قدس آنلاین: دعای «اَللهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» یکی از دعاهایی است که در ماه رمضان از معصوم سفارش و دستور داده شده که پس از هر نماز واجب خوانده شود. این دعا به قدری عظمت دارد که حضرت رسول(ص) فرمود: هر که آن را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجبی بخواند حق تعالی گناهان او را تا روز قیامت بیامرزد؛ حتی روایت شده هر که آن را بخواند گناهان گذشته، حال و آینده او آمرزیده می‌شود. رمز این آمرزش در متن دعا وجود دارد؛ در این دعا شخصیت دعاکننده شبیه شخصیت خدا و معصومان(ع) می‌شود. حضرت علی(ع) فرمود: «الدَّاعِی بِلا عَمَلٍ کَالرَّامِی بِلا وَتَرٍ» یعنی درخواست‌کننده از خدا، بی‌طاعت و بندگی، مانند تیراندازی است که کمان او بی‌زه باشد یعنی تیر او به هدف نرسد؛ پس فردی که خدا را بخواند و عمل نداشته باشد درخواست او روا نمی‌شود، زیرا هر که عمل ندارد و واجبات را بجا نیاورد فاسق است و خدا دعای فاسق را نمی‌پذیرد.

این دعا باید پشتوانه عملی داشته باشد؛ وقتی می‌خوانیم: «اَللهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» انسان در عمل هم باید برای شادی اموات تلاش کند و این تنها اموات فرد را شامل نمی‌شود بلکه تمام اموات مؤمنین، مؤمنات، مسلمین، مسلمات، بدوارث‌ها، بی‌وارث‌ها و... را شامل می‌شود. با این فراز از دعا شخصیتی مهربان برای انسان درست می‌شود؛ شخصیتی که به فکر بقیه نیز هست. پس از آن از خداوند درخواست می‌کنیم: «اللَّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقِیرٍ»؛ خدایا هر فقیری را بی‌نیاز گردان؛ یعنی شخص به میزان توان مالی و آبروی خود تلاش کند فقرا را بی‌نیاز کند. در جریان بیماری کرونا بسیاری از افراد کار و منبع درآمد خود را از دست دادند یا به خاطر قرنطینه و مشکلات آن درآمدشان کمتر شد. ماه رمضان فرصت بسیار خوبی است که به این دعا عمل کرده و تلاش کنیم به اندازه توان خود به فقرا کمک کنیم و حتی از آبروی خود مایه گذاشته و با جمع‌آوری کمک‌ها دامنه مواسات و کار خیر را وسیع‌تر کنیم.

دعایی که به شخصیت فرد عظمت می‌بخشد

در تمام فرازهای این دعا کلمه «کُل» تکرار شده است؛ اما چرا هیچ وقت دعاها به این شکل اجابت نمی‌شود؟ رمز قشنگی دعا این است که بزرگان این دعا را دعای فرج امام زمان(عج) می‌دانند؛ یعنی زمانی می‌شود هیچ فقیری در کره زمین نباشد، هیچ مریضی وجود نداشته باشد، عریان، اسیر، غمگین و حتی فسادی نباشد و شخص در هر فراز، فرج امام زمان(عج) را می‌خواهد. وقتی می‌گوید: «اللَّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقِیرٍ» خدایا هر فقیری را بی‌نیاز گردان یعنی خدایا می‌خواهم همه فقرای کره زمین بی‌نیاز باشند اما این امر با فرج امام زمان(عج) مقدور است؛ بنابراین این دعا یک دعای مهدوی است؛ البته دعاهای ماه مبارک همه باطن مهدوی دارند و پرحضورترین ساعات و لحظات حضور و ظهور امام زمان(عج) در زندگی، ماه مبارک رمضان است. در این ماه شب قدر وجود دارد که فرشتگان در آن شب بر امام زمان(عج) نازل می‌شوند؛ در شب بیست و سوم که مهم‌ترین شب قدر است، دعای «أللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحجّه بن الحسن» را داریم؛ در روایت داریم هر که تا صبح فقط این دعا را بخواند و دعایی دیگر هم نکند بهترین عبادت را انجام داده است.

به‌ طور کلی می‌توان درباره عظمت این دعا گفت که شخصیت ما را هنگام دعا کردن شبیه شخصیت معصومان(ع) و خدا می‌کند و وجود انسان از حالت فرد درآمده و شخص به بزرگی نظام خلقت، بزرگ می‌شود زیرا همه قشنگی‌ها و خوبی‌ها را برای تمام کره زمین می‌خواهد و نسبت به همه بدی‌ها مخالفت و کینه دارد؛ وجود این شخص، وجودی خیر می‌شود و دیگر نمی‌تواند بدخواه باشد. این دعا شخصیت مصلح می‌سازد؛ برای همین اگر آدمی در گذشته هم گناهی داشته باشد آمرزیده می‌شود؛ در حال نیز اگر پایش بلغزد از آنجایی که آدم خیری است، ثواب‌ها و خیرات آن گناهانش را می‌پوشاند و در آینده هم چون همیشه در حال انجام کار خیر است و نیت‌های بزرگی برای همه جهان به اندازه ظهور امام زمان(عج) دارد مغفرت شامل حال او می‌شود.

انتهای پیام/