قدس آنلاین: شاید رئیس فدراسیون پنج ستاره که روزگاری بر کرسی مدیریت کمیته داوران تکیه زده بود هم اکنون باد به غبغب بیندازند و بگوید از هیچ گونه خطا و توهینی به سادگی عبور نمی‌کنیم اما در عمل هیچ خبری از صیانت تصمیمات داوران نیست.

انتشار تأسفبار و بعضاً رقت انگیز رفتار برخی بازیکنان که با نشان دادن علامت سکوت به داور مسابقه سعی در کنترل رفتار داور را داشتند نشان می‌دهد بحران اعتراض به داور به مراحل نگران کننده‌ای نزدیک می‌شود که دیر یا زود بحران ضرب و شتم داور در مستطیل سبز را اکران خواهد کرد.

البته در این میان برخی داوران نیز ناخواسته با تصمیمات  اشتباه به این مسئله دامن زدند. با این حال یک اتفاق عجیب و سؤال برانگیز رخ داده است که کمیته انضباطی به عنوان یکی از ارکان قضایی فدراسیون فوتبال به جای مقابله با این رفتارها و تنبیهات انضباطی تنها از ابزار جریمه مالی استفاده می‌کند. بسیاری از منتقدان به این باور رسیده اند که کمیته انضباطی نه تنها از بروز این تخلفات ناراحت نمی‌شود بلکه با حلاوت و شیرینی از این موضوع استقبال می‌کند تا به این بهانه خزانه فوتبال ایران با بحران کمبود بودجه رو به‌رو نشود.

از سویی دیگر رئیس جوان کمیته داوران با بی خیالی هر چه تمام نه تنها در قبال این معضلات واکنش نشان نمی‌دهد بلکه با تحلیل‌های آبکی مدعی است شرایط داوری در فوتبال ایران در بهترین حالت ممکن قرار دارد. موضوعی که واکنش منتقدان را به دنبال داشته است. شاید بهترین تحلیل و هشدار در این رابطه را محمد فنایی داشت و در این باره گفت: دیر زمانی نیست که داوران در فوتبال ایران زیر مشت و لگدهای فوتبالیست‌ها جان بدهند!

وقتی اهمال و سهل‌انگاری کمیته‌های قضایی و نظارتی فوتبال ایران در قبال بداخلاقی‌ها و قانون گریزی‌ها به یک عادت روزمره تبدیل شود دیگر نمی‌توان توقع زیادی از بازیکن و مربی داشت که ترس از اجرای قانون داشته باشد!