حجت الاسلام والمسلمین محمد رضایی تهرانی در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین بیان کرد: امام رضا علیه السلام سخنی به این مضمون فرموده اند که حکمت وجوب روزه از زوایای گوناگون قابل بررسی است به عبارت دیگر برکات فروان اجتماعی اخلاقی و تربیتی در روزه داری نهفته است.

وی افزود: این امام همام در خصوص یکی از حکمت های روزه داری به آیه ای از قرآن کریم که می گوید: "روزه بر شما واجب شد ... تا به درجه تقوا برسید" اشاره کرده و می فرمایند: خداوند روزه را واجب کرد تا انسان غنی و متمکن درد گرسنگی را بکشد.

وی اظهار کرد: انسان معمولا در طول سال به دلیل تمکن مناسب هر وقت چیزی خواسته، داشته و توانسته از آن استفاده کند. خداوند ماه رمضان و روزه را قرار داد که انسان غنی هم به رغم اینکه دارد و می تواند تهیه کند، نتواند چیزی بخورد. هر چقدر هم انسان سحری خورده و از غذاهای مقوی استفاده نماید باز هم در ساعات پایانی، قوای جسمانی اش تحلیل رفته و گرسنه می شود.

وی اذعان داشت: وقتی انسان درد گرسنگی را بچشد برای کمک به دیگران جدی تر و عاطفی تر وارد صحنه می شود. تا قبل از آن و زمانی که کمکی از او خواسته می شد درد نیازمند برایش ملموس نبود اما با روزه به راحتی می تواند متوجه شود که نیازمند چه حالتی دارد.

وی با ذکر این نکته که خداوند بالامرتبه نیازی به گرسنگی کشیدن ما ندارد ابراز داشت: تمام عباداتی که از انسان خواسته شده، به دلیل افزایش معرفت و بهره وری معنوی اوست. پس به چه دلیل خداوند به بنده گفته است که در برخی از ساعات روز از خوردن و آشامیدن پرهیز کند؟

حجت الاسلام رضایی تهرانی تاکید کرد: اگر قرار است که یک وعده غذا در طول روز کم شود، دلیل آن چیست؟ آیا باید آن را جمع کرد و به وعده های دیگر اضافه کرد؟ در اینصورت چه اتفاق خاصی خواهد افتاد که مد نظر خداوند باشد؟ باید به این نکته از زاویه ی دیگری نگریست. وقتی سه وعده غذا تبدیل به دو وعده می شود شاید معنی آن این باشد که بندگان باید یک وعده غذایی را از چرخه مصرف شخصی خارج کرده و به دیگران اهدا کنند.

وی این موضوع را تجلی حرکتی خواند که پیامبر گرامی اسلام (ص) در اهمیت روزه گرفتن در ماه رجب آن را بیان داشته و اضافه کرد: وقتی ایشان در ماه رجب از ویژگی روزه در این ماه صحبت کردند برخی از صحابه گفتند که ما توان گرفتن روزه مستحبی نداریم. حضرت فرمودند: هر کس در این ماه هر روز صدقه دهد به نیت ثواب روزه مستحبی، روزه ماه رجب در اعمالش نوشته می شود. از این حدیث می توان اینگونه برداشت کرد که یکی از ویژگی های روزه گرفتن کمک به مستمندان و نیازمندان است.

وی تصریح کرد: در واقع با روزه گرفتن، متوجه درد گرسنگان شده و باید به این موضوع پی ببریم که دیگرانی هستند که نه تنها در این ماه بلکه شاید در تمام سال نمی توانند شکم خود را سیر کنند. پس لازم است که قسمتی از اموال و دارایی های خود را در اختیار آنها قرار دهیم. این همان روح تقواست که حاصل می شود.

وی بیان داشت: پیامبر اکرم(ص) در خطبه شعبانیه تاکید می کنند که هر کسی روزه داری را افطار کرده و یا در روزه داری دیگران کمک کند، برای او نزد خدا ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته خواهد بود. پس نباید به موضوع تنها به صرف اهدای یک وعده غذا به نیازمند نگاه کرد.

این استاد حوزه مدعی شد: در نگاهی جامع تر متوجه می شویم که دین می خواهد انسان ها به سمتی هدایت شوند که گرفتن دست نیازمندان را بتوانند برای تمامی انسان ها برنامه ریزی و پیاده کنند. در فرازهای دعای معروف " اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ" که در مفاتیح در بیان اعمال بعد از نمازها در ماه رمضان آمده است می خوانیم که خدایا همه ی فقرا را غنی کن. تمام گرسنگان را سیر کن. تمام اسرا را از بند و گرفتاری نجات ده. تمام مریض ها را شفا بده.

وی ادامه داد: در این دعا صحبت از خانواده و آشنایان خود یا محله و شهر خود یا کشور و حتی هم فکر و هم آئیین و... و. مطرح نیست. در واقع به ما می آموزد که نباید محدود و سطحی نگر بوده و به هر میزان که توانایی داریم در رفع مشکلات و بلایای انسان های بیشتری کمک و اقدام کنیم.

وی با اشاره به این نکته که یکی دیگر از جوانبی که باید در عمل به دستورات ماه رمضان دقت کرد، رابطه بین دعا و عمل کردن به وظایف است، خاطرنشان کرد: امیرالمومنین علی(ع) در آخرین فرازهای دعای شریف کمیل می فرمایند: "فَإِنَّکَ قَضَیْتَ عَلیٰ عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ، وَأَمَرْتَهُمْ بِدُعائِکَ، وَضَمِنْتَ لَهُمُ الْإِجابَةَ" به این معنی که خدایا تو بر بندگان خودت نحوه بندگی را عمل به عبادات عنوان کردی، بعد گفتی که دعا کنند و استجابت آن را برای آنها ضمانت کرده ای.

وی مطرح کرد: به بیان امروزی می توان گفت که عمل کردن به عبادات واریز به حساب است و دعا کردن چک کشیدن از حساب است. وقتی می گوییم خداوندا تمام فقرا را غنی کن، لازمه آن چیست؟ آیا غیر از این است که انسان باید در مدار فقرزدایی و محرومیت زدایی قرار گرفته و در صحنه حضور داشته باشد؟ وقتی جورچین و پازل از مجموعه این موضوعات را کنار هم قرار می دهیم آنگاه متوجه می شویم که روح روزه داری می خواهد، انسان را به درجات رفیع و عرفانی سوق دهد.

حجت الاسلام رضایی تهرانی متذکر شد: تصور من این است که در شرایط کرونایی خداوند برخی از برکات را برای ما نمایان کرده که ما متوجه بعضی مسایل از جمله آشنایی بیشتر با واقعیت کمک به دیگران و اهدای صدقه شویم. شاید در سالهای پیش برخی از افطاری ها خلوص آنچنانی نداشته و در آن مسایلی از قبیل چشم و هم چشمی، ظاهرسازی، رقابت های دنیایی و اسراف و دورریزهای زیاد و... و. دخیل بود این موارد امسال به صورت گسترده ای حذف شده و خلوص نیت در آن بسیار بیشتر از گذشته است.

وی اضافه کرد: همچنین کمک ها به صورت آبرومندانه و محترمانه با ترکیبی از اجناس مختلف مانند برنج و ماکارونی و رب و روغن و... تحویل افراد می شود. بسیاری از خانواده ها از قبل نیازمند نبوده اند و با کرونا شغل و کسب و کار خود را از دست داده اند.

وی ابراز داشت: این گونه افطاری دادن ها در واقع تبعیت عملی از دستورات ائمه اطهار و بویژه پیروی از سیره رضوی است. کسی که پیرو واقعی باشد باید در همه زمینه ها این پیروی را نشان دهد و سعی کند مطابق امام و پیشوای خود گام بردارد.

انتهای پیام/