سلام کردن مسلمانان به یکدیگر سنتی پسندیده است. رهنمودهای قرآن کریم و احادیث نقل شده از پیامبر (ص) و دیگر معصومان (ع) در این موضوع، پرشمار و شایان توجه است.

افزون بر استادان اخلاق، فقیهان نیز به مسأله تحیت گفتن و سلام کردن بر مسلمان و غیرمسلمان، چگونگی پاسخ به آن (ردّ سلام) در هنگام نماز و مانند آن پرداخته‌اند.

سلام کردن با به‌کارگیری واژه‌ها و ترکیباتی مانند سلام علیکم، سلام علیکم و رحمة الله و السلام علیکم، به عنوان نشان یک مسلمان و نمادی شناخته شده در جامعه اسلامی ارزیابی می‌شود. بنابراین، شایسته، بلکه بایسته است همه مسلمانان، از زن و مرد و پیر و جوان به ادای آن اهتمام ورزیده و مسائل و احکام آن را فراگیرند.

حضرت امام علیّ بن موسی الرضا (ع) می‌فرماید: مَن لَقِیَ فَقیراً مُسلِماً فَسَلَّمَ خِلافَ سَلامِهِ عَلَی الأَغنیاءِ، لَقِیَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَومَ القِیامةِ وَ هُوَ عَلَیهِ غَضبانُ. [۱] (هرکه نیازمندی مسلمان را ببیند و به او متفاوت از سلام کردن بر ثروتمندان سلام کند، در روز رستاخیز خداوند عزیز و جلیل را در حالی دیدار کند که بر وی خشمگین است). بی‌تردید، هیچ مسلمان باورمندی حاضر نیست به سبب کم توجهی یا از سر تحقیر دیگران و با نادیده گرفتن کرامتی که به انسان‌ها به ویژه انسان مسلمان ارزانی شده، خود را در معرض خشم و غضب قادری بلندمرتبه قرار دهد.