به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، علیرغم اعلام رییس انجمن سینماداران و برخی از اعضای کارگروه بررسی آسیب‌های کرونا در سینما و همچنین تصمیمات نهایی ستاد مقابله با کرونا قرار بر این بود تا همزمان با عید فطر سینماهای کشور بازگشایی شوند که این اتفاق رخ نداد.
این در حالی است که هفته گذشته نامه‌ای از سوی انجمن سینماداران منتشر شد که طی آن سینماداران خواستار بازگشایی سینماها شده بودند و پیرو آن سوم خردادماه معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی طی خبری بازگشایی سینماها در شهرهای دارای وضعیت سفید را بلامانع اعلام کرد و گفت سینماهای شهرهایی که ستاد ملی و یا استانی آنها را دارای وضعیت سفید دانسته است، می‌توانند با هماهنگی ستاد استانی مقابله با کرونا و رعایت اصول بهداشتی فعالیت اکران عمومی خود را آغاز کنند.
برهمین اساس در این بخشنامه خطاب به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها رعایت کامل مواردی چون چیدمان تماشاچیان بر روی صندلی ها به صورت دو درمیان و نسبت به ردیف بعدی با حالت ضربدری، استفاده از دستکش و ماسک برای کارکنان سینما، پخش تیزر آموزشی با موضوع چگونگی رعایت اصول بهداشتی در مقابله با کرونا قبل از نمایش فیلم، در دسترس بودن صابون مایع و مواد ضدعفونی برای استفاده تماشاگران، تب سنجی از تماشاگران هنگام ورود به سینما و جلوگیری از ورود افراد مشکوک به بیماری و نظافت، ضدعفونی کردن مستمر سالن نمایش فیلم، سالن انتظار، سرویس‌های بهداشتی و کلیه مکان‌های مورد استفاده تماشاگران مطابق اصول بهداشتی اعلام شده از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا تأکید شده است.
دو ابهام در برابر بازگشایی
اما بازگشایی سینماها با سیاست‌گذاری های جدید با دو ابهام جدی روبه‌روست.
نخست وضعیت سفید شهرهایی است که امکان بازگشایی سینماها به آنها داده شده است. طبق پیگیری‌های بسیار اسامی این شهرها به طور دقیق در دسترس نیست و مهم‌تر آن که کیانوش جهان‌پور سخنگوی وزارت بهداشت ۱۶ اردیبهشت در یک کنفرانس خبری ویدئویی گفته بود اعلام وضعیت شهرها از نظر «شیوع کرونا، حداکثر پنج روز اعتبار دارد و پس از بازنگری در این وضعیت، ممکن است وضعیت شهرها از «سفید به زرد یا قرمز» تغییر پیدا کند.
شهرستانی در وضعیت قرمز (خطر بالا) قرار دارد که طی دو هفته اخیر متوسط میزان بستری روزانه آن(به ازای هر صدهزار نفر جمعیت) بالای ۳ باشد. سایر شهرستان‌ها که سفید یا قرمز نباشند در وضعیت زرد (خطر متوسط) قرار می‌گیرند. شهرستانی در وضعیت سفید (کم خطر) قرار دارد که طی دو هفته اخیر هر دو شرط زیر را داشته باشد. متوسط میزان بستری روزانه (به ازای هر صدهزار نفر جمعیت) حداکثر ۱ باشد مثلا در شهرستانی با جمعیت ۲۰۰ هزار نفر، متوسط روزانه ۲ بیمار بستری باشد و متوسط تعداد بستری روزانه (به ازای هر صدهزار نفر جمعیت) حداکثر ۱، یعنی حداکثر ۱۴ بستری در شهرستان در طول دو هفته (شامل موارد مشکوک و قطعی) باشد.
بر اساس این گزارش سوم خرداد، شهرستان‌های قوچان، شیروان، بجنورد و شهر مشهد در استان خراسان رضوی در وضعیت قرمز قرار داشتند، وضعیت بندرترکمن در استان گلستان نیز قرمز است. در نیمه شمالی کشور، وضعیت شهرستان سوادکوه و آستارا قرمز بوده و در استان تهران نیز وضعیت شمیرانات قرمز گزارش شده است. بر اساس اطلاعات به روز نرم‌افزار ماسک، در نیمه غربی کشور شهرستان اهر، هوراند، خوی و ارومیه قرمز است، شهرستان‌های مهاباد، سردشت جوانرود، قصر شیرین، ثلاث باباجانی و هرسین در استان کرمانشاه قرمز است.
از سوی دیگر، وضعیت شهرهای رومشکان و خرم آباد در استان لرستان و شهرستان دزفول در استان بوشهر، رامهرمز و کوهرنگ و شوشتر در استان خوزستان قرمز گزارش شده است. وضعیت شهرستان بندرعباس در نیمه جنوبی کشور قرمز است، در استان سیستان و بلوچستان نیز وضعیت شهرهای چابهار و ایرانشهر قرمز است. البته بر اساس این گزارش وضعیت حدود ۹۰ درصد شهرهای کشور زرد بوده و روند سفید شدن وضعیت شهرهای کشور رو به افزایش است.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت وضعیت شهرها از جهت درجه میزان شیوع امر ثابت و پایداری نیست و وضعیت آن ممکن است روزانه یا هفتگی متغیر باشد. سؤال اینجاست اگر در شهری که سینماهای آن به واسطه وضعیت سفید بازگشایی شده‌اند بار دیگر درگیر درجه بندی رنگ‌های زرد یا قرمز شوند، تکلیف چیست؟
از سویی دیگر نام کلان شهرها در میان استان یا شهرهای دارای وضعیت سفید به چشم نمی‌خورد. نگاهی کوتاه و آماری هم به تعداد سینماهای شهرهای کوچک نشان می‌دهد برخی از این شهرها یا سینما ندارند یا تعداد آن از انگشت‌های یک دست تجاوز نمی‌کند و سؤال اینجاست که با توجه به این آمار قرار است بازگشایی سینماها در چند شهر دارای سینما اتفاق بیفتد؟
و سؤال مهم‌تر! به فرض بازگشایی سینماها در شهرهای دارای وضعیت سفید، شیوه اکران فیلم‌های جدید چگونه خواهد بود؟ آیا می‌توان فیلم‌هایی را که تاکنون اکران نداشته‌اند، در سینماهای محدود چند شهر نمایش داد، در حالی که سینماهای شهری همچون تهران و دیگر کلان شهرها همچنان بسته است؟ مسائلی همچون قاچاق و کپی فیلم‌ها هم که جای خود دارد. اما کدام تهیه کننده راضی می‌شود فیلمش در چند شهر به صورت محدود به نمایش در آید و عملاً بازدهی مالی مناسبی هم نداشته باشد؟
از طرفی دیگر پروتکل‌های بهداشتی سینماداران را ملزم به رعایت مواردی می‌کند که در هر نوبت با کاهش تعداد مخاطب مواجه خواهند شد، از سویی دیگر اکران محدود هم می‌تواند به نوعی به گیشه ضربه بزند.
در بهترین حالت می‌توان بازگشایی سینماها را با اکران فیلم‌هایی که به صورت ناتمام در بهمن و اسفندماه سال گذشته به نمایش درآمدند، آغاز کرد تا به این وسیله زمان خرید و منتظر بازگشایی سینماها در سطح کشور شد اما همین روند را تا چند هفته می‌توان ادامه داد؟
به نظر می‌رسد بازگشایی سینماها در کشور نیازمند بررسی‌های بیشتری است و نمی‌توان با این نوع برنامه ریزی پرابهام سال جدید سینما را آغاز کرد.
انتهای پیام/
نظر شما