هر ساله در هفته اول تیرماه به یکباره با اخبار متنوعی در حوزه آب مواجه می‌شویم که بهانه‌اش نام‌گذاری این هفته به نام هفته صرفه‌جویی آب است.

باز هم به همین بهانه می‌خواهیم به نکته‌ای اشاره کنیم که به نظر می‌رسد اگر مدیران ملی این حوزه در سطح وزیر و حتی هیئت دولت با اندکی دلسوزی بیشتر به موضوع توجه کنند، بخش قابل توجهی از مشکلات حوزه آب شرب در شهرها و روستاها حل خواهد شد.

به منظور آمادگی ذهنی بیشتر مخاطبان و پرهیز از حاشیه‌نویسی ابتدا به چند نقل قول متولیان این حوزه در سال‌های اخیر اشاره می‌کنیم تا بر ضرورت و اهمیت این بخش پی ببریم. سال گذشته معاون مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی کلان آب و آبفای وزارت نیرو، میزان هدررفت آب در شبکه‌های توزیع آب شهری کشور را ۲۵.۵ درصد اعلام کرد.

فهمی با اشاره به نیاز شبکه توزیع آب به بازسازی تصریح کرد: عمری از شبکه‌های آبرسانی کشور گذشته است و بسیاری از این شبکه‌ها فرسوده و دچار نشتی هستند.

مدتی پیش نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس گفت: ۳۲.۷ درصد شبکه آبرسانی در مشهد فرسوده است و بیش از ۳۰ درصد آب این شبکه هدر می‌رود.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی خراسان رضوی نیز عنوان کرد: ۲۷ درصد شبکه‌های آبرسانی در روستاهای این استان فرسوده است و نیاز به تعویض دارد.

معاون نظارت بر بهره‌برداری شرکت آب و فاضلاب روستایی خراسان شمالی بیان کرد: ۳۳ درصد از شبکه آب روستایی استان فرسوده است و نیاز به اصلاح و جایگزینی دارد.

در روزهای اخیر هم مدیران آبفای بجنورد میزان هدررفت آب در شبکه این شهر را ۲۳ درصد اعلام کردند.

همان‌گونه که مشخص است موضوع مد نظر ما مسئله فرسودگی شبکه آبرسانی است، چراکه اگر این رقم را در میزان آب تولید شده در این مناطق ضرب کنیم به ارقام قابل توجهی می‌رسیم.

بنابراین همچنان‌که در علم مدیریت شیوه‌ای برای درآمدزایی وجود دارد که برمبنای کاهش هزینه‌ها استوار است، به نظر می‌رسد اگر در این بخش هم عزمی اساسی برای اصلاح شبکه آبرسانی پیر و فرسوده شهری چون مشهد باشد، شاید در ظاهر اعتبارات قابل توجهی به خود اختصاص دهد اما بی‌شک ظرف چند سال از محل همین آب‌هایی که امروز هدر می‌روند و آن زمان حذف می‌شوند جبران خواهد شد.

با نگاهی به اظهارنظرهای یک دهه اخیر مدیران و کارشناسان این حوزه بخوبی مشخص می‌شود کمبود اعتبار موجب شده سالانه کمتر از نصف میزانی که باید اصلاح شود، مورد ترمیم و اصلاح قرار ‌گیرد، چراکه در حال حاضر طول شبکه آبرسانی مشهد حدود ۳۵۰۰ کیلومتر است و سالانه باید حداقل پنج درصد اصلاح شود، اما به ادعای برخی دست‌اندرکاران، اقدامات صورت گرفته حدود نصف این رقم است.

نکته دیگر اینکه با کندی موجود در حوزه اجرا و گذشت سال‌ها باید بپذیریم که سرعت افزایش شبکه فرسوده از سرعت اصلاح بیشتر شده و نه تنها با گذشت هر سال از طول شبکه فرسوده کاسته نمی‌شود که به دلیل قدمت بالای شبکه شهرهایی چون مشهد، نیشابور، بجنورد، بیرجند و دیگر شهرهای بزرگ استان‌های خراسان، هر ساله بخشی از شبکه‌های قدیمی در ردیف فرسوده قطعی قرار می‌گیرند.

خلاصه اینکه به نظر می‌رسد اگر نیمی از اعتبار لازم برای ساخت یک سد را به اصلاح یکباره شبکه آبرسانی این بخش از کشور (استان‌های خراسان) اختصاص دهند بی تردید به همان میزان آبی که قرار است پس از ساخت یک سد وارد شبکه شود در شبکه موجود حفظ خواهد شد.

کلام آخر هم اینکه می‌دانیم مدیران استانی تمام تلاش خود را دارند تا از اندک اعتبارات موجود این بخش بیشترین استفاده را نمایند، اما آنچه مسلم است باید مدیران ملی آب سهمی درخور نام و جایگاه ویژه پایتخت معنوی ایران اسلامی قائل شوند تا فرسودگی شبکه آبرسانی هم به دیگر معضلات این شهر افزوده نشود.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/