قدس آنلاین: از دو روز پیش تبلیغات نامزدهای مجلس شورای اسلامی آغاز شده و این در حالی است که هیچ‌کدام از دو گروه شناخته شده سیاسی کشور حتی در پایتخت که باید نماد وحدت و نمونه‌ای برای عملکرد دیگر شهرها باشد، به لیست واحدی نرسیده‌اند. با این حال هنوز بسیاری از آن‌ها که متوجه انبوه تغییرات در سلایق سیاسی مردم نشده‌اند، فکر می‌کنند آن‌ها محدود به یکی از این دو سلیقه‌اند. شوربختانه این تصور نادرست هم در داخل و هم حتی در میان مخالفان خارج‌نشین و نیز رسانه‌های آن‌ها تصور غالب است، حال آنکه مردم سال‌هاست از این مرزها عبور کرده‌اند و در حقیقت نظیر بسیاری از مسائل دیگر، در این بخش هم مدعیان تولیت مردم اعم از موافقان و مخالفان نظام، از مردم جامانده و درک درستی از خواسته‌ها و نیازها و مشکلات آن‌ها ندارند.

«هرکس می‌خواهد ناراحت بشود، بشود، می‌خواهید رأی ندهید هم ندهید! هر کس نمی‌تواند در تهران 10 میلیون تومان [ماهانه] درآمد داشته باشد یا جنم ندارد یا پشتکار ندارد یا مهارت ندارد». این فرمایش گهربار از یک نامزد اصول‌گرای تأیید صلاحیت شده انتخابات جاری مجلس از حوزه انتخابیه تهران است. البته ایشان در ابتدا به جای «جنم» واژه «غیرت» را به کار برده بود که بعد از آن عقب نشست و  پوزش خواست و اما بعد با پافشاری بر این باور، این سخنان را به شکلی که آمد تکرار کرد. این میزان از عدم اطلاع نسبت به وضعیت فعلی مردم و ناآگاهی از آنچه در لایحه‌های مختلف آن کلانشهر بر شهروندانش می‌گذرد، به‌راستی نوبر است. با تأسف عین همین مشکل در سمت اصلاح‌طلبان نیز حاکم است و چه بسا بیشتر و عمیق‌تر، نمونه فاصله عمل تا شعارهای مردم گرایانه ایشان را نیز در اغلب شوراهای شهرهای بزرگ کشور که در انتخابات پیشین به تسخیر آن‌ها درآمد، شاهد بوده‌ایم.

مشکلات دیگری هم در هر دو سو هست که شرحشان در این مجال اندک نمی‌گنجد. اما همین مقدار که آمد، تأثیرات تأسفباری دارد. اول آنکه توده‌های امیدوار مردم به شعار جوان‌گرایی در هر دو جناح سیاسی را ناامید می‌کند؛ زیرا آن‌ها می‌بینند جوانان به عرصه رسیده و متعصب این جناح‌ها در فضایی گلخانه‌ای و فرقه‌ای رشد کرده‌اند و اعوجاج نگاهشان به مردم دست‌کمی از سران پیرمرد و استادانشان در آن جناح‌ها ندارد و چه بسا که بیشتر هم شده باشد، چراکه آمیخته به غروری خام و نورسیده و اعتمادبه نفسی کاذب است که سرچشمه آن معلوم نیست. نکته دیگر انعکاس رسانه‌ای دعواهای درونی این جناح‌ها برای رسیدن به لیست ابتدایی و در نهایت لیست واحد است. اتفاقاتی در این مسیر افتاد که خبرهای آن بسیاری از دلسوختگان این سرزمین را انگشت به دهان گذاشت. اغلب بزرگان هر دو جناح  با این سؤالات مردم روبه‌رو می‌شوند؛ شما که به هم حزبی و هم جناحی‌های خویش اعتماد و باور ندارید که بتوانند بار وکالت مردم را به دوش بکشند و هرکدامتان برای خود اردوگاهی جدید راه‌اندازی می‌کنید، با چه رویی از مردم و موکلینی که بسیارشان از شما لایق‌تر و توانمندتر هستند، می‌خواهید برای این مهم به شما اعتماد کنند و وکالت دهند؟ برادران و خواهرانم در هر جناحی هستید، دست‌کم در این روزها و در این موقعیت پیچیده این سرزمین از این آشفتگی‌ها و تفرقه‌ها خجالت بکشید و نگذارید شهوت قدرت چنان کورتان کند که مردم را نبینید.