قدس آنلاین: به عقیده من که نزدیک به ۱۸ ســال به طور مســتقیم با سیاست‌گذاری فرهنگی در شورای شهر در ارتباط بودم، شاید یکی از مهمترین چالش‌هایی که در این عرصه اتفاق افتاد، تقلیدی بود که عیناً از برنامه‌ها و سیاست‌گذاری شهر تهران در مشهد اتفاق افتاد؛ یعنی تجربه کار و سیاست‌گذاری فرهنگی در دوره‌هایی عیناً و بدون توجه به هویت شهر مشهد در آن پیاده شد.

در کنار این موضوع، یکی از دعواهایی که همیشه وجود داشت این بود که آیا شهرداری باید در یک حوزه خاص اثربخش باشد یا اینکه باید در یک عرصه عمومی کار فرهنگی بکند؛ یعنی همان تعبیر عطرافشانی باید صورت بگیرد یا نه، باید دنبال اثربخشی فرهنگی و کار در این حوزه رفت.

ضمن اینکه سیاستگذاریهای فرهنگی مختلفی در دورههای مختلف اتفاق افتاد ولی مشکلاتی بر سـر راه عملیاتی شدن آنها وجود داشت.  نخستین مورد عدم وحدت نظر در مورد مدیریت‌ها بود که شورای شهر در جای خود، شهرداری با شورای شهر در صورت دیگر و عدم هماهنگی میان سازمان‌ها و نهادهای دیگر مصادیق آن بودند.

دومین مشکل عمده در عرصه اجرایی شدن سیاســت‌ها این بود که هرچند سیاست‌های خوبی تدوین میشد ولی در مرحله اجرا، سلسله مراتب قائل به بینش سیاستگذاران نبودند و هیچ درکی از اهداف آنها نداشتند.

یعنی سیاستگذاران به لحاظ بینشی و راهبردی هدفگذاریهای اثربخش ــی را انجام میدادند ولی به مرحله اجرا که میرسید، مجریان از اهداف و بینشــی که پشــت این سیاست‌ها وجود داشــت، اطالاعی نداشتند و بعضاً به آنها حتی اعتقاد نداشــتند.

 از دیگر مشکلات این است که باید بدانیم بسیاری از حرکت‌های فرهنگی صرفاً با فضاسازی محیطی اثربخش نخواهند بود مگر اینکه خودش را در عرصه نگرش، هنجارها و رویکردها نشان بدهد.

 البته باید این نکته را نیز خاطرنشان کنم که وقتی به عرصه اجرایی نگاه میکنیم شاید مدیریت یک مسجد یا فرهن‌گسرا و برنامه‌ریزی برای آن کار چندان دشواری نباشد ولی وقتی در شهرداری با یک بودجه ۱۵۰ میلیارد تومانی روبه‌رو میشوید می‌بینید که مسائل به این راحتی نیست.

به نظرم برخی جنس کارها مثل کتاب «حکایت فرهنگ یک شــهر» که به تاریخ شفاهی دوره‌های مختلف فرهنگی در شورای شهر و صحبت بــا معاونت‌های فرهنگی دوره‌های مختلف پرداخته اســت میتواند ما را در کنار هم گذاشتن مؤلفه‌ها و تجربه‌های دوران‌های مختلف برای شناسایی نقاط قوت و ضعف در این سال‌ها برای سیاست‌گذاری بهتر در سال‌های پیش رو کمک کند.

تجربه‌نگاری که امروزه جای خالی آن بیش از پیش در عرصه تصمیم‌گیری‌ها بسیار به کارمان می‌آید و کمک میکند تا راهی را با آزمون و خطای کمتری به خصوص در عرصه حساس فرهنگ پشت سر بگذاریم.

انتهای پیام/