قدس آنلاین؛ سلاح‌های بیولوژیکی شامل هر نوع میکروارگانیسم (مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها) یا سموم (ترکیبات سمی تولید شده توسط میکروارگانیسم‌ها) موجود در طبیعت است که می‌تواند برای کشتن یا آسیب رساندن به افراد استفاده شود.

عمل "بیوتروریسم" می‌تواند از یک فریب ساده تا استفاده واقعی از این سلاح‌های بیولوژیکی متغیر باشد؛ شماری از کشورها به دنبال دستیابی به عوامل جنگ بیولوژیکی هستند که  و این نگرانی وجود دارد که گروه‌های تروریستی یا افراد ممکن است از فن آوری‌ها و تخصص‌های لازم برای استفاده از این عوامل مخرب بهره مند شوند.

از عوامل بیولوژیکی ممکن است برای یک ترور فردی و همچنین برای کشتن و هدف قرار دادن هزاران نفر استفاده شود؛ اگر محیط آلوده باشد، می‌تواند یک تهدید طولانی مدت برای جمعیت ایجاد شود.

تاریخچه اینگونه ترورها به قرون ۱۵ الی ۱۶ میلادی برمی‌گردد و در آن زمان با خوراندن سم‌هایی افراد را از بین می‌برند؛ اما با پیشرفت تکنولوژی و آزمایش‌های شیمیایی که از قرن ۲۰ شروع شد، اینگونه ترورها وارد فاز جدیدی شدند.

پایگاه اطلاعاتی "theconversation" در گزارشی نوشت، حجم گسترده‌ استفاده از سلاح‌های بیولوژیکی به جنگ جهانی اول باز می‌گردد؛ جایی که کشور آلمان از این عمل بهره‌هایی برای رسیدن به مقاصد خود برده است.

کشورهای دیگر نیز در طول جنگ جهانی دوم سعی در دستیابی و آزمایش سلاح‌های بیولوژیکی برآمدند؛ یکی از این کشورها که سال‌های متمادی به آزمایش اینگونه سلاح‌ها پرداخته است، کشور آمریکا است.

برنامه تسلیحات بیولوژیکی آمریکا در طول جنگ جهانی دوم آغاز شد، اما نخستین آزمایش عمومی واقعی در سال ۱۹۴۹ اتفاق افتاد؛ هنگامی که دانشمندان باکتری‌های بی ضرر را در سیستم تهویه هوا در ساختمان پنتاگون قرار دادند تا ببینند یک سلاح بیولوژیکی چگونه به نظر می‌رسد.

یک سال بعد نیروی دریایی آمریکا عملیات اسپری دریایی را انجام داد؛ در این عملیات در ساحل سان فرانسیسکو در کالیفرنیا دو نوع باکتری "باسیلوس گلوبگی" و "سراتیا مارسنس" پاشیده شد؛ قرار بود این مواد بی‌خطر باشند اما اکنون ماده "باسیلوس گلوبگی" جزو مواد سمی خطرناک شناخته شده که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن افراد می‌شود.

یک سال بعد از این آزمایش، ۱۱ نفر به بیماری عفونی دچار شدند که در آزمایشگاه سان فرانسیسکو مشخص شد در بدن آنها مقداری ماده "سراتیا مارسنس" وجود دارد!

در سال ۱۹۹۷ شورای ملی تحقیقات آمریکا فاش کرد که این کشور همچنین از مواد شیمیایی برای آزمایش پتانسیل سلاح‌های بیولوژیک در دهه ۵۰ میلادی بر روی شهروندان آمریکایی استفاده کرده است!

ماده "سولفید کادمیوم" توسط هواپیما در تعدادی از شهرها از جمله "سنت لوئیس" در "میسوری" و "مینیاپولیس" در "مینسوتا" پاشیده شد؛ این شهرها به این دلیل انتخاب شدند که از نظر زمین، آب و هوا و جمعیت به شهر مسکو شوروی شباهت داشتند.

این شورا به این نتیجه رسیده بود که هیچ خطری نسبت به این آزمایش وجود ندارد، اما در سال ۲۰۱۲ دکتری به نام "لیزا مارتینو-تیلور" به این نتیجه رسید که در این دو منطقه میزان سرطان بسیار بالایی ثبت شده است که مربوط به مواد رادیو اکتیو است.

علاوه بر آزمایش‌های هوایی آزاد، ارتش آمریکا سابقه استفاده از حشرات آلوده در تسلیحات خود را دارد؛ به عنوان مثال در سال ۱۹۵۴ ارتش آمریکا از بمب‌هایی که آلوده به این حشرات بودند در طول جنگ کره استفاده کرده است.

چند سال بعد از این آزمایش، شوروی کشور آمریکا را به استفاده از این بمب‌ها و پرتاب آنها به کشورهای چین و کره در طول جنگ متهم کرد.

یکی دیگر از آزمایش‌های تسلیحات بیولوژیک آمریکا در سال ۱۹۶۲ برنامه ریزی شد؛ "رابرت مک نامارا" , وزیر دفاع وقت آمریکا در این سال پروژه‌ای را به نام "پروژه ۱۱۲" به تصویب رساند؛ بعد از این ماجرا آزمایش‌های گسترده آمریکا شروع شد.

در همین راستا در سال ۱۹۶۶ آزمایشی در مترو شهر "نیویورک" انجام شد؛ دانشمندان لامپهای کم نور را با باکتری‌های "Bacillus globigii" پر کردند و سپس آنها را در مسیرهای مختلف تخلیه کردند؛ این باکتری‌ها در فضای مترو پخش شد و هزاران شهروند آمریکایی هوای آلوده را تنفس کردند.

در سال ۲۰۰۸، دفتر پاسخگویی دولت آمریکا اذعان کرد که به علت آزمایش‌های پروژه ۱۱۲ و سایر آزمایش‌ها، ده ها هزار غیرنظامی ممکن است در معرض عوامل بیولوژیکی قرار گرفته باشند؛ ارتش این کشور منکر آلوده شدن افراد شده است، اما آمایش‌های گرفته شده از افراد نشان داد که برخی از افراد سالها از بیماری‌های عفونی رنج می‌برند.

این اسناد منتشر شده نشان می‌دهد این کشور آزمایش‌های بسیاری را در جهت مقاصد خود انجام داده است؛ بسیاری از این آزمایشها پنهان مانده و یا در صورت آشکار شدن، تکذیب شده است.