قدس آنلاین: دهه کرامت ده روز مابین ولادت حضرت معصومه(س) و ولادت امام رضا(ع) است. دهه کرامت یک موهبت الهی است تا ما از آن برای تحکیم کرامت انسانی بهره ببریم. خداوند در قرآن می‌فرماید: «ولقد کرمنا بنی‌آدم». همچنین دهه کرامت فرصتی برای تزکیه نفس و پیشرفت آدمی برای حصول درجه‌های والای انسانی است.

زندگی حضرت فاطمه معصومه(س) و زحماتی که ایشان در راه رسیدن به برادر و امام خود متحمل شدند به ما درس برادری و اخوت می‌دهد. ایشان جان خود را در راه برادری و اخوت بذل کردند و ما می‌دانیم یکی از مهمترین مسائلی که پیامبر اکرم(ص) همواره بر آن تأکید داشتند همین مسئله برادری و پیمان مودت و اخوت بود؛ مسئله‌ای که مایه کرامت انسان است.

شعار کلی دهه کرامت امسال "خدمت کریمانه؛ همدلی به رسم اهل بیت(ع)" است و هریک از روزهای این دهه نیز با عنوان خاصی نامگذاری شده است که امروز یعنی دومین روز دهه با عنوان "در شادی اهل بیت شاد باشیم" نامگذاری شده است.

حجت الاسلام سید محمدعلی ایازی استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار قدس آنلاین به تعریف نشاط و شادی در چارچوب معقول از نگاه اهل بیت علیهم السلام پرداخت و گفت: در مورد شادی و حزن یک بحث واژگانی که در روایات آمده است «لیفرحون لفرحنا و لیحزنون لحزننا» است و ما از آن در فارسی به شادی و غمگینی تعبیر می کنیم؛ یعنی فرد از لحاظ روحی خوشحال و با نشاط است یا اینکه غمگین و ناراحت است. در عربی یک واژه دیگر داریم به نام "بطر" که معنای آن خوش خیالی و عیشی است که در آن توجه و هوشمندی نیست که شادی و نشاط در نگاه اهل بیت همان تعبیر اول مدنظر است و مورد دوم پسنیده نیست.

حجت الاسلام محمد علی ایازی افزود: آنچه در معارف قرآنی و اهل بیت آمده است همان شادی است، و شادی یک بایسته ضروری برای انسان است و به لحاظ روانشناسی هر انسانی اگر آن شادی را نداشته باشد، نمی تواند زندگی موفقی را داشته باشد؛ بنابراین بین شادی و زندگی اجتماعی انسان رابطه عمیقی وجود دارد؛ در فارسی مثلی داریم که می گوید: خنده بر هر درد بی درمان دواست، یعنی نشاط یک فضای درونی در بدن ایجاد می کند که تبدیل به انرژی مثبت می شود و موجب می شود تا فعالیت های روزانه را با قدرت انجام دهیم و از فرصت ها امکان بهره بری بهتری داشته باشیم. انسانی که شاد است افکار او نیز مثبت است و می‌تواند در کارخود خلاقیت داشته باشد و نگاه او به اطرافیان مثبت باشد.

استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: در روایات داریم که می فرمایند: "لا وفاء لملول" کسی که خسته و ملول است مقاومت و وفاداری ندارد. یا می فرمایند: "لیس لملول مروة" آدم خسته مروت و جوانمردی ندارد. همچنین می فرمایند: "ان هذه القلوب تمل کما تمل الابدان" همانطور که جسم انسان خسته می شود روح او نیز خسته می شود و نیاز به رسیدگی دارد. این نشان می دهد در اصل شادی و اهمیت آن در روایات فراوان به آن توجه شده و موضوع مهمی است.

وی در ارتباط با نمونه های عملی شادی در سیره اهل بیت گفت: مراسمات و نمونه جشن هایی که امروزه شاهد آن هستیم بیشتر به مرور زمان در جوامع مختلف و متناسب با فرهنگ و آداب و رسوم آنها شکل گرفته است، اما اینکه می فرمایند: «لیفرحون لفرحنا و لیحزنون لحزننا» یک دستور تشویقی و اخلاقی را به جامعه دینی می دهد که شادی یک امر مطلوب و ضروری در جامعه است و چنانچه این مراسمات یک مناسبت خاصی مانند میلاد ائمه، اعیاد و مراسمات مذهبی هم داشته باشد که شادی آن بایستگی بیشتری دارد.

حجت الاسلام ایازی در ادامه به نحوه معاشرت و خوشرویی و تعامل ائمه علیهم السلام با مردم پرداخت و گفت: یکی از مهمترین ویژگی ها در سیره پیامبر(ص) و اهل بیت همین بشاشیت و خوشرویی است؛ یعنی چهره های آنها چهره هایی نه فقط شاد که حتی خوشحال کننده برای دیگران بوده است و دیگران از آنها انرژی می گرفتند مگر انکه حادثه خاصی رخ داده یا رفتار ناشایستی از کسی سر زده باشد و ایشان با ناراحتی اعتراض خود را به آن مسئله اظهار می کردند.

کارشناس امور مذهبی و دینی در مورد اینکه مراسمات عزاداری در کشور ما شاید نسبت به مراسمات شادی بیشتر برگزار شود و این موضوع باعث شده تا اینگونه القا شود که اسلام دین حزن و اندوه است گفت: ما در مسائل دینی در برخی موارد دچار بدفهمی و کج فهمی شده ایم ویکی از این بد فهمی ها این است که معنای دین داری این است که بیشتر به عزاداری و حزن و اندوه بپردازیم، در حالی که ما روزهای شاد را هم داریم و اتفاقا در قالب همان مراسماتی که به عنوان عزاداری نام برده می شود نیز می توان آرامش داشت و در واقع این مراسمات می تواند تسلی بخش ما باشد و گریه ای که می کنیم یکی از شعایر است نه اینکه چهره ما در آن حالت نمایانگر غم و غصه و مایه نارحتی دیگران باشد، اما مسلما اگر بخواهیم ایام سال را تقسیم کنیم روزهای شاد ما بیشتراز روزهای غم ما خواهد بود. ما مگر چند روز درسال عزاداری داریم؟ عزاداری غالبا یک بهانه می خواهد اما شادی بهانه ای نمی خواهد و می توان همیشه شاد بود، هرچند یک کج فهمی بوجود آمده و مراسمات مذهبی ما بیشتر به مسائل عزاداری و گریه و حزن می پردازد. در ارتباط با مسئله غنا آنگونه که برای جامعه ما جا افتاده نیست و در روایت داریم که می فرمایند: "الاما تزف به فی العرائس"در وقت عروسی استثناست و می تواند موسیقی وجود داشته باشد، دست بزنیم و بخوانیم، آنچه از موسیقی مذموم است، جاهایی است که انسان را به گناه می اندازد.

حجت الاسلام ایازی در پایان به مستلزمات شادی و بسترهای اجتماعی آن اشاره کرد و گفت: برای اینکه مردم یک جامعه شاد باشند باید بستر آن هم فراهم باشد که یکی از این مستلزمات مسائل اقتصادی است و شرایط باید به نحوی باشد که مردم درگیر مسائل مادی نباشند، اگر فشارهای اقتصادی سنگین وجود داشته باشد و معیشت و کار مردم دچار مشکل باشد قطعا زمینه های شادی کاسته می شود، بنابراین حکومت وظیفه دارد که به این امور توجه داشته باشد. اما زمینه های دیگر جنبه روانی موضوع است، یعنی اگر مردم در فشار و سختی هستند اما امید خود را از دست ندهند، گاهی ممکن است کسی ثروتمند باشد اما امید ندارد و آینده خود را تاریک ببیند و در مقابل ممکن است فردی وضعیت مالی مناسبی ندارد اما امید را در دل خود زنده نگه می‌دارد. یکی از مسائل مهمی که حکومت باید برای مردم ایجاد کند این است که دورنمای جامعه را برای مردم روشن کند و در شبکه های اجتماعی و افکاری عمومی فضایی از امید و شادی ترویج شود.

انتهای پیام/