قدس آنلاین-رقیه توسلی: از عیش نماز جماعت و از رحل هایی که دانه دانه باز می شوند، می گویم.

از لیلی های پیر و جوانی که به میهمانی مسجد آمده اند. از کسی که گلاب می پاشد و کسی که به نیت افطار، لقمه نان و حلوا پخش می کند.

سکوت کدام است... نمی شود با صاحبخانه پچ پچ نکنم! از هفتمین روز رمضان نگویم که متبسّم پشت تمام نورگیرها ایستاده... از صلوات که طعمش تومنی هفت صنار توفیر دارد اینجا... و از برقی که در چشم روزه اولی صید می شود.

انتهای پیام /