قدس آنلاین: در حالی‌که برخی استان‌های غربی و جنوبی در اوج اپیدمی این بیماری قرار داشتند، اما آمار در این کلانشهر امیدوارکننده بود. ناگهان گویی اتفاقی افتاد و همه چیز روال معکوس گرفت. در چنین مواقعی در تمام جهان بر متغیرهای مؤثر دقیق می‌شوند، به‌ویژه متغیرهایی که پیشتر نبوده یا اندک بوده و در این فاصله زمانی، فراوانی آن‌ها تغییر کرده است. بسیاری از کشورها پس از ما با کرونا روبه‌رو شده، اوج همه‌گیری در آن‌ها بسیار نفسگیر، پرتلفات‌تر و شدیدتر از ما بود، اما اکنون با کنترل به موقع همه متغیرها و رعایت اصول بهداشتی و فرماندهی واحدی برای مبارزه با گسترش بیماری، توانسته‌اند بر آن فایق آمده و امروز وضعی به مراتب بهتر از ما دارند و این بسیار از نگاه علمی و آماری اتفاق عجیبی است!

یکی از مهم‌ترین راه‌های کنترل کرونا، محدودیت‌های حساب شده و به موقع مرزی است. یعنی وقتی در کشوری شیوع این بیماری از حدی می‌گذرد و همه نهادهای جهانی مقیم آن کشور و حتی خود مراکز دولتی متبوعه، متفق القولند که بیماری در آنجا در اوج قرار دارد، باید آمد و شد اتباع این کشور را به مملکت خود محدود کرده و اگر کشور مزبور همسایه ماست، مرزهای زمینی را به فوریت بسته و کنترل‌های بهداشتی را برای ترددهای ضروری شدت بخشیم؛ چرا که این مقوله شوخی بردار نیست. با سخنرانی‌های دیپلماتیک هم امکان دفع کرونا نیست؛ بنابراین به یاد داریم وقتی آمار کرونا نسبت به ارقام جهانی آن، در ایران افزایش یافت، ممالک همسایه، از جمله، ترکیه، عراق، افغانستان و... بلافاصله مرزهایشان را با ما مسدود کردند.

به تازگی اتحادیه اروپا که به‌شدت از انسداد مرزهایش متضرر می‌شود، آن‌ها را برای ۱۴ کشور بازگشایی کرده و اما همچنان از ورود شهروندان کشورهایی که شاخص سرایت‌پذیری کرونا در آن‌ها بسیار بالاست، نظیر آمریکا، روسیه، برزیل، هند و... با وجود زیان هنگفت اقتصادی ممانعت به عمل می‌آورد، حالا برگردیم به کشور خودمان. در همسایگی ما دو کشور عراق و افغانستان از حیث شاخص سرایت‌پذیری وضعیت آشفته‌ای دارند. این را همه می‌دانند به ویژه از آن رو که نهادهای منظمی در این ممالک برای یقین این شاخص وجود ندارد. تعداد مبتلایان و تلفات اصولاً معلوم نیست. در افغانستان که اوضاع در حد فاجعه است، به‌طوری‌که خود رئیس جمهور این کشور، یعنی آقای اشرف غنی گفته است: افغانستان در مرحله «فلاکت» شیوع کرونا قرار دارد و از برخی شهرها و استان‌ها نظیر فاریاب و مرکز آن «ثیمنه»، خبر از تلفات بیش از حد و کمبود تابوت می‌رسد. از سوی دیگر نمایندگان پارلمان افغانستان خود مدعی‌اند ۷۰ درصد بودجه و کمک‌های اختصاص یافته به کنترل بیماری کرونا در آن کشور دزدیده می‌شود. شهردار کابل خبر از ابتلای میلیونی در این شهر داده و معاون اول رئیس جمهور دو هفته پیش اعلام کرد بیش از نصف اعضای خانواده و نیز کارمندانش به کرونا مبتلا شده اند. با این وصف می‌توان حدس زد میزان ابتلا در سطح مردم عادی چقدر است!

باری با تمام آنچه آمد درست از چند هفته پیش وزارت خارجه ما، معلوم نیست با کدام قصد و نیتی صدور ویزا و تردد مسافری و برقراری مجدد پروازها را آغاز کرده و کلانشهر مشهد نیز مرکز اصلی این پروازها از کابل و قندهار و هرات و مزار شریف است. چطور تا پیش از آغاز این پروازها مشهد در شمار شهرهای سفید بود، آن هم برای مدت‌ها و از یک ماه پیش و در پی برقراری این پروازها و صدور روادید و تردد مسافر، ناگهان انفجار کرونا را در مشهد شاهدیم. بی‌گمان نمی‌توان حکم قطعی داد که علت تشدید آمار، فقط این مسئله بوده و باید پذیرفت که در این قبیل موارد جمعی از دلایل و مسائل هستند که سبب افزایش ابتلا می‌شوند، اما اینکه بگوییم ستاد استانی به این نتیجه قطعی نرسیده که این پروازها در افزایش مبتلایان نقشی داشته است! آیا مقایسه آمار مبتلایان و تلفات در دو فاصله زمانی قبل و بعد آغاز پروازها و افزایش معنادار اعداد جای تردید هم باقی می‌گذارد؟ برای رسیدن به نتیجه قطعی چه نمونه‌گیری‌ها، تحقیقات و فعالیت‌های مؤثری شده است؟ چون در این فاصله جان مردم است که بر باد می‌رود و بیمارستان‌هایی که دیگر توان پذیرش ندارند. البته بدیهی است اگر بپذیریم چنین بوده، آن‌گاه باید مسببان این فاجعه را نیز به محاکمه کشید و به‌خاطر تصمیم‌های هیجانی و باج دادن‌های دیپلماتیکشان شماتتشان کرد. تصمیمات ناپخته‌ای که خدا می‌داند به قیمت جان چندین هموطن و همشهری و حتی مهاجران مظلوم ساکن در مشهد تمام شده است. پس به نتیجه قطعی نرسند، بهتر است!

در یک بررسی ساده می‌توان دریافت از ماه‌ها پیش استان‌های قرمز ما اغلب یا استان‌های مرزی بوده‌اند و در مرحله بعد استان‌های همجوار آن‌ها، در غرب و جنوب هم تردد فراوان مسافر و کنترل‌های بهداشتی اندک خوزستان و کرمانشاه و در مرحله بعد بوشهر و هرمزگان را به میدان جنگ کرونا بدل کرد. اکنون هم مشهد را به این فاجعه مبتلا ساختید. الان که بسیار دیر شده، اما اصلاً حرف شما قبول! اتحادیه اروپا هم سیاست غلطی دارد که شهروندان ممالکی با شاخص سرایت‌پذیری بالا را ممنوع الورود کرده، کرونا هم اصلاً در افغانستان و دیگر همسایگان ما اصلاً وجود ندارد، خود آقای غنی هم اشتباهی گفته کشورش در مرحله فلاکت شیوع کروناست. قرمز و بحرانی‌شدن مشکل کرونا در مشهد هم هیچ ربطی به این‌ها ندارد، پس بفرمایید به چه چیز مربوط است که تا چند هفته پیش آمارها مناسب بود و حالا ناگهان بحرانی شده‌اند؟ بفرمایید همان جا را اصلاح کنید. خلاصه یک تکانی به خودتان بدهید. با تماشا کردن که مشکلی حل نمی‌شود آقایان!