به گزارش قدس آنلاین، محمدهادی مهدی‌نیا در نشستی با عنوان «سهم کودکان شهر من» که در فرهنگسرای ترافیک برگزار شد، اظهار کرد: سه هفته پیش مصوبه‌ای در مورد شهر دوستدار کودک در شورای شهر تصویب شد. تهران هم در سال ۸۸ و اصفهان هم در سال ۹۲ چنین مصوبه‌ای داشته‌اند.
وی با تاکید بر اینکه «نباید موضوع شهر دوستدار کودک را به حوزه کالبدی و عملکردی شهر تقلیل دهیم»، خاطرنشان کرد: در شهری که در آن کودکان کار، کودکان بازمانده از تحصیل، خشونت برعلیه کودکان و... وجود دارد، هر چند هم که بسیاری از فضاها و کالبدها را متناسب با دنیای کودکان کنیم باز هم شهر ما دوستدار کودک نیست.
رئیس کمیسیون عمران و شهرسازی شورای شهر مشهد خاطرنشان کرد: ابتدای این مصوبه مانیفستی از حقوق کودکان است و شاید برخی افراد بگویند این موارد خیلی مربوط به مدیریت شهری نیست، اما ما سعی کردیم در آن مصوبه علاوه بر مواردی که به مدیریت شهری الزام کردیم، مثلا اینکه دسترسی به پارک‌ها، فضاهای حمل و نقل و... متناسب با دنیای کودکان باشد، فراتر از آن مانیفستی بدهیم و در زیرمجموعه حقوق شهروندی از کودکان احقاق حقوقی کنیم.
مهدی‌نیا ادامه داد: امیدواریم آیین‌نامه اجرایی این مصوبه که وظایف را در حوزه مدیریت شهری مشخص می‌کند به زودی تهیه شود که یک سند کاربردی برای بخش‌های مختلف شهرداری در این زمینه داشته باشیم.
وی تصریح کرد: در خصوص شهر دوستدار کودک اول باید در حوزه حقوق کار کنیم. کاری که کمیسیون حقوق شهروندی شورا آن را آغاز کرده است. مرحله بعدی این است که ما افرادی که در حوزه شهرسازی قوانین می‌گذاریم همه‌جا وظیفه‌ای که بر عهده ما گذاشته شده را درست انجام دهیم، مثلا از نگاه کودک پارک‌ها را طراحی کنیم.
رئیس کمیسیون عمران و شهرسازی شورای شهر مشهد افزود: کودکان ضعیف‌ترین قشر جامعه هستند. یک فرد معلول ممکن است زبان داشته باشد که حقوق خود را بیان کند، اما یک کودک ممکن است نتواند این کار را انجام دهد و مورد ظلم قرار بگیرد. امروز ما از پارادایم انسان مکلف وارد پارادایم انسان محق شدیم. حقوق انسانی در تمام افراد از جمله کودکان ریزش کرده است.
آلمان درخصوص کودکان چگونه شهری است؟
مهدی‌نیا با اشاره به تجربه تحصیل خود در آلمان که بخشی از آن دوران همزمان با به دنیا آمدن و بزرگ شدن فرزندش در آنجا بوده، اظهار کرد: در آلمان مادری که فرزند چندماهه خود را در کالسکه می‌گذارد و از خانه بیرون می‌آید در هیچ قسمت شهر گیر نمی‌کند و برایش مشکل پیش نمی‌آید، اما در ایران اگر با کالسکه از خانه بیرون بیاییم صد متر بیشتر نمی‌توانیم بدون مشکل مسیر را طی کنیم. در آلمان اداره حمایت از کودکان شهرداری از محل زندگی کودکان در منازل بازدید می‌کنند و از شرایط کودک در خانه مطلع می‌شوند. در آنجا انسان احساس می‌کند فرزندش فقط به خود او تعلق ندارد بلکه مربوط به آن کشور است و صاحبان دیگری هم دارد. در آلمان قوانین محکمی برای برخورد با پدران و مادرانی که خشونت خانگی نسبت به کودکان انجام می‌دهند وجود دارد.
وی افزود: بچه‌ها در آلمان از کودکی یا پیاده و یا با اتوبوس به مدرسه می‌روند و فقط تعداد کمی از آنها سرویس دارند. حمل و نقل عمومی برای دانش‌آموزان رایگان است. این موضوع در آموزش استفاده از حمل و نقل عمومی بسیار تأثیرگذار است و بچه‌ها ۱۲ سال از حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند بنابراین هنگامی که بزرگ می‌شوند هم این کار را انجام خواهند داد. ما در ایران از کودکی بچه‌ها را با سرویس به مدرسه می‌فرستیم و هنگامی که آنها بزرگ می‌شوند می‌گوییم از حمل و نقل عمومی استفاده کنند، در حالی که این موضوع امکان پذیر نیست زیرا بچه‌ها را از کودکی به استفاده از حمل و نقل عمومی آموزش نداده‌ایم.
رئیس کمیسیون عمران و شهرسازی شورای شهر مشهد با اشاره به اینکه «در کتاب‌های تخصصی شهرسازی عنوان شده که شعاع دسترسی به پارک و مدرسه باید به فاصله ۵-۱۰ دقیقه پیاده روی از خانه باشد»، گفت: پشت این موضوع موارد بسیاری است. امروز احساس امنیت نداریم و برای همین است که بخاطر سه تا کوچه فرزندمان را با سرویس به مدرسه می‌فرستیم.
منبع: ایسنا
انتهای پیام /
نظر شما