به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، محمدحسین نیرومند، هنرمند طراح و کاریکاتوریست در واکنش به بازنشر کاریکاتورهای موهن توسط نشریه فرانسوی شارلی ابدو اظهار کرد: من اطلاعات دقیقی دارم که جریان صهیونیسم پشت صحنه نشریه شارلی ابدو  قرار دارد و فرانسه در اینجا نقش مهمی ندارد. البته دشمنی و کینه صهیونیست‌ها با مسلمانان نیز بر همگان روشن و آشکار است و ظاهراً تمامی هم ندارد.

وی در ادامه افزود: همانطور که می‌دانید نخستین باری هم که این کاریکاتورها چاپ شد، نفع آن را صهیونیست ها بردند. یک کاریکاتوریست دست به حرکتی احمقانه زد و در ادامه آن داعش نیز واکنش بدتری نشان داد و در نهایت هم توپ مشکلات آن در دامن جهان اسلام افتاد.

نیرومند درباره ضرورت واکنش به چنین هجمه‌هایی عنوان کرد: جریان مقابله با این نوع برخوردهای صهیونیست‌ها که زحمتش بر دوش آقای شجاعی طباطبایی است و  تاکنون چندین نمایشگاه و مسابقه در خصوص هولوکاست و صهیونیست‌ها برگزار کرده است ـ یک حرکت کاملاً انفرادی است و سیستم پشت آن قرار نگرفته است. فردی معتقد و دغدغه‌مند با هزار زحمت مجموعه‌ای را متقاعد به اجرای چنین برنامه‌ای می‌کند که در نوع خود بسیار هم مهم است، چراکه پاشنه آشیل جریان صهیونیست این است که به آنها بگویید شما حق دارید به مذاهب توهین کنید اما هیچ کس حق ندارد نسبت به واقعه تاریخی که ساخته و پرداخته خودتان است، تردید داشته باشد.

سیستم فرهنگی ما در واکنش به هجمه‌های صهیونیست فعال نیست

سردبیر و مدیر مسئول سابق کیهان کاریکاتور تاکید کرد: به همین دلیل اگر سیستم فرهنگی ما فعال بود، به سرعت در این زمینه واکنش نشان می‌داد اما این قیبل فعالیت‌ها انفرادی است و متأسفانه سیستم با آقای شجاعی طباطبایی و افرادی که تمایل دارند در این زمینه کار کنند، همکاری و همراهی نمی‌کند و هر آنچه که می‌بینید با تلاش‌های پیگیر فردی به سرانجام می‌رسد.

وی با انتقاد از عملکرد و انفعال سیستم‌های فرهنگی و نهادهای انقلابی و اسلامی گفت: این مجموعه‌ها در حرف خوب هستند اما وقتی پای عمل به میان می‌آید چیزی نمی‌بینیم. همانطور که می‌دانید آقای شجاعی طباطبایی به واسطه برپایی مسابقه هولوکاست از ورود به بیش از ۲۰ کشور جهان منع شده و ممنوع الورود است. فکر می‌کنید چند نفر دیگر شرایطی مشابه ایشان دارند؟ هیچ کس! این نشان می‌دهد تمام این برنامه‌ها پروژه‌های انفرادی هستند و اگر سیستمی پشت آن بود قطعاً افراد دیگری هم درگیر چنین مسائلی می‌شدند.

نیرومند در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: این مسئله بسیار تاسف بار است، جایی که جریان‌های انقلابی می‌خواهند وارد صحنه شوند و کار عملیاتی انجام دهند پشتوانه‌های محکم و پشتیبانی‌های لازم از نهادهایی که وظیفه شان ورود به این مسئله است، خیلی کم و ناقص است. علتش هم به عدم شناخت برمی‌گردد. اساساً مشکل مدیریت فرهنگی ما این است که شناخت درست و کاملی به ابزار و توانایی‌های فرهنگی ندارد. برای همین است که مسابقات کاریکاتوری که آقای شجاعی طباطبایی طی این دو دوره برگزار کرده از بسیاری فعالیت‌های نهادهای مختلف در حوزه بین‌الملل تاثیرگذارتر بوده است.

اثر یک کاریکاتور بیشتر از فعالیت ده‌ها رایزن فرهنگی است

مشاور هنری اسبق وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان کرد: وقتی نمایشگاه کاریکاتوری در ایران برگزار می‌شود و خانم کاندولیزا رایس نسبت به آن موضع می‌گیرد و در ادامه اروپایی‌ها و سازمان ملل ـ که در حوزه فرهنگ تحت نفوذ شدید صهیونیست‌ها است ـ نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند، نشان می‌دهد چه حرکت تأثیرگذاری انجام شده است، اما با وجود تعدد سفارتخانه‌ها، رایزن‌های فرهنگی  و سازمان فرهنگ اسلامی که وظیفه‌شان فعالیت در خارج از مرزهای کشور است می‌بینیم نتوانسته‌اند به اندازه یک دهم این جریان تأثیرگذار باشد. این نشان می‌دهد که تعدادی از این مسئولان به حضور و شرکت در این عرصه تمایل ندارند و برخی دیگر هم اطلاعی از چند و چون آن ندارند.

این کاریکاتوریست در پاسخ به این که با وجود گرایش فعالیت‌های اسلام‌هراسانه و سیاست‌های ایران ستیز برخی کشورهای غربی در حوزه فرهنگی، رویکرد مدیران و هنرمندان باید چه سمت و سویی به خود بگیرد، گفت: حقیقت این است که پس از فروپاشی شوروی سابق جریان هنر انقلابی در دنیا دچار مشکل شد. منظور هنری است که رویکردش مبارزه با امپریالیسم، آمریکا و جریان سرمایه‌داری بود. ایران این ظرفیت را دارد که فعالیت‌هایش را فراتر از کارهای درون کشوری و مرزی ببرد و می‌تواند فرامرزی عمل کند اما چه کسی می‌تواند این کار را انجام دهد؟ کسی که خودش این حوزه و فضا را می‌شناسد!

بسیاری از مدیران فرهنگی ما پیاده فرهنگی هستند

وی تاکید کرد: مدیریت فرهنگی ما اساساً چیزی از این مفاهیم را درک نمی‌کند و نمی‌فهمد. اجازه بدهید خیلی قاطعانه بگویم بسیاری از مدیران فرهنگی ما پیاده فرهنگی هستند. این سؤال نباید از من پرسیده شود، این سؤال را سیستمی باید پاسخ دهد که بعد از چهل سال هنوز نتوانسته یک فیلم علیه آمریکا بسازد، غیر از آنچه آقای شمقدری به نام «طوفان شن» ساخته است.

نیرومند در ادامه افزود: بزرگترین دشمن ما آمریکاست. او صدها فیلم علیه ما ساخته اما ما یک فیلم علیه آنها نساخته‌ایم. تمام کسانی که در ساخته نشدن این فیلم‌ها مشارکت داشتند افرادی هستند که یا سوء نظر داشتند یا پیاده فرهنگی بودند و شما می‌توانید این را به همه بخش ها تعمیم دهید. مشکل این است که مدیران فرهنگی که شناخت و دغدغه داشته باشند و پشتیبان جریان انقلاب و هنرمندان انقلابی باشند بسیار کم و محدود هستند و اینکه می‌بینید کارنامه ما در همه بخش‌ها ضعیف است دقیقاً به همین علت برمی‌گردد و عمدتاً اگر اتفاقی می‌بینیم کاملاً شخصی بوده و سیستماتیک نیست که آن هم نتیجه همین بی‌توجهی‌ها است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر می‌بینید فیلمی ساخته می‌شود که دغدغه مفاهیم انقلابی دارد، اگر نمایشگاه تجسمی همچون کارهایی که آقای شجاعی طباطبایی انجام داده‌اند می‌بینید، اگر حتی طرح گرافیکی با این مضامین می‌بینید بدانید که اینها نتیجه زحمات و تلاش فردی یا افرادی است که به جایی متصل نیستند و دغدغه دارند و نهادهایی مانند رسانه ملی، وزارت ارشاد و ... باید خودشان را موظف بدانند و از جریان هنر انقلابی پشتیبانی کنند که متأسفانه چنین چیزی وجود ندارد.

انتهای پیام/