آرش شفاعی/

شب پانزدهم رمضان هرسال، گروهی از شاعران کشور همراه با مدیران فرهنگی فرصت می‌یابند که با رهبر معظم انقلاب اسلامی ‌دیدار کنند. این دیدار که به دلیل تکرار هرساله آن، به یک سنت تبدیل شده است می‌تواند درس‌هایی برای شاعران، مدیران فرهنگی و مردم داشته باشد.

شاید خیلی‌ها بگویند این دیدار تنها به این دلیل برگزار می‌شود که رهبر انقلاب، شخصاً دوستدار شعر و ادبیات هستند و اگر این ویژگی در ایشان وجود نداشت، چنین دیداری نیز هرسال برگزار نمی‌شد. البته اینکه رهبر انقلاب دوستدار شعرند و حتی میزان آشنایی ایشان با شعر و ادبیات امروز و دیروز از حد یک علاقه‌مند حرفه‌ای نیز بالاتر است، نکته درستی است اما برگزاری چنین دیداری در تمام سال‌های اخیر حتی در سال‌هایی که مشکلات سخت و سنگینی گریبانگیر کشور بوده است و رهبر معظم انقلاب به عنوان بالاترین مقام کشور فرصت و فراغت لازم برای کارهای جنبی را نداشته‌اند، نشان می‌دهد که رهبر انقلاب به این دیدار به چشم یک نشست جنبی نمی‌نگرند. وقتی رهبر کشور افقی برای سرزمینش در نظر دارد که در دهه‌های دیگر دانشمندان جهان برای رسیدن به سرچشمه‌های دانش روز، مجبور باشند فارسی یاد بگیرند و زمانی که حرف از تمدن نوین ایرانی اسلامی ‌می‌شود، جایگاه هویت ساز و تمدنی زبان و ادبیات فارسی و گل سرسبد آن یعنی شعر در نگاه رهبر انقلاب مشخص می‌شود. ضمن اینکه رهبر انقلاب هرسال دیدارهای مختلفی با گروه‌های مختلف هنرمندان، دانشمندان، دانشگاهیان و اهل فرهنگ برگزار می‌کنند که در راستای همان دغدغه تمدنی ارزیابی می‌شود.

اگر به صحبت‌های ایشان در این نشست‌ها دقت کنیم، دائماً بر نقش هویت‌ساز و اهمیت ویژه شعر تأکید شده است تا آنجا که رهبر انقلاب، شعر را ثروت ملی نامیده‌اند، یعنی شعر برای ایران و ایرانی اهمیتی و ارزشی به اندازه نفت و گاز باید داشته باشد، بلکه حتی بیشتر چرا که این ثروت پایان ناپذیر است و همچنان می‌تواند برای این ملک و ملت ارزش افزوده بیافریند. البته این نکته که چرا مدیران فرهنگی از این دیدار و مشی رهبر درس نمی‌گیرند، مایه تعجب است. شگفت‌آور است که یک شاعر جوان شهرستانی به دیدار با رهبر کشور امید دارد اما امید ندارد که بتواند مدیر ارشاد شهرستان خود را ببیند. مدیرانی که با امور فرهنگی سر و کار دارند، از یک دیدار و نشست عادی با هنرمندان کشور و یا اختصاص امکانات مادی و معنوی برای آنان طفره می‌روند، تکلیف مسئولان سیاسی که دیگر روشن است.

دیدارهای رهبر انقلاب با شاعران، علاوه بر این بُعد رسانه‌ای ویژه‌ای هم دارد. مشخص است شاعران سراسر کشور و بخصوص شاعران شهرستانی دوست داشته باشند در این نشست‌ها حضور یابند و فرصتی برای عرضه هنرشان در پرمخاطب ترین نشست شعری سال را بدست آورند. این جلسات، گاهی سرنوشت ادبی یک شاعر را عوض کرده است. اینکه صندلی‌هایی ثابت برای کارمندان حوزه هنری، منتسبان و دوستداران مدیر جلسه قرار داده شود به این معناست که شاعران جوان و خوبی در شهرستان‌های دور و نزدیک، امکان رساندن هنرشان به سمع و نظر رهبر انقلاب و مردم دوستدار شعر را از دست می‌دهند.