به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، کمتر از یک ماه قبل منچسترسیتی با دو امتیاز برتری و ۱۵ تفاضل گل بهتر نسبت به لیورپول صدرنشین لیگ برتر بود. امروز، منچسترسیتی هفت امتیاز کمتر از لیورپول دارد و تفاضل گلی برابر با قرمزها دارد. ضمن این که آن ها نه تنها دیگر صدرنشین نیستند، بلکه در جایگاه دوم نیز قرار ندارند.

منچسترسیتی مدافع عنوان قهرمانی فوتبال جزیره که فصل را عالی شروع کرده بود و تصور می شد می تواند قهرمانی خود را تکرار کند، در چهار هفته گذشته، سه بار طعم تلخ شکست را چشیده و حالا در مسیر پر فراز و نشیبی قرار دارد. اما چه شد که سیتی به این وضع دچار شد؟ پنج دلیل را بررسی می کنیم:

۱. مشکلات در کناره های خط دفاع

دو شکست اخیر سیتی در کریسمس، عمدتاً به دلیل ضعف در کناره های خط دفاع بوده است. در دیدار مقابل پالاس، مشکلات و محدودیت های پپ در سمت راست خط دفاع بروز کرد. کایل واکر اگرچه فصل قبل در سیتی عملکرد خوبی داشت ولی در این فصل به نظر می رسد بعد از حضور در جام جهانی، خستگی در ساق های پایش وجود دارد. او در بازی با پالاس، تقریباً روی هر سه گل دریافتی تیمش مقصر بود.

در بازی با لسترسیتی، این اشتباهات دلف بود که منجر به گل خوردن تیم پپ شد. هر چند دلف یک هافبک است ولی در ماه های اخیر توانسته نمایش های خوبی هم در دفاع داشته باشد، با این وجود وقتی بحث یارگیری در ارسال ها از جناح مخالف پیش می آید، او به شدت ضعیف عمل می کند. در بازی با لستر ضعف های او در این مورد به خوبی دیده شد و در نهایت هم با تکل خشن خود، از زمین اخراج شد و دست های پپ را خالی تر از قبل کرد.

حال پپ گواردیولا با مصدومیت پیش آمده برای مندی و اخراج دلف، گزینه های محدودی برای دیدار حساس با لیورپول در هفته آینده لیگ برتر دارد.

۲. پرس کمتر

منچسترسیتی پپ گواردیولا، در امر دفاع از عقب زمین سابقه خوبی نداشته است، آن ها هنوز هم به خوبی با دفاع در لایه های عقب زمین خو نگرفته اند. در عوض سیتی گواردیولا عادت به پرس از جلوی زمین داشته است، سه نفر جلوی زمین کار پرس را از یک سوم هجومی آغاز کرده و هافبک ها نیز با مشارکت در امر پرسینگ، عرصه را بر حریف تنگ می کنند. اما در هفته های اخیر خط هافبک و خط حمله در امر پرسینگ خوب عمل نکرده است. بعید به نظر می رسد که این اتفاق، عمدی بوده باشد. احتمالاً دلیل آن خستگی است و در نهایت باعث شده آمار گل خورده سیتی بیشتر شود. شایان ذکر است که لیورپول نیز نسبت به روزهای اول حضور کلوپ، به مراتب پرسینگ کمتری انجام می دهد، اما تفاوت آن ها در این روزها این است که لیورپول کلوپ دفاع در عقب زمین را هم به خوبی یاد گرفته و با آن خو یافته است.

۳. غیبت فرناندینیو

غیبت فرناندینیو به خودی خود در ترکیب منچسترسیتی می توانست مشکل ساز شود. اما وقتی نگاهی به اثرگذاری شگرف او در ترکیب سیتی داریم، این غیبت بیش از پیش احساس می شود. فرناندینیو در این ترکیب و سیستم سیتی، بازیکن ایدئالی محسوب می شود، یک هافبک با توانایی بالا روی توپ، که به خوبی ایفاگر نقش هافبک باکس تو باکس است و می تواند پشت سر دو هافبک کناری خود در زمین قرار گیرد.

در نبود او منچسترسیتی در مرکز خط میانی دچار مشکل شده است. در بازی با پالاس، این وظیفه به استونز سپرده شد ولی او نشان داد که در موقعیت های حساس توانایی گرفتن توپ و پخش کردن را ندارد. در بازی بعدی، این وظیفه به گوندوغان سپرده شد. اما گوندوغان هم بازیکن ایدئال این پست نیست، او بیشتر هافبکی است که میل به نفوذ دارد و توانایی هجومی اش بر مهارت های دفاعی غلبه می کند. به این ترتیب سیتی در نبود ستاره برزیلی خود خلأ بزرگی را حس می کند. بی خود نبود که پپ در تابستان به شدت در پی خرید جورجینیو بود.

۴. افت آگوئرو

در کنار تمام دستاوردهای آگوئرو در منچسترسیتی (شامل سه عنوان قهرمانی در لیگ برتر، رکوردار گلزنی در تاریخ باشگاه و زننده گل اولین قهرمانی در لیگ برتر) باید به مصدومیت های او هم اشاره کرد. هر چند آگوئرو در دوران حضورش در منچسترسیتی هیچگاه دچار مصدومیت شدید و طولانی مدت نشده است ولی دوران حضورش با مصدومیت های کوتاه و متعدد تحت الشعاع قرار گرفته است. نکته مهم در مورد مصدومیت های کوچک و متعدد آگوئرو  این بوده است که او هر بار از بند مصدومیت رهایی یافته، زمان نسبتاً زیادی طول کشیده تا به اوج بازگردد. این بار هم این موضوع تکرار شده است. او در بازی با پالاس در نیمه دوم به زمین آمد و حتی یک شوت به سمت دروازه حریف نداشت. در بازی با لسترسیتی نیز دو موقعیت خوب را از دست داد که یکی از فاصله ۸ یاردی بود! به نظر می رسد او هنوز هم زمان نیاز دارد تا به فرم خوب و گلزنی بازگردد.

۵. عدم انعطاف و تنوع تاکتیکی

پپ در دو فصل اول حضورش در سیتی، به دفعات تغییر در سیستم تیمش ایجاد می کرد. اما در این فصل او تقریباً روی سیستم ۴-۳-۳ باقی مانده و در اکثر اوقات فصل از این سیستم بهره برده است. تنها تنوع قابل مشاهده در سیتی این فصل، تغییر پست وینگرها یا مدافعین کناری یا جابجایی های درون زمینی بوده است. البته که هنوز زود است و قدری نامنصفانه، که بگوییم سیستم و تدابیر پپ به کلی منسوخ شده و دیگر کاربرد ندارد. اما قطعاً هر چه بیشتر از این سیستم و این سبک بازی استفاده شود، تیم های حریف بیشتر و بیشتر نقاط ضعف آن را پیدا خواهند کرد. همچون سیستم ۳-۴-۳ کونته که در ابتدای حضورش در چلسی، بسیار درخشید و تا سه چهارم فصل بی رقیب بود ولی کم کم راه های مقابله با آن پیدا شد و افت چلسی نیز شروع شد.

منبع: برنامه نود

انتهای پیام/