بر اساس این طرح گویا قرار است بخش‌هایی از محدوده به پیاده راه تبدیل شوند وخلاصه اینکه حجم تردد را به حداقل برسانند و سهم پیاده‌ها از معابر را افزایش دهند تا ترافیک، آلودگی وتبعات منفی دیگر ورود تعداد زیادی خودرو به این محدوده را به کمترین حد ممکن برسانند.

ذکر این نکته در همین ابتدای مطلب لازم است که انجام هر اقدامی حتی برای کاستن چند خودرو از تعداد ده‌ها هزار خودرویی که وارد این محدوده می شوند مورد قبول است و لایحه مورد نظر را ضرورتی می‌دانیم که باید سال‌ها پیش اجرای آن آغاز می‌شد اما موضوع این است که آنچه از نتایج اجرای این تصمیم گفته می‌شود که خوب و مورد قبول همگان هم خواهد بود یک روی سکه است و روی دیگر سکه شرایط حاکم بر محدوده مورد نظر در متراکم‌ترین منطقه مشهد می‌باشد. مسئله دیگر اینکه بنده به عنوان خبرنگار قدس سال‌ها قبل مطلبی در همین موضوع نوشتم و بر پیاده راه سازی هسته مرکزی مشهد تأکید داشتم و حتی پیشنهاد سخت اما شدنی را نیز دادم که از فرصت وجود دستگاه‌های حفار قطار شهری در مشهد استفاده شود و با حفر دو تونل رفت و برگشت از زیر سطح در مسیرهای شمال به جنوب و شرق به غرب عملاً زیر گذرهای حرم از مدار ترافیکی حذف شوند و کل محدوده به پیاده راه تبدیل شود.

  پیش شرط‌هایی برای اجرای طرح

البته در آن مطلب به الزامات و پیش شرط‌های اجرای تصمیمی هم اشاره کردم که به نظر می‌رسد همان پیش شرط‌ها لازمه همیشگی اقداماتی است که در حوزه کاستن از تعداد خودروهایی است که در محدوده حرم تردد دارند. اما در حال حاضر و به بهانه لایحه مورد نظر که در شورای شهر در حال بررسی است لازم است یک بار دیگر به نکاتی اشاره کنیم که البته کارشناسان حوزه ترافیکی شهر هم به آن‌ها واقف هستند و اگر به این الزامات توجه نشود روی دیگر سکه افزایش مشکلات شهروندان و مدیران شهری خواهد بود.

اینکه شهردار مشهد و رئیس کمیسیون حمل ونقل و ترافیک شورای شهر و معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها بر ضرورت اجرای طرحی برای کاستن ترافیک هسته مرکزی مشهد تأکید دارند امر مورد قبولی است که هر روز دیر می‌شود و باید سریع‌تر انجام شود.

همچنین آن‌ها گفته‌اند که هدف از گرفتن عوارض به هسته مرکزی درآمدزایی نیست و می‌خواهند ضمن ترغیب شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی پول حاصل از فروش مجوزها را صرف تقویت زیرساخت‌های مورد نیاز در این محدوده با اولویت پیاده‌ها نمایند.

همان گونه که گفته شد این طرح وایده بر روی کاغذ زیبا است اما برای اجرای آن باید دید آیا شرایط محیطی هسته مرکزی و زیرساخت‌های موجود در این محدوده اجازه چنین اقداماتی را می‌دهد یا خیر.

تصور کنید روزانه ۳۰ هزار مجوز به خودروهای ورودی به این محدوده داده شود و اگر مبنا را ورود روزانه ۸۰ هزار خودرو به این محدوده بدانیم این سوال مطرح می‌شود که ۵۰ هزار خودرو دیگر که اجازه ورود ندارند از طریق کدام خیابان‌های اطراف (در چهار محور اطراف حرم) باید به مسیر خود ادامه بدهند. با نگاهی به خیابان‌های موجود در مرکز شهر می‌بینیم تقریباً هیچ خیابان نسبتاً متناسبی با چنین حجم خودرویی وجود ندارد وخیابان‌های موجود هم اکنون با اندکی افزایش تعداد خودروهای ورودی دچار مشکل ترافیکی می‌شوند. بنابراین به نظر می‌رسد اگر این طرح اجرا شود اولاً شاهد ترافیک شدیدی در ورودی‌های این محدوده خواهیم بود چون راه‌های فرار از ترافیک‌های ایجاد شده وجود ندارد.

ثانیاً اگر کاهش آلودگی مد نظر مجریان این طرح است بی‌تردید شلوغی و گره ترافیکی معابر حاشیه‌ای این محدوده عاملی برای تشدید بیشتر آلودگی هوای این منطقه خواهد شد. نکته دیگر در خصوص تبدیل نمودن این منطقه به پیاده راه است که البته بهترین اقدام هم خواهد بود و باید انجام شود اما باز باید بگوییم پیش شرط‌های اجرای آن هنوز مهیا نیست و باید ابتدا نیازهای اولیه رانندگان مرتفع شود تا با آسودگی خیال خودرو خود را پارک و پیاده وارد محدوده موردنظر شوند.

  پارکینگ معضلی جدی برای رانندگان

این در حالی است که هم اکنون که هیچ محدودیتی برای تعداد خودروهای ورودی به هسته مرکزی نیست یافتن پارکینگ معضلی جدی برای رانندگان است و اگر قرار باشد بیش از ۳۰ هزار خودرو وارد محدوده نشوند بی‌شک باید محل‌هایی برای مابقی خودروها تدارک دیده شود که متأسفانه در این بخش شهر مشهد با عقب ماندگی تاریخی دست و پنجه نرم می‌کند.

بنابراین به نظر می‌رسد لایحه مورد نظر ضرورتی انکار ناپذیر برای شهر مشهد است ولی باید متولیان و مدیریت شهری ابتدا زیرساخت‌های لازم برای انجام چنین طرح‌هایی را ایجاد نمایند و سپس تصمیم خود را عملی نمایند. با این وصف و با توجه به اینکه امکان تعریض معابر فرعی وجود ندارد و پارکینگ‌های موجود هم پاسخگوی درصد کمی از نیاز محدوده می‌باشند اگر طرح مورد نظر در این لایحه تصویب و به اجرا گذاشته شود هسته مرکزی مشهد شلوغ‌تر و آلودگی هوا بیشتر خواهد شد اما آنچه مسلم است ادامه شرایط موجود هم هر روز این زخم را کهنه‌تر می‌کند و درمان آن پرهزینه‌تر و با زحمت بیشتر خواهد بود. بنابراین باز همان راه حل چند سال قبل خود را تکرار می‌کنیم که شاید بهترین روش همان ایجاد مسیرهای زیر سطحی و حذف کامل معابر موجود در محدوده حرم مطهر و تبدیل تمام این منطقه به پیاده راه باشد.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/