سرورهادیان/
آن روز مثل همه روزهای دیگر بود، صبح زود بیدار شدیم، بچه‌ها به مدرسه و بزرگ‌ترها به محل کارشان رفتند، عده‌ای مانند همیشه سر صبح به باشگاه‌های ورزشی و بسیاری از مردم برای خرید به فروشگاه‌ها مراجعه کردند.
اما یک خبر کوتاه که شبیه خبر یک انفجار مهیب بود، همه دنیا را تحت تأثیر خود قرار داد، ویروس کووید۱۹ با علایم شبیه آنفلوانزا سبب کشتار مردم جهان می‌شود.
آمارها و اخبار افراد مبتلا به این ویروس، هر روز بیش از پیش به نگرانی مردم افزود.
زمان هر چه بیشتر می‌گذشت آمار تلفات، از جدی بودن این بیماری روایت می‌کرد. این شرایط بحرانی سبب شد در ابتدا گروه‌های مختلفی برای یاری رساندن به مردم کم‌بضاعت که به واسطه رعایت قرنطینه بیشتر از همه دچار آسیب‌های اقتصادی شده بودند، یاری خودشان را آغاز کنند.
پویش‌های مختلف سازمان‌ها و نهادهای مردمی و بنیادهای نیکوکاری، کار تولید و رساندن ماسک و مواد ضدعفونی کننده را آغاز کردند.
اگرچه در مقطعی با اعلام محدودیت‌ها و فرهنگ‌سازی درست در خصوص این بیماری، نمودار آمار مبتلایان و متولیان در شهرمان کاهش یافت اما متأسفانه امروز با بی‌تدبیری و نبود برنامه‌ریزی صحیح شاهد رشد مجدد این بیماری هستیم.
• شبیه تیرباران عزیزانمان
از این رو گفت‌وگویمان با شهروندان درباره نخستین و ساده‌ترین راه حل برای جلوگیری از این بیماری که همان استفاده از ماسک است را با هم مرور می‌کنیم.
محمد کاشفی، کارمند ۴۵ساله در این باره می‌گوید: تعداد مرگ و میر ناشی از کرونا را نمی‌توان نادیده گرفت و این در حالی است که این روزها همه‌گیری کرونا سبب شده اقوام، دوستان و آشنایان در خطر جدی، گرفتن این بیماری و یا فوت آن‌ها باشد.
وی می‌افزاید: اگر هر کدام ما به این باور برسیم که نزدن ماسک موجب می‌شود اسلحه‌ای به دست یک بیگانه بدهیم که عزیزانمان را جلو چشمانمان تیرباران کند، از کنار رعایت توصیه‌های بهداشتی و ماسک زدن، طفره نمی‌رویم.
روشنک رضایی، ۳۷ ساله و خانه‌دار هم می‌گوید: نمی‌دانم چرا در این شرایط خاص، مردم توقع دارند مسئولان همه بار را به دوش بکشند.
وی تأکید می‌کند: متأسفانه زمان درستی را برای گلایه انتخاب نکرده‌ایم، اکنون هنگام همدلی برای نجات جان همه مردم است. زدن ماسک و رعایت فاصله بهداشتی، حداقل راه مناسب برای حفظ جان است و نیازی به این همه توضیح و بحث و اما و اگر ندارد.
• دارویی به نام ماسک
متین علیزاده، ۲۵ ساله و دانشجو نیز درباره نیاز مردم به ماسک زدن، توضیح می‌دهد: اگر از فردا اعلام شود برای مبارزه با این بیماری باید هر روز صبح یک آمپول تا آخر عمرمان تزریق کنیم که این دارو هم دارای هزینه زیادی است، همه از فقیر و غنی اولویت را تهیه و انجام آن قرار می‌دهند. حالا تصور کنید فعلاً پیشگیری از این بیماری، ماسک است که هزینه‌اش نسبت به داروهای گرانقیمت هنوز هم مناسب است و دردآور هم نیست. پس چرا برای زدن ماسک تا این حد ناآگاهانه برخورد می‌کنیم.
زهره شفیعی، ۲۴ ساله، دانشجو هم در خصوص استفاده از ماسک می‌گوید: درست است استفاده از ماسک کلافگی خاص خودش را دارد اما وقتی بین قرار گرفتن زیر دستگاه اکسیژن و اتاق مراقبت‌های ویژه قرار باشد یکی را انتخاب کنیم به طور قطع و عاقلانه‌ترین راه، زدن یک ماسک ساده است.
• فرهنگ‌سازی و قوانین جدی
یک پدر که به همراه فرزندش هر دو ماسک زده‌اند، می‌گوید: هنوز برخی ماسک نمی‌زنند با اینکه می‌دانند تا کشف واکسن کرونا تنها راه پیشگیری، ماسک است. پس در این زمان فقط نمی‌توان به فرهنگ‌سازی بسنده کرد و باید قوانین سختگیرانه در کنار فرهنگ‌سازی اجرایی شود که می‌تواند شامل عدم ارائه انجام کارهای شهروندی در هر جا باشد تا جریمه‌های سنگین همانند رعایت نکردن قوانین رانندگی، زیرا در این بحران نمی‌توانیم به فرهنگ‌سازی بسنده کنیم.
رضا معینی، کاسب و ۳۵ ساله هم می‌گوید: پیش‌تر از هر خانواده یک نفر مبتلا می‌شد اما اکنون همه خانواده از پدربزرگ و مادربزرگ گرفته تا نوه با هم مبتلا می‌شوند. بنابراین معلوم است که با برگزاری عزا، عروسی‌ها و میهمانی‌ها آمار مبتلایان بالا برود. پس باید همانند روزهای شروع بیماری از دید و بازدید و میهمانی رفتن جداً خودداری کرد.
• تصورهای اشتباه
هاشم محبی، ۵۲ ساله و کارمند نیز درباره تصورهای اشتباه مردم از این ویروس و عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی بیان می‌دارد: عده‌ای تصور کردند با گرم شدن هوا کرونا هم به پایان می‌رسد این در حالی است که گرمای بالای هوا در استان‌های گرمسیر مانند خوزستان این باور را تغییر داد. به عبارتی باید بگوییم گرما، بیماری را در محیط از بین می‌برد ولی در بدن انسان در دمای ۳۷ درجه ویروس زنده می‌ماند و ما ویروس را در گرما از محیط نمی‌گیریم و ویروس از انسان به انسان منتقل می‌شود.
لیلاهاشمی، ۱۷ ساله، محصل نیز اظهار می‌دارد: اگر برای انجام کاری مجبوریم بیرون بیاییم باید ماسک بزنیم. اگر فاصله‌گذاری اجتماعی
و استفاده از مواد ضدعفونی کننده در صورت عدم دسترسی به آب و صابون تنها راه مقابله با این بیماری است که چندان سخت و طاقت فرسا هم نیست، پس این عدم همکاری و این همه مشکل در کجاست؟
زهرا قاسمی، ۵۲ ساله، خانه‌دار، نیز ماسک نزدن را دِینی بر گردن خویش می‌داند و می‌گوید: اگر اعتقادات مذهبی داریم یا کمی وجدانمان بیدار باشد باید بدانیم نزدن ماسک و عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی سبب عدم قطع زنجیره این بیماری می‌شود و هر کدام ما که حتی سهوی سبب بیماری یا فوت فردی بشویم در پیشگاه خداوند مجرم هستیم.
او تصریح می‌کند: کدام یک از ما دلمان می‌خواهد قاتل باشیم؟ اگرچه
ماسک به تنهایی برای کنترل ویروس کرونا کافی نیست اما فعلاً استفاده همگانی از ماسک زنجیره کرونا را قطع می‌کند و این کار ساده‌ترین راه است، پس در انجام آن کوتاهی نکنیم.
نظر شما