دکتر علیرضا روحی در گفتگو با خبرنگار قدس آنلاین در خصوص ایام شهادت امام حسن مجتبی(ع) عنوان کرد: چندین روایت تاریخی برای روز شهادت امام حسن(ع) نقل شده است که تمامی آنها تاکید دارند که امام در ماه صفر به شهادت رسیده اند و هیچ نقل معتبر دیگری که شهادت امام خارج از ماه صفر باشد وجود ندارد.  

وی اظهار کرد: در این خصوص سه نوع روایت وجود دارد. اولین آنها به نقل از شیخ کلینی است که شهادت امام حسن(ع) را در آخر ماه صفر است اعلام کرده است. گفتنی است علمای دیگر از این روایت تبعیت نکرده اند.

وی ادامه داد: دسته دیگر روایات، براین باورند که شهادت این امام همام در ۲۸ ماه صفر و همزمان با رحلت پیامبر گرامی اسلام رخ داده است. برخی از علما مانند شیخ طوسی و شیخ مفید و علامه تبریزی و ابن شهر آشوب بر این باورند و آن را اعلام کرده اند. دسته سوم روایات که از نظر کثرت و گستردگی در منابع قدیم و جدید بیشتر از دسته های دیگر است، از روز ۷ صفر به عنوان شهادت امام مجتبی یاد کرده اند.

دکتر روحی در خصوص نحوه شهادت سبط اکبر رسول خدا تصریح کرد: معاویه به جعده که همسر امام حسن(ع) بوده است در ازای به شهادت رساندن امام به او وعده ازدواج با یزید و صدهزار درهم می دهد. جعده نیز براین کار رغبت نشان داده و طعام امام را به زهر آغشته می کند.

وی افزود: امام پس از مسمومیت اعلام کردند که این مرتبه چهارم است که مسموم می شوند و در همین مرحله چهارم نیز به خاطر زهر شهید شدند. معاویه پس از شهادت سید جوانان اهل بهشت، در پرداخت پول به جعده کوتاهی نکرد اما زمانیکه جعده از معاویه همسری یزید را طلب کرد، معاویه گفت تو با نوه پیامبر آن کار را کردی، چطور می توانی با پسر من سازش کنی.

مدیر گروه تاریخ دانشگاه علوم اسلامی رضوی با ذکر این موضوع که امام حسن(ع)، قبلا درمورد شهادت خود پیش بینی کرده و به یارانشان گفته بودند که بر اثر زهر شهید توسط همسر خود می شوند. یاران می گویند، که چرا جعده را اکنون از منزل بیرون نمی کنید اما امام اعلام کردند که او هنوزمرتکب خلافی نشده است. چطور می توانم اخراجش کنم.

وی در پاسخ به این سوال که معاویه در حالیکه به زعم خود توانسته بود در ماجرای صلح، به اهدافش برسد، چه لزومی داشت که بر قتل امام مجتبی(ع) تلاش واصرار کند، یادآور شد: معاویه به دنبال این بود که بحث جانشینی و ولایتعهدی فرزندخود یزید را آماده کند. بزرگترین مانع برای اینکار وجود مقدس امام مجتبی(ع) بود. معاویه می خواست با حذف فیزیکی امام حسن(ع) زمینه ها و شرایط را آماده سازی کند کمااینکه بلافاصله بعد از شهادت امام مجتبی(ع) اقدامات خود را برای جانشینی یزید انجام داد.

وی مطرح کرد: وصیت نامه امام(ع) بسیار جالب توجه است. ایشان در آستانه شهادت به برادر خود،  امام حسین(ع) گفتند که من خودم را در اولین روز از روزهای آخرت و آخرین روز از روزهای دنیا می بینیم. گواهی به یکتایی خداوند می دهم. خدایی جز او جود ندارد و تنها او سزاوار پرستش هست.

دکتر روحی ادامه داد: سپس اشاره می کنند به این موضوع که ای حسین(ع) مرا در کنار رسول خدا دفن کن. اما اگر کسی با این موضوع مخالفت داشته و برمخالفت خود اصرار کرد، از این موضوع صرفنظر کن. راضی نیستم به خاطر اینکار قطره ای خون ریخته شود.

وی مدعی شد: در هنگام تدفین عایشه مانع دفن امام حسن(ع) در کنار پیامبر خدا(ص) می شود و به همین دلیل و باتوجه به وصیت امام حسن جنازه به قسمت دیگری از قبرستان بقیع برده می شود و در کنار جده ایشان، فاطمه بنت اسد دفن می شوند.

وی با بیان اینکه در مظلومیت امام مجتبی(ع) همین بس که در هنگام تشییع پیکر ایشان مخالفان به سمت تابوت تیراندازی کردند، بیان داشت: این تیراندازی ها به حدی بود که بستگان امام حدود۷۰ تیر از تابوت آن حضرت جدا کردند.  امام حسین(ع) به یاران خود که قصد انتقام از مخالفان را داشتند گفتند آرام باشید که برادرم اجازه نداده است در مراسم او خونی ریخته شود.

انتهای پیام/