مهدی کاهانی مقدم/

 با یک نگاه می‌توان فهمید که تا چه اندازه خسته هستند؛ بیشتر آن‌ها تقریباً از نخستین روزهای شیوع ویروس کووید19 به بیماران کرونایی بستری در بیمارستان شریعتی مشهد رسیدگی کرده و خدمات درمانی ارائه می‌دهند. جایی که خیلی از ما و حتی همان افراد بی‌مبالاتی که در این روزها بدون توجه به تمام توصیه‌ها و پروتکل‌های بهداشتی، در کوچه و بازار به پرسه‌زنی مشغولند، جرئت نزدیک شدن به آنجا را هم نداریم. اکثر قریب به اتفاق کادر درمانی و دیگر کارکنان این بیمارستان، روزهای طولانی است که اعضای خانواده‌شان را ندیده‌اند و شبانه‌روز مشغول مراقبت از پدر، مادر، خواهر و یا برادر دیگرانی چون ما هستند؛ بی‌آنکه اخمی بر ابروی آن‌ها بنشیند و خستگی در رفتارشان خودنمایی کند؛ اما هر آدم عاقلی می‌داند که خسته‌اند، دلتنگ دیدار عزیزانشان هستند و برای پایان یافتن این روزهای سخت، لحظه‌شماری می‌کنند.

بی‌اختیار یاد بازی افتخارآفرین تیم فوتبال کشورمان در مقدماتی جام جهانی 1998 افتادم و بار دیگر تلاش بی‌نظیر و از خود گذشتگی بازیکنان و دروازه‌بان اسطوره تیم ملی که با وجود ضربات و صدمات پی در پی که متحمل شد اما همچنان با لبخند و پرنشاط تا رسیدن به پیروزی، مردانه ایستاد.

و صد البته چهره خاک‌گرفته و خون‌آلود حماسه‌آفرینانی که در طول هشت سال دفاع مقدس، با ایثار و فداکاری، در سخت‌ترین شرایط از جان مایه گذاشتند و برای دفاع از کیان ملت، هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها به دور از خانه و خانواده، خط مقدم مبارزه با دشمن را تا رسیدن به پیروزی یک لحظه خالی نگذاشتند.

حالا اما مبارزان خط مقدم مبارزه با دشمن مردم که ویروسی میکروسکوپی اما هولناک و بی‌رحم است، پزشکان، پرستاران، ماماها، کارشناسان آزمایشگاهی و دیگر بخش‌های مرتبط با حوزه درمان و مراقبت‌های بهداشتی هستند که با تمام توان برای غلبه بر این بحران تلاش می‌کنند. در این بین البته تعدادی از این عزیزان جان بر سر این راه گذاشته‌اند و تعداد بیشتری درگیر بیماری کرونا شده و با تبعات آن دست و پنجه نرم می‌کنند و دیگران نیز بی‌تردید استرس ابتلای به این بیماری همواره همراهشان هست. با وجود این ایثار و از خود گذشتگی، تلاش و پایمردی و مهم‌تر روحیه آنان مثال‌زدنی است.

این تلاش، ایثار و از خود گذشتگی کادر درمان و مجموعه درگیر با مسئله کرونا در کشور، وظیفه ما را هر روز سنگین‌تر از قبل می‌کند. همه ما همچون کادر درمان، برای پایان یافتن این بحران لحظه‌شماری می‌کنیم و رسیدن موعد جشن ملی پیروزی بر کرونا را به انتظار نشسته‌ایم؛ اما آنچه مسلم است اینکه این مهم در گرو هماهنگی، همدلی و همراهی همه ما با کادر درمان و یکدیگر است و عمل به این خواسته مهم آنان که «در خانه بمانیم».

تردیدی نیست که تنها عمل به همین توصیه ضمن برداشتن بار زیادی از روی دوش کادر درمانی و کاستن از میزان و حجم خستگی آنان، می‌تواند زمان پیروزی بر کرونا و جشن ملی پس از آن را بسیار نزدیک‌تر سازد.