بیش از هشت ماه است که از شیوع ویروس کرونا در کشور ما می‌گذرد . در این مدت نیز ده‌ها برنامه و تصمیم‌سازی بی‌فرجام تدوین و به اجرا درآمده است. چنان که این روزها شاهد رشد هولناک این بیماری منحوس هستیم که ثمره آن افزایش آمار فوت‌شدگان است. این در حالی است که متولیان امر چنین وضعیت دهشتناکی را نتیجه اهمال شهروندان در رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و پیشگیرانه می‌دانند. گرچه این مقوله را نمی‌توان رد کرد، اما جا دارد مسئولان جامعه از خود بپرسند با شیوع کرونا چه تغییراتی در نحوه و کیفیت خدمات‌رسانی به شهروندان پدید آمده که می‌توانسته در کاهش مشکلات حاصل از این پدیده همه‌گیر جهانی در جامعه ما اثرگذار باشد؟

این در حالی است که تنها با نگاهی به کیفیت خدمات اتوبوسرانی در مشهد می‌توان دریافت هیچ تحولی که نشان از ارائه خدماتی خاص در شرایط اضطراری و ویژه باشد را نمی‌توان در این حوزه دید. چنان که تنها با نصب برگه‌هایی با این مضمون که « اینجا نمی‌نشینم! » در ناوگان اتوبوسرانی نمی‌توان شهروندان را نسبت به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی ترغیب کرد؛ آن هم در شرایطی که مسافران ناچارند به طور میانگین بیش از 20 دقیقه در انتظار اتوبوس مورد نظر بمانند. از همین رو شاهدیم به دلیل ازدحام مسافران در اتوبوس‌ها به هیچ عنوان دستورالعمل‌های لازم و فاصله اجتماعی مطلوب رعایت نمی‌شود. همچنین در حالی که پزشکان و متخصصان همه‌گیرشناسی؛ تأکید دارند از حضور در فضاهای بسته و بدون امکانات تهویه خودداری شود، اما در اغلب اتوبوس‌های درون شهری مشهد، بنابر دلایل نامشخصی پنجره‌ها مهروموم و پلمب شده‌اند. این در حالی است که به دنبال کاهش حضور زائران و مسافران به شهرمشهد، می‌توان اتوبوس‌هایی را که پیش از این در خطوط گردشگری و زیارتی فعال بوده‌اند را در مسیرهای پرتردد در شرایط فعلی قرار دهند تا ضمن کاهش زمان انتظار مسافران، از ازدحام در اتوبوس‌ها پیشگیری شود. چنان که به دور از اجرای نمادین، نمایشی و فرمایشی دستورالعمل‌ها؛ به طور واقعی و کیفی شاهد اجرای برنامه‌های پیشگیرانه در برابر بیماری کرونا باشیم.