به گزارش گروه دانش و فناوری قدس آنلاین، واقعیت مجازی ، طبیعتاً از تعاریف کلمه‌های «مجازی» و «واقعیت» ناشی می‌شود، تعریف «مجازی» و واقعیت ویژگی است که ما به عنوان انسان تجربه می‌کنیم. بنابراین اصطلاح «واقعیت مجازی» اساساً به معنای «واقعیت نزدیک» است، البته این تکنولوژی می‌تواند به هر ویژگی دیگری تبدیل شود اما معمولاً به نوع خاصی از شبیه سازی واقعیت اشاره دارد.

ما جهان را از طریق سیستم‌های حسی و ادراک خود می‌شناسیم، در مدرسه همه ما یاد گرفتیم که پنج حس: چشایی، لامسه، بویایی، بینایی و شنوایی داریم اما اینها فقط واضح ترین ارگانهای حسی ما هستند. حقیقت این است که انسان حواس بسیار بیشتری نسبت به اینها دارد مثلاً مانند احساس تعادل. این ورودی‌های حسی دیگر ، به علاوه پردازش ویژه اطلاعات حسی توسط مغز ما، اطمینان حاصل می‌کند که ما یک جریان غنی از اطلاعات از محیط به ذهن خود داریم.

هر آنچه را که از واقعیت خود می دانیم ناشی از حواس ماست، به عبارت دیگر ، کل تجربه ما از واقعیت صرفاً ترکیبی از اطلاعات حسی و مکانیسم‌های حسی سازی مغز ما برای آن اطلاعات است. بنابراین دلیل بر این استدلال است که اگر بتوانید حواس خود را با اطلاعات ساخته شده ارائه دهید ، درک شما از واقعیت نیز در پاسخ به آن تغییر خواهد کرد، به شما نسخه‌ای از واقعیت ارائه می‌شود که در واقع وجود ندارد اما از دیدگاه شما این امر واقعی تلقی می‌شود. چیزی که ما از آن به عنوان یک واقعیت مجازی یاد می‌کنیم.

بنابراین به طور خلاصه، واقعیت مجازی مستلزم ارائه حواس ما با یک محیط مجازی تولید شده توسط رایانه است که ما می‌توانیم به شیوه‌ای آن را کشف کنیم.

از نظر فنی :

پاسخ به واقعیت مجازی از نظر فنی به صورت مستقیم است، واقعیت مجازی اصطلاحی است که برای توصیف یک محیط سه بعدی رایانه ای تولید می شود که توسط یک شخص قابل بررسی و تعامل است. آن شخص به بخشی از این دنیای مجازی تبدیل می شود و یا در این محیط غوطه ور می‌شود و در همان جا نیز قادر به دستکاری اشیا و یا انجام یک سری اقدامات است.

چگونه واقعیت مجازی حاصل می‌شود؟

اگرچه در تاریخ، واقعیت مجازی به اشکال مختلف وجود داشته است اما امروزه معمولاً واقعیت مجازی با استفاده از فناوری رایانه اجرا می‌شود. طیف وسیعی از سیستم ها وجود دارد که برای این منظور استفاده می‌شود مانند هدست، تردمیل جهت دار و دستکش‌های مخصوص، این ابزار برای تحریک حواس ما در کنار هم به منظور ایجاد توهم واقعیت استفاده می‌شوند.

این تکنولوژی دشوارتر از آن است که به نظر می‌رسد از آنجا که حواس و مغز ما تکامل یافته است تا یک تجربه هماهنگ و واسطه را برای ما فراهم کند می‌توانیم بگوییم واقعیت مجازی به پشتوانه این ویژگی عمل می‌کند، این جایی است که شما عباراتی مانند همه گیر بودن و واقع گرایی را وارد گفت‌وگو خواهید کرد، این موضوعات که تجارب قانع کننده یا لذت بخش واقعیت مجازی را به ما می‌دهند ، تا حدودی فنی و مفهومی هستند.

فناوری واقعیت مجازی باید فیزیولوژی ما را در نظر بگیرد. به عنوان مثال ، زمینه تصویری انسان مانند قاب ویدیویی نیست، ما 180 یا 300 درجه بینایی داریم و گرچه شما همیشه آگاهانه از دید محیطی خود آگاه نیستید اما اگر اتفاقی بیفتد با توجه به حواس خود متوجه می‌شوید. به طور مشابه هنگامی که چشمان شما و سیستم دهلیزی در گوش شما در تضاد است می‌تواند باعث آگاهی حرکتی شود. این همان اتفاقی است که برای برخی از افراد در قایق یا وقتی در اتومبیل هستند اتفاق می‌افتد و همزمان در حال گوشی کردن به موسیقی و رانندگی هستند.

اگر اجرای واقعیت مجازی بتواند ترکیبی از سخت افزار، نرم افزار و همزمان حسی را درست به دست آورد، به ویژگی که به عنوان احساس حضور شناخته می‌شود، دست می‌یابد. جایی که سوژه واقعاً احساس می‌کند که در آن محیط حضور دارد.

چرا واقعیت مجازی؟ چه چیزی باعث پیشرفت واقعیت مجازی می‌شود؟

سرگرمی برای انسان ها همیشه مهم بوده است، فیلم‌های همه‌جانبه و بازی‌های ویدیویی نمونه‌های خوبی هستند. صنعت سرگرمی بسیار گسترده و سودآور است و مصرف کنندگان همیشه به تازگی علاقه دارند، واقعیت مجازی بسیاری از این ویژگی ها را ارائه می‌دهد و برنامه‌های کاربردی و جدی تری دارد.

رشته‌های متنوعی برای استفاده از واقعیت مجازی وجود دارد که عبارتند از:

معماری- ورزشی- پزشکی- هنر و سرگرمی

واقعیت مجازی می‌تواند منجر به اکتشافات جدید و مهیج در این رشته‌ها شود که بر زندگی روزمره ما تأثیر می‌گذارد.

هر جا که انجام کاری در واقعیت بسیار خطرناک ، گران یا غیر عملی باشد ، جواب واقعیت مجازی است. از خلبانان کارآموز جنگنده گرفته تا جراحان کارآموز در پزشکی ، واقعیت مجازی به ما امکان می‌دهد تا برای به دست آوردن تجربه دنیای واقعی، خطرات دنیای واقعی را از بین ببریم.

ویژگی‌های سیستم‌های واقعیت مجازی

انواع مختلفی از سیستم های واقعیت مجازی وجود دارد که همه آنها ویژگی‌های یکسانی دارند مانند توانایی اجازه به فرد برای مشاهده تصاویر سه بعدی، دیدن این تصاویر برای افراد بسیار لذت بخش است.

علاوه بر این ، هنگامی که شخص به محیط اطراف خود می رود که با تغییر در دید بینایی خود مطابقت دارد ، آنها تغییر می کنند. هدف این است که پیوستگی یکپارچه بین حرکات سر و چشم فرد و پاسخ مناسب بین آن ها از تغییر در ادراک انجام شود، این تضمین می‌کند که محیط مجازی واقع بینانه و لذت بخش باشد.

یک محیط مجازی باید پاسخهای مناسب را در زمان واقعی ارائه دهد زیرا فرد محیط اطراف خود را کاوش می‌کند. این مشکلات هنگامی بوجود می آیند که تأخیر بین اقدامات شخص و واکنش سیستم یا تأخیر در سیستم وجود داشته باشد و سپس تجربه آنها را مختل کند. فرد آگاه می شود که آنها در یک محیط مصنوعی قرار دارند و رفتار خود را مطابق با آن تنظیم می کنند که نتیجه آن یک شکل متقابل و تعامل مکانیکی است.

هدف واقعیت مجازی این است که یک نوع تعامل طبیعی و روان با یک جریان آزاد صورت بگیرد که منجر به یک تجربه به یاد ماندنی شود.

در آخر، واقعیت مجازی ایجاد یک محیط مجازی است به گونه ای آن را تجربه می کنیم که واقعاً در آنجا هستیم. این نرم افزار برای دستیابی به این هدف از فن آوری های زیادی استفاده می کند و یک شاهکار فنی پیچیده است که باید ادراک و شناخت ما را به خود اختصاص دهد.

واقعیت مجازی هم سرگرمی و هم کاربردهای جدی دارد که این فناوری ارزان‌تر و گسترده‌تر شده است. می توان انتظار داشت که در آینده شاهد کاربردهای بسیار ابتکاری بیشتری برای این فناوری باشیم و شاید روشی اساسی باشد که به لطف امکانات واقعیت مجازی بتوانیم در آن ارتباط برقرار کرده و و بسیاری از مشکلات بشریت را رفع کند.

انتهای پیام/