به گزارش قدس آنلاین به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی ،گردشگری و صنایع دستی گیلان ،ولی جهانی اظهار داشت: همچنین کاوش های فصل پنجم حاکی از آنست که  مردم این منطقه در بلندمدت به سنت های خود پایبند بوده اند؛ این تداوم سنت ها از اواخر دوره ساسانی تا قرون دوم و سوم هجری قمری ادامه داشته است؛ اما نظر قطعی در این خصوص به بررسی های بیشتر و نتایج مطالعات آزمایشگاهی نیاز دارد.

وی خاطرنشان کرد: لیارسنگ‌بن یکی از مهمترین محوطه های دوران تاریخی در استان گیلان است که در سال ۱۳۹۱ شناسایی و از سال ۱۳۹۲ گمانه زنی و کاوش های باستان شناسی در آن آغاز شد و این محوطه به همراه حرایم آن در سال ۱۳۹۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

 وی ادامه داد: پنجمین فصل از کاوش های باستان شناسی این محوطه به شناسایی گونه هایی از تدفین  احتمالا مربوط به دوره اسلامی ، منجر شده است؛ این یافته ها نشان می دهد در زمان ورود مسلمانان عرب به مناطق شمالی ایران، مردم لیارسنگ‌بن تا قرن دوم و سوم هجری قمری سنت های پیشین خود را حفظ کرده اند که شواهد آن را می توان در گونه شناسی قبور لیارسنگ‌بن مشاهده کرد.

وی همچنین افزود: با استناد به پنج فصل از کاوش های باستان شناسی، آنچه مشهود است اینکه مردم منطقه جنگجو و دامدار بودند؛ ابزارآلات آهنی بسیار در گورهای بدست آمده ، جنگجو بودن مردم منطقه را تایید می کند.

مجموعه باستانی لیارسنگ بن از توابع دهستان سمام بخش رانکوه شهرستان املش محوطه ای بسیار گسترده به مساحت ۲۷ هکتار است که شامل گورستان باستانی، محوطه استقرار، پناهگاه صخره ای و درختان قدیمی است .