به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، صحبت تکراری از ناامیدی تیم فوتبال امید. صحبت از عدم حمایت و پشتیبانی از تیمی که 44 سال است در حسرت صعود به المپیک مانده و اگر این بار هم ناامید شود، شاید دیگر حسرت ابدی شود. حسرت ابدی خواهد شد اگر رشته فوتبال را از المپیک حذف کنند تا آخرین تیم فوتبال ایران که حضور در المپیک را تجربه کرده، متعلق به المپیک 1976 مونترال باشد. وقتی حمایت‌ها آنطور که باید انجام نمی‌شود، باید هم صحبت از ناامیدی شود، اما چه راهکاری برای خروج از این حسرت‌ها وجود دارد؟ چه راهکاری باید پیش‌رو داشته باشیم که این بار صحبت از ناامیدی نکنیم؟
تیم امید کشورمان کمتر از یک ماه دیگر باید در دور اول مسابقات انتخابی المپیک 2020 توکیو شرکت کند. همگروهی با عراق، یمن و ترکمنستان و میزبانی از آنها در ایران. شاید خیلی‌ها با امید به داشتن امتیاز میزبانی، صعود از این گروه را بسیار سهل می‌دانند، اما نمی‌توان سختی این کار را کتمان کرد. آن هم جایی که از 11 گروه فقط تیم‌های صدرنشین صعود خواهند کرد و چهار تیم برتر دوم هم راهی مرحله بعدی مسابقات می‌شوند. 15 تیم به مرحله نهایی خواهند رفت تا با تایلند میزبان تورنمنت 16 تیمی قهرمانی زیر 23 سال آسیا را تشکیل دهند.
در نهایت تنها سه تیم برتر راهی المپیک 2020 توکیو خواهند شد تا مسیر سخت صعود به این شکل طی شود. تیم ایران از آنجایی کار دشواری خواهد داشت که در مرحله نخست و روی کاغذ حریف قدرتمندی چون عراق را پیش‌رو دارد. تیمی که تعداد زیادی از بازیکنانش با هدف المپیک تیم ملی کشورشان را در جام ملت‌های آسیا همراهی کردند تا صاحب تجربه بین‌المللی شوند، اما این در حالی است که تیم ایران چنین شرایطی را نداشت. البته که کاملاً مشخص بود نمی‌توان چنین انتظاری را از تیم ملی ایران داشت تا کارلوس کی‌روش بازیکنان تیم امید را با خودش به جام ملت‌ها ببرد، چراکه هدف ایران در این مسابقات قهرمانی بود.
با این حال وقتی نگاهی به آماده‌سازی تیم امید و نحوه کسب تجربه بازیکنان این تیم می‌اندازیم، کمی ترس وجودمان را می‌گیرد. تیمی که به لحاظ پشتیبانی، برپایی اردو و البته بازی‌های تدارکاتی شاید یکی از بهترین وضعیت‌ها را نسبت به تیم‌های قبلی داشته، اما به لحاظ همکاری و برنامه‌ریزی اردویی نه. تیمی که کمتر از یک ماه دیگر باید در مرحله نخست انتخابی المپیک شرکت کند، اما در آستانه مسابقات زلاتکو کرانچار مجبور به لغو یکی از اردوها شد. لغو اردو به دلیل عدم همراهی باشگاه‌ها با تیم امید و عدم در اختیار گذاشتن بازیکنانی که شاید کمترین فرصت را برای بازی در تیم‌های باشگاهی خود دارند.
تیم امید در شرایطی می‌تواند شانس خود را برای صعود به المپیک افزایش دهد که همکاری خوبی با این تیم صورت بگیرد، اما می‌بینیم که برخی باشگاه‌ها نه بازیکنان خود را در اختیار تیم امید قرار می‌دهند و نه از آنها در ترکیب خود استفاده می‌کنند. تقویم فشرده مسابقات لیگ و ندیده گرفتن شدن تیم امید در این تقویم از دیگر مشکلات امیدهاست. کرانچار سرمربی تیم امید در جلسه‌ای که با سعید فتاحی، مسئول برگزاری مسابقات لیگ برتر داشت، گلایه خود را عنوان کرد. گلایه از نوع برنامه‌ریزی لیگ برتر که در تقویم آن تمام مسابقات دیده شده، به جز اردوها و بازی‌های تیم امید. با این حال سازمان لیگ قول همکاری داده، اما مشخص نیست که با قول سازمان لیگ، آیا باشگاه‌ها نیز همکاری خواهند کرد یا نه.
در شرایط فعلی و با توجه به اینکه اولویت در رده ملی، با تیم المپیک است، چه خوب اگر باشگاه‌ها نیز همکاری خود را با تیم امید افزایش دهند. باشگاه‌هایی که این روزها کمترین استفاده را از بازیکنان جوان خود می‌برند، اما راضی نیستند آنها را به تیم امید بدهند. در این شرایط می‌طلبد فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ با برنامه‌ای تعاملی با باشگاه‌ها زمینه‌ساز این همکاری باشند تا این بار دیگر از ناامیدی ننویسیم. حتی اگر لازم باشد باید برنامه مسابقات لیگ برتر فوتبال تغییر کند تا تیم امید با فراغ بال بیشتری آماده حضور در مسابقات شود. با توجه به اینکه سال آینده رویدادهایی مانند جام جهانی یا جام ملت‌ها پیش‌روی فوتبال ایران قرار ندارد، می‌توان با تعامل بیشتری به تیم امید کمک کرد و با لغو یکی دو هفته از بازی‌های لیگ و برگزاری بازی‌ها در زمانی دیگر این فرصت را به تیم امید بدهیم تا با تمام بازیکنان تمرین کرده و آماده‌سازی خود را در کمتر از یک ماه پیش‌رو به بهترین شکل ممکن پیش ببرد تا این بار دیگر از حسرت ننویسیم و این بار تیتر نزنیم که حسرت فوتبال ایران برای صعود به المپیک ابدی شد.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
نظر شما