به گزارش قدس آنلاین، قزاقستان، چین تایپه، کره جنوبی، تونس و آرژانتین تنها بخشی از کشورهایی بودند که دختر نوجوان البرزی در مسابقات جهانی و آسیایی توانست با درخشش  نگاه ها را به خود خیره کند.

در روزهای اخیر  وپس از درخشش مهلا در مسابقات جهانی منچستر و کسب عنوان دومین بانوی مدال آور تاریخ تکواندو تصمیم گرفتیم تا با این قهرمان البرزی گفتگو و کمی هم به زندگی شخصی او ورود کنیم که آن را در ادامه می خوانید:

 آیا شخصی در خانواده شما در این رشته فعالیت داشت؟

از ۶ سالگی براساس علاقه خانواده ام که دوست داشتند من با ورزش بزرگ شوم در یکی از باشگاه های باغستان در رشته تکواندو ثبت نام کردم که هرچه بزرگ تر شدم علاقه ام نیز به آن بیشتر شد تا سن ۱۱ سالگی که وارد اردوی تیم ملی شدم.

در پاسخ به بخش دو سوال شما هم باید بگویم خیر، در خانواده ام کسی ورزشکار حرفه ای نبود اما با حمایت آن ها توانستم به اینجا برسم.

از اولین مربی تان که گویا مرحوم شده زیاد یاد می کنید آیا دلیل خاصی دارد؟

استاد معصومی نخستین مربی ام بود که جدای بحث شاگردی من را مانند دخترش دوست داشت و همیشه به من انگیزه می داد که می توانی روزی بر سکوهای جهانی بروی و پرچم ایران را به اهتزاز درآوری.

 اما متاسفانه خانم معصومی ۴ سال پیش بدلیل بیماری سرطان از بین ما رفت و من موفقیت امروزم را مدیون زحمات و دلسوزی این مربی می دانم و همیشه سعی کرده ام از هر مجالی استفاده کنم تا از ایشان یاد کنم.

باتوجه به ضربه روحی که پس از درگذشت استاد معصومی به شما وارد شد چه چیزی باعث شد ورزش حرفه ای را از سر بگیرید؟

دقیقاٌ همینطور است، در روزهای پایانی عمر استاد معصومی همیشه کنار ایشان بودم و باتوجه به سن کمی که داشتم هضم این مسئله برایم سخت بود اما وی وصیت کرد و گفت او در من استعدادی دیده که می توانم در آینده موفق باشم به همین خاطر من را بدست استاد مهنوش مظلومی سپرد و ایشان هم انصافاٌ زحمات زیادی را برای من کشیدند.

یکی از پیشکسوتان تکواندو گفته سن شما بیشتر از ۱۷ سال است. در این خصوص توضیح دهید.

احترام زیادی برای آقای هادی ساعی بعنوان پیشکسوت و قهرمان المپیک قائلم اما نمی دانم ایشان برچه اساسی چنین ادعایی کرده چرا که  زمانی که برای مسابقات نوجوانان جهان به آرژانتین اعزام شده بودیم وی بعنوان رئیس کاروان در کنار ما حضور داشت و از شرایط سنی من مطلع است. من متولد شهریور ۸۱ هستم و تمامی مدارکم از رده سنی نونهالان تابحال در فدراسیون موجود است.

آیا تکواندوکاران هم مثل خیلی از ورزشکاران با چالشی مواجه هستند؟

خیر، انصافاٌ فدراسیون تکواندو جزءو فدراسیون های موفق است که همیشه شرایط خوبی را برای ورزشکاران فراهم می کند و قریب به ۵ ماه قبل از مسابقات برای ملی پوشان اردوهای خوبی را در نظر می گیرد.

شرایط فدراسیون ایده آل است و بدنبال آن هیئت تکواندوی استان البرز هم همیشه فعال و حامی ورزشکاران به خصوص ملی پوشان است.

 آقای پولادگر و نوذری بعنوان رئیس فدراسیون و رئیس هیئت تکواندوی استان البرز همیشه من مرا مورد حمایت قرار داده اند.

این که پس از کیمیا علیزاده دومین بانوی مدال آور تاریخ تکواندوی ایران در مسابقات جهانی هستید چه حسی دارید؟

کیمیا همشهری من است و از این بابت خوشحالم که پس از او توانستم دومین بانوی ایرانی مدال آور در جهان باشم.

 در حقیقت دوست داشتم با کسب مدال طلا خوش رنگ ترین مدال را در تاریخ ورزش بانوان به ارمغان بیاورم اما حریف کره ای که فینال را به او واگذار کردم در رده بزرگسالان بازی می کند و سابقه قهرمانی جوانان جهان را هم در کارنامه دارد.

 با این حال رقابت نزدیکی داشتم و می توانستم او را شکست دهم. به حریف کره ای تبریک می گویم اما قول می دهم این آخرین طلایی باشد که توانست بدست آورد چون باتوجه به کسب این تجربه در آینده حرف های زیادی برای گفتن خواهم داشت.

در رابطه با بخش دوم سوال تان باید بگویم، هیچ گاه موفقیت های این چنینی مرا راضی نمی کند و تا زمانی که چند مدال المپیک بدست نیاورم و رکورد خوبی از خود برجای نگذارم به ورزش حرفه ای ادامه خواهم داد.

شما ظاهرا مدال خود را به یکی از شهدا تقدیم کردید؟

بله مدالم را به دایی شهیدم عباس غیاثوند تقدیم کردم. پیش از اعزام به مسابقات در مزار شهدای گمنام حضور داشتم که آن جا نذر کردم اگر موفق به کسب مدال شوم آن را به دایی ام که همیشه خاطراتی از او شنیده ام تقدیم کنم که خوشبختانه این اتفاق افتاد و من هم نذرم را ادا کردم.

حضور شما با پوشش اسلامی چه پیامی در دنیا دارد؟

تکواندو رشته ای است که خواه ناخواه بدن پوشیده است اما بر روی سکو همیشه با افتخار پوشش اسلامی را انتخاب کرده ام که به نوعی توانسته ام با این کار تبلیغ مثبتی از کشورم را به کشورهای جهان ارائه دهم، با این پیام که می شود با حجاب هم آزادانه ورزش کرد و هیچ مانعی از این بابت وجود ندارد.

ایا حضور مداوم در اردوها فرصت حضور در مدرسه و درس خواندن را از شما می گیرد؟

بله، این خاصیت ورزش حرفه ای است وقتی در اردو هستم نمی توانم در مدرسه حضور داشته باشم اما مدیریت مدرسه و آموزش و پرورش شرایط من را در نظر می گیرد و من هم سعی می کنم زمانی که اردو هستم درس هایم را بخوانم و علاوه بر آن مطالعه غیر درسی هم داشته باشم. خوشبختانه تا این لحظه که در پایه یازدهم مشغول تحصیلم مشکلی به لحاظ درسی نداشته ام.

چه انتظاری از مسئولین استانی دارید؟

استان البرز در تمامی رشته های ورزشی سرشار از استعداد است که با کمی توجه می توانند در عرصه های جهانی افتخار آفرینی کنند.

 از مسئولین بابت تقدیرهایی که از من بعمل آوردند سپاسگزارم اما دوست داشتم با نصب بنر در سطح شهر به ورزشکاران مبتدی این انگیزه را بدهند که آن ها هم می توانند در آینده افتخارآفرینی کنند.

یک جمله مستقیم به استاد معصومی بگویید.

وقتی روی سکو می روم حضورت را کنار خودم حس می کنم و امیدوارم توانسته باشم روحت را شاد کنم.

وسخن پایانی

از پدرومادرم و خانواده ام که همیشه کنارم و پیگیر ورزش من بودند تشکر می کنم، از مردم ایران بویژه هم استانی های عزیزم که در ایام ماه مبارک رمضان من را دعا کردند نهایت قدردانی را دارم و امیدوارم که در آینده بتوانم نماینده خوبی برای ورزش البرز باشم.