سفر ما از روستای زاک از بخش دهستان درزاب آغاز می‌شود که در ۶ کیلومتری شمال شهر توس واقع شده است. مطابق آخرین سرشماری بیش از ۴۰۰ خانوار در این روستا ساکن هستند. جلال بیدل که چندین دوره مسئولیت شورای این روستا را بر عهده داشته درباره مشکلات منطقه اظهار می‌کند: جدی‌ترین مسئله ما نبود جاده مناسب است چنانکه چندین نقطه کور در این مسیروجود دارد اما هیچ علایم هشداردهنده‌ای نصب نشده است. از همین رو تصادفات متعددی رخ داده و تلفاتی نیز داشته‌ایم. البته برای حل مشکلات خود از جمله نبود آب، اتوبوس و... نیز به سازمان‌های متولی مراجعه کردیم اما نتیجه‌ای نگرفتیم؛ چراکه همیشه کمبود اعتبارات را مطرح می‌کنند.
بلاتکلیفی طرح هادی در روستای لک‌لک
احمد شریعتی، دهیار روستای لک‌لک نیز با اشاره به ناتمام ماندن طرح هادی می‌گوید: از مشکلات ما نبود راه آسفالت و خانه بهداشت است. در حالی که پیشنهاد دادیم برای ایجاد خانه بهداشت می‌توانند از فضای دهیاری با ۱۱۰ متر مساحت استفاده کنند. همچنین روستای ما نسبت به سایر روستاهای اطراف جمعیت کمتری دارد به طوری که در حال حاضر بیش از ۴۰۰ خانوار اینجا سکونت دارند که بخشی از این افراد فصلی اقامت دارند اما اعتبارات براساس سرشماری سال ۹۵ اختصاص پیدا می‌کند. همچنین اتوبوس نداریم اما گفته‌اند با توسعه راه که متولی آن شهرداری مشهد است سه دستگاه اتوبوس تردد خواهد کرد که امیدواریم این وعده به زودی محقق شود.
تداوم جیره‌بندی آب
علی رضوانی، رئیس شورای روستای کلاکوب نیز درباره مشکلات اهالی می‌گوید: در سال‌های اخیر با افزایش بحران آب مقرر شد برنامه‌هایی برای رفع این مشکل تعریف شود. به این ترتیب در سال ۹۲ متصل به آب روستایی شدیم که از آن زمان نه تنها مشکل مردم حل نشده بلکه برنامه اجرای جیره‌بندی آب هم به مشکلات اهالی اضافه شده است، چنانکه در هر ۲۴ ساعت هر مسیری دو یا سه ساعت نوبت آب دارد. این در حالیست که فاصله ما تا انشعاب اصلی آب شهری، حدود ۹۰۰ متر است. همچنین روند ساخت جاده هم به کندی انجام می‌شود به طوری که چند ماهی نیز تعطیل شده و متولی این قضیه سازمان فردوس‌ها زیرمجموعه شهرداری مشهد است. بنابراین تقاضا داریم با نظارت افزون‌تر بر پیمانکاران مربوط، این روند تسهیل شود. وی ادامه می‌دهد: روستای کلاکوب حدود ۴۸۳ خانوار بیش از یک هزار و ۷۰۰ نفر جمعیت دارد که به دلیل نزدیکی به شهر نه تنها مهاجرت نداشته که شاهد مهاجرت معکوس هستیم.
رونق تولید در سایه بی‌مهری
در فاصله ۹ کیلومتری از حرم مطهر روستای شهید کامجو قرار دارد. دانشور از ساکنان این روستا نیز به شرح مشکلات جدی پرداخته و اظهار می‌کند: در سال‌های اخیر با اجرای تعریض کوچه‌ها و معابر و اجرای طرح هادی هیچ تغییر و بهبودی در وضعیت معابر روستا حاصل نشده است. این در حالیست که ۸۰ درصد کارگاه‌های روستای ما در زمینه صنایع چوب و شیشه فعالیت دارند اما معابر نامناسب اقبالی برای مراجعه مشتریان ایجاد نمی‌کند. چنانکه من تولیدکننده شیشه هستم و حتی سفارش کار می‌گیرم اما وقتی مشتریان دست‌اندازهای این محله را می‌بینند از خرید منصرف شده و برمی‌گردند.
وی همچنین تأکید می‌کند: حمایت چندانی از سوی نهادها و دستگاه‌ها برای رونق فعالیت تولیدکنندگان نمی‌بینیم. من دو کارگاه شیشه در این روستا ایجاد کرده‌ام اما دریغ از هزار تومان حمایت و تسهیلات! حتی وقتی می‌خواستیم امتیازات اولیه مانند آب، برق و گاز را بگیریم با تنگنا مواجه شدیم. از همین رو با خودیاری و مشارکت مردم روستا، ترانس برق سه فاز خریدیم که برای ما ۲۲ میلیون تومان هزینه داشته است. این در شرایطی است که افزون بر ۱۳۰ کارگاه تولیدی در این روستا فعال است که اغلب پروانه کسب دارند. در حال حاضر نیز روستاییان از تلفن ثابت محروم هستند. یکی از بانوان روستایی نیز نسبت به نبود آب آشامیدنی گلایه کرده و می‌گوید: چند سال است که به منظور رفع آب آشامیدنی روستا دو شیر آب در روستا ایجاد کرده‌اند که در حال حاضر نه تنها کفایت جمعیت روستا را نمی‌کند که از کیفیت مطلوبی نیز برخوردار نیست. دو سال پیش نمونه آن را برای تعیین وضعیت سلامت ارائه کردیم که گفتند: کیفیت مطلوبی نداشته و حتی می‌تواند برای مصرف انسان خطرناک باشد. این در حالیست که تنها چند متر با آب سالم شهری فاصله داریم. همچنین یک مدرسه مقطع راهنمایی با کمک خیران در سال‌های اخیر ساخته شده که خواهش می‌کنیم برای سال جدید تحصیلی یک شیفت آن را به دانش‌آموزان پسر اختصاص دهند تا برای تحصیل، به روستاهای همجوار نروند.
معجزه ویلاسازان
روستای فرخد به شدت در حال گسترش است چنانکه با رشد جمعیت پیش‌بینی می‌شود در آینده‌ای نه چندان دور به شهری جدید بدل شود. از همین رو مشکلات کمتری نسبت به سایر روستاها دارد اما مدتی است که ویلاسازان برای اراضی این منطقه دندان تیز کرده‌اند. یکی از ساکنان فرخد با گلایه می‌گوید: ما روستایی‌ها باید ماه‌ها برای دریافت خدمات شهری مانند آب، برق و گاز تقلا کنیم اما ویلاسازان به سرعت مجوز می‌گیرند و ساخت و ساز می‌کنند. چطور این مسئله ممکن است؟ همچنین در حالی که این روستا ظرفیت پیشرفت بیشتری دارد اما زیرساخت‌های آن مانند جاده و معابر مناسب نیست و تردد به این منطقه را دشوار کرده است.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما