قدس آنلاین: در دهه 1950 میلادی تیمی کوچک متشکل از مهندسین نظامی روی برنامه ای پنهانی به نام “پروژه 1794” کار می کردند. این پروژه در واقع یک کاردستی فراصوت محسوب می شد که به منظور هدف گیری بمب افکن های شوروی طراحی شده بود. این در حالی است که با توجه به گنجینه ای از اسناد و مدارک محرمانه، پروژه 1794 در واقع مجموعه ای از تلاش های آمریکا برای ساخت یک بشقاب پرنده بوده است!

به گفته دفتر ملی بایگانی و مدارک آمریکا، پرسنل نیروی هوایی این کشور سعی داشتند مخزن ذخیره اسناد مرتبط با پروژه نام برده را برای جلوگیری از انتشار عمومی این اطلاعات سری پاک کنند. این یافته ها در میان دیگر اطلاعات محرمانه دیگر که قدمت برخی از آنها به جنگ جهانی دوم باز می گردد، مدفون شده بودند.

درباره بشقاب پرنده مخفی آمریکا

در نظر مردم بشقاب پرنده ها ابزارهایی فرازمینی هستند و استفاده از آنها به عنوان محصولاتی برای مقاصد نظامی چندان معمول نیست. اما چرا باید وزارت دفاع کشوری مانند آمریکا به دنبال طراحی، توسعه و ساخت یک بشقاب پرنده پنهانی باشد؟ اسناد نشان می دهند که این ایده در اصل از کانادا منشا گرفته است. به نظر می رسد یک مهندس هوافضای خیالی که نام وی نیز مشخص نیست و ظاهرا در کمپانی از بین رفته Avro Canada فعالیت داشته، مدیران شرکت را متقاعد ساخته تا از این پروژه عجیب و غریب حمایت کنند.

علاوه بر این طی دوران جنگ سرد، ارتش، نیروی هوایی و نیروی دریایی تلاش می کردند تا تمام انواع تسلیحات، تجهیزات و وسایل نظامی را آزمایش کنند. به همین دلیل است که یکی از حساس ترین افشاگری های نظامی تاریخ تا به امروز، پروژه 1794 به شمار می رود.

در نتیجه نخستین بررسی های صورت گرفته در این حیطه، Avro Canada برنامه ای برای ساخت یک هواپیمای مافوق صوت به نام Avro را راه اندازی کرد. در همین تست هایی در آزمایشگاه های کمپانی انجام شد که همگی در راستای تایید اثر کواندا (عنوان پدیده‌ای در مکانیک شاره‌ها است که مطابق آن شاره‌های جتی که در راستای خط راست از نزدیکی یک سطح خمیده کوژ می‌گذرند، به سمت آن سطح متمایل می‌شوند) بودند.

نتایج نشان می دادند که می توان خروجی موتور را در سرتاسر بدنه به سمت قسمت زیرین بشقاب پرنده هدایت کرد و از این طریق بالشتکی از هوا ایجاد شود تا وسیله مورد نظر بتواند به حالت شناور روی آن قرار بگیرد. دلیل چنین طرحی نیز رقابت با آلمان ها بود. زیرا آمریکایی ها تصور می کردند که نیروهای آلمانی موفق به ساخت یک بشقاب پرنده مشابه شده اند. بخشی از این اعتقادات ناشی از داستان ها و مقالات چاپ شده در روزنامه ها طی دهه 1950 بود. در نهایت Avro طرح خود را برای دریافت بودجه به شورای تصمیم گیری در پنتاگون ارائه داد.

ارتش آمریکا نیز در عین حال به دنبال یک هواپیمای مافوق صوت بود که بتواند از فرودگاه های ابتدایی و بدون امکانات خاص پرواز کند و وظیفه خود یعنی رهگیری بمب افکن های دوربرد شوروی را با موفقیت به انجام برساند. بدین ترتیب دولت آمریکا آماده بود تا در سال 1955 بودجه ای یک میلیون دلاری را به تحقیقات کاربردی در این زمینه اختصاص دهد.

طراحی Avro در گزارشی 117 صفحه ای شرح داده شد. لازم به ذکر است که این گزارش همان سندی بود که در نهایت توسط دفتر ملی بایگانی و مدارک آمریکا افشا شد. طرح پیشنهادی مجهز به یک توربین مرکزی به نام “توربوروتور” بود که خود با استفاده از 6 موتور توربوجت تامین نیرو می شد. از طرفی دیگر نیروی خروجی موتور به وسیله دریچه هایی که دور تا دور بدنه بشقاب پرنده آلومینیومی قرار داشتند به بیرون و به سمت زمین منتقل می شد تا این کار دستی متفاوت را شناور نگه دارد.

پیکربندی مورد نظر یک مزیت اصلی دیگر نیز در مقایسه با پرنده های جنگی پر سرعت داشت:در سرعت های مافوق صوت گرما فاکتوری است که نمی توان از آن اجتناب کرد و در عین حال ممکن است یک پروژه را به طور کلی با شکست مواجه سازد. اشکال کاسه ای مانند بشقاب پرنده باعث پراکندگی گرما شده و به خودی خود این مشکل را حل می کنند.

همانطور که اشاره شد، پروژه بشقاب پرنده آمریکا تحت تدابیر امنیتی و اقدامات احتیاطی دنبال می شد. اما یکی از مقامات ارشد سرویس اطلاعاتی و امنیتی اتحاد جماهیر شوروی سابق (کاگ‌ب) در یادداشت های خود به جاسوسی در مجموعه تاسیسات Avro اشاره کرده بود.

در نهایت با وجود آن که پروژه مخفی بشقاب پرنده آمریکا از نظر تئوری طرحی موفق همراه با آینده ای متفاوت و درخشان به شمار می رفت، اما به علت مشکلات متعدد عملیاتی نتوانست مسیر خود را ادامه دهد. به همین علت در سال 1961، آمریکا به طور کلی طرح مذکور را متوقف ساخت. البته ارتش این کشور با توجه به سرمایه گذاری چند میلیون دلاری خود، دو پروتوتایپ از Avro را نگه داشت.