قدس آنلاین: حضرت امام محمدباقر (ع) پنجمین امام شیعیان جهان در روز جمعه (یا دوشنبه یا سه شنبه) اول (غره) ماه رجب یا به روایتی سوم ماه صفر سال ۵۷ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود و در هفتم ماه ذی‌الحجه سال ۱۱۴ هجری قمری در سن ۵۷ سالگی با توطئه مرموز و مخفیانه هشام بن عبدالملک دهمین خلیفۀ اموی در شهر مدینه مسموم شد و به شهادت رسید و پیکر پاکش در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. مرقد نورانی شریف آن حضرت(ع)، در کنار مرقد جد بزرگوارشان امام حسن مجتبی (ع)، پدر ارجمندشان امام سجاد (ع) و فرزند عزیزشان امام جعفر صادق (ع) قرار دارد و زیارتگاه و ملجأ شیعیان، عاشقان و ارادتمندان است.
پیامبر اکرم (ص) در ضمن روایات زیادی به مسأله امامت امام محمد باقر(ع) تصریح فرموده‌اند که از مهم‌ترین آن روایات، روایت جابر بن عبدالله انصاری است. محمد بن مسلم می‌گوید: «در کنار جابر نشسته بودیم که امام سجاد علیه السلام همراه با فرزندشان محمد وارد شدند. حضرت سجاد علیه السلام به پسر بزرگوارشان دستور دادند که جابر را که در آن ایام پیرمرد و نابینا شده بود احترام کند. وقتی این کودک پیشانی جابر را به عنوان احترام بوسیدند، جابر پرسید: این کودک کیست؟ امام سجاد علیه السلام فرمودند: پسرم محمد است. جابر، محمد را در آغوش گرفت و گفت:ای محمد!، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به تو سلام می‌رساند. حاضران از جابر توضیح بیشتر خواستند. جابر گفت: روزی در خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بودم که فرمودند:ای جابر! تو آن قدر زنده می‌مانی که حتی فرزندم، محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب را که نامش در تورات، باقر است، می‌بینی. وقتی او را دیدی، سلام مرا به او برسان».
حجت الاسلام حمیدرضا ولی زاده در گفت‌و گو با قدس آنلاین، به بیان فضایل و مناقب امام محمد باقر(ع) پرداخت و گفت: امام محمدباقر از امامانی است که پیامبر اکرم(ص) از طریق جابرن عبدالله انصاری به این فرزند خود که باقرالعلوم لقب گرفته است، سلام می رساند و می گوید خداوند عمری به تو خواهد داد که این فرزندم من را که شکافنده علوم لقب دارد درک می کنی. این ویژگی فقط خاص امام محمد باقر(ع) است.
حجت الاسلام ولی زاده افزود: با توجه به مسائلی که از زمان حضرت علی(ع) تا آن زمان در جهان تشیع بوجود آمده بود و خفقانی که حکومت های اموی ایجاد کرده بودند، فرصتی برای گسترش علم و شکافتن آن بوجود نیامد؛ اما در زمان امام محمد باقر(ع) باتوجه به آنکه اتفاقاتی در حکومت امویان در جریان بود و پایه های حکومت آنها در حال متزلزل شدن بود، شرایطی پیش آمد که امام باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) توانستند آن مباحث دینی و علمی، اعتقادات شیعی و مرام علوی را به معنای واقعی و با محتوای بیشتری میان مردم ترویج کنند که البته شروع این روند در زمان امام باقر بود ولی در زمان امام صادق(ع) به اوج رسید و شاگردان بسیاری تربیت شدند که هرکدام به نوبه خود بسیار مثمر ثمر بودند و اکنون اکثر مباحثی که در فقه دینی و اسلامی داریم، از این دو بزرگوار به ما رسیده است.
کارشناس امور دینی ادامه داد: بنابراین تأثیر امام محمد باقر(ع) در تداوم مباحث دینی و اصول فقهی فوق‌العاده بوده است و ما باید از این موهبت استفاده کنیم. ائمه اطهارعلیهم السلام در کنار قرآن کریم دو بالی هستند که پیلامبرگرامی اسلام از خود برای ما به یادگار گذاشته‌اند و ما می‌توانیم با بهره‌مندی از آنها به معرفت حقیقی و به کنه کلمه لااله الا الله دست یابیم.
وی با اشاره به نزدیکی ماه محرم نیز گفت: امام محمدباقر(ع) جزو کسانی است که در واقعه کربلا در کنار اجداد مطهرشان حضور داشتند و یکی از راویان و تبیین کنندگان این واقعه و فضای حماسی آن بوده‌اند. خودشان در آن حادثه به اسارت برده شدند و اتفاقاتی را که بر اهل بیت در اسارت گذشت تبیین کرده‌اند و خیلی از مباحث اعتقادی که امروز ما به آن معتقدیم را مدیون امام محمدباقر(ع) هستم.
حجت الاسلام ولی زاده در توضیح اینکه مکتب و شیوه امام محمدباقر(ع) در شاگردپروری و ترویج دانش خود چگونه بود تصریح کرد: البته اهل بیت علیهم السلام فرصت چندانی برای تأسیس دانشگاه به معنای امروزی آن پیدا نکردند چراکه حکومت‌های زمانه چه حکومت اموی و چه حکومت عباسی علی رغم آنکه دم از دین و اسلام می‌زدند و خود را از وابستگان پیامبر(ص) معرفی می‌کردند اما از توسعه علم و دانش اهل بیت(ع) وحشت داشتند و همیشه ایشان را تحت مراقبت قرار می‌دادند، به همین خاطر مشاهده می‌شود که شاگردان امام محمدباقر(ع) افراد خیلی محدود و مورد اعتماد بودند و ایشان از فرصت تزلزلی که در حکومت اموی رخ داده بود استفاده کردند و شاگردان خود را پرورش دادند که در زمان امام صادق(ع) این روند سرعت بیشتری گرفت و به تعداد شاگردان افزوده شد.
کارشناس امور دینی در پاسخ به این سؤال که دلیل اقدام امویان در به شهادت رساندن امام محمدباقر(ع) چه بود گفت: حکومت‌ها همیشه می‌ترسند که چه افرادی مذهبی و چه گروه های سیاسی وجود داشته باشند که حرف حقی دارند و مانعی در مسیر حکمرانی ظالمانه آنها هستند، به همین خاطر درصدد از بین بردن آنها به بهانه های مختلف بر می‌آیند. رفتار و سخنان امام محمدباقر هم واقعیت و ماهیت حاکمان اموی را برملا می‌کرد و ریاکاری و تظاهر آنها را نشان می‌داد، از این رو با بهانه تراشی ایشان را از سر راه خود بر داشتند و به یک نحوی زهری را وارد بدن امام کردند و ایشان را به شهادت رساندند.
حجت الاسلام ولی زاده با اشاره به مناظرات امام محمدباقر(ع) با هشام بن عبدالملک خلیفه اموی توضیح داد: شاید یکی از دلایل شهادت امام همین مناظرهها و شکست هشام در آن بود؛ مناظرات هم یکی از روشهای اهل بیت بود و در آن برخی آیات مطرح و تفسیر آن بیان می شد و امام محمدباقر هم از همین روش انحرافاتی را که در برخی اصول دینی ایجاد شده بود را باز و شفاف می‌کردند و وقتی حقیقت روشن می‌شد افرادی به خطر می افتادند.کارشناس امور دینی در پایان به تبیین لقب باقرالعلومی امام محمد باقر پرداخت و گفت: آنچه مشهور است اینکه باقر العلوم به معنای کسی است که شکافنده علوم است. علوم در همه دوران ها پراکنده بوده و همه امور مبنای علمی داشته است؛ از این رو همیشه عده زیادی هستند که افعال خود را از روی جهل به موضوع و نداشتن علم انجام می‌دهند. در زمان امام محمد باقر(ع) هم همین بود. ایشان تاجایی که مردم تحمل شنیدن و ظرفیت آن را داشتند علوم مختلف را تبیین و تفسیر می‌کردند؛ از این رو لقب باقر علومی را به شایستگی به ایشان نسبت داده اند
انتهای پیام/
نظر شما