مهدی کاهانی مقدم
به‌طورمعمول در قراردادهای میان کارفرمایان و پیمانکاران در هر زمینه‌ای، تعهد طرفین به مفاد قرارداد، اهمیت ویژه‌ای دارد و به‌طور مثال در یک پروژه ساختمانی تا زمانی که پیمانکار مجری احداث ساختمان، پروژه را به‌طور کامل و مطابق با ضوابط ایمنی و استاندارد و خواست کارفرما، تکمیل نکند، کارفرما از تحویل ساختمان و تسویه مطالبات پیمانکار سر باز زده و در این راستا از تمامی توان کارشناسی برای ارزیابی کیفیت کار بهره می‌گیرد.
این قانون بدیهی مهم، اما آنچنان که تجربه و شواهد نشان می‌دهد، در بیشتر پروژه‌های عمران شهری مشهد، طبق رویه‌ای سنتی، نادیده گرفته شده و می‌شود. به‌عنوان نمونه می‌توان به اشکالات مهندسی و منطبق بر استاندارد نبودن عملیات ترمیم و آسفالت معابر شهر، احداث تقاطع‌های غیرهمسطح، رمپ و دوربرگردان‌های ساخته شده در نقاط مختلف مشهد اشاره کرد که هرکدام با مشکلات زیرساختی متعددی همراه بوده است.
به همین خاطر است که دومین کلانشهر کشور هم‌اکنون به موزه‌ای از چاله و دست‌اندازهای پیر و قدیمی (باستانی) تبدیل شده و به‌سختی می‌توان خیابانی در این شهر پیدا کرد که دارای آسفالتی سالم و بی‌هیچ ایراد و پستی‌وبلندی باشد.
اوایل امسال که شهردار مشهد اعلام کرد برای نخستین بار در کشور، یک‌سوم معابر این شهر با دستگاه پیشرفته اسکن، ارزیابی کیفی می‌شود و این روش نسبت به گذشته شرایط بهتری را درخصوص تعیین و تشخیص نوع خرابی آسفالت معابر برای انجام عملیات تعمیر و نگهداری در اختیار برنامه‌ریزان قرار می‌دهد؛ امیدوار شدیم آنچنان که شهردار وعده داده هرچه زودتر شاهد شناسایی و مرمت خیابان‌های مملو از چاله و دست‌انداز این شهر باشیم؛ اما با گذشت نزدیک به ۶ ماه، هنوز اتفاق ملموسی را در این زمینه شاهد نبوده‌ایم.
این در حالی است که پروژه‌های ترافیکی اجرا و تکمیل‌شده در این مدت هم به وسعت خرابی معابر و آسفالت خیابان‌های شهر افزوده است. اوضاع معابر پیرامونی پروژه‌های قدیمی‌تر نیز تأسفبارتر است؛ به جرئت می‌توان گفت رمپ و کنارگذرهای تمام پل‌ها و تقاطع‌های غیرهمسطح و دوربرگردان‌ها به معابری خراب و پر از دست‌انداز تبدیل شده و به همین خاطر شهروندان مشهدی و رهگذران، هنگام عبور از این مسیر بارها با دست‌اندازهای مخرب برخورد می‌کنند و یا ناچار به انحراف ناگهانی خودرو برای پرهیز از برخورد با دست‌اندازها می‌شوند که این انحراف ناگهانی از مسیر، بدون تردید محدوده تقاطع‌های مشهد را به نقاطی پرخطر و حادثه‌ساز تبدیل کرده است.
به‌ناچار بازمی‌گردیم به همان اصل بدیهی مهم حاکم بر قراردادهای پیمانکاری، چراکه اکثر قریب به‌اتفاق پروژه‌های مذکور در همین قالب اجرا شده‌اند؛ ناگفته پیداست که مدیریت شهری به‌عنوان کارفرما، چنانچه اندک نظارت و قاطعیتی داشت، خرابی‌های ناشی از فعالیت پیمانکاران در معابر اطراف پروژه‌ها باید مطابق با استانداردهای لازم و با استفاده از مصالح مرغوب اصلاح شده و عمر استاندارد آن نیز تضمین می‌شده است؛ اما در عمل این اتفاق نیفتاده و روکش آسفالت ترمیمی این معابر نه‌تنها عمر استاندارد نداشته که از همان روز اول تردد، خودروها را با مشکل مواجه ساخته است و علاوه بر آن، همه‌ساله میلیاردها ریال از بودجه عمومی شهر صرف جبران عملکرد نادرست پیمانکاران و مجریان این حوزه شده است. این روند متأسفانه تا زمانی که عزم جدی برای نظارت و کنترل بیشتر بر پروژه‌های شهری از سوی متولیان و مدیران شهر به وجود نیاید، ادامه خواهد یافت.
درعین‌حال با توجه به اینکه گفته‌شده شهرداری سال گذشته با آسفالت نزدیک به ۴ میلیون مترمربع از معابر مشهد، رکوردشکنی کرده و امسال هم قرار بر ادامه همین روند اما با استفاده از نتایج دستگاه اسکن بوده است، انتظار می‌رود با توجه به آسیب‌ها و تبعاتی که خرابی آسفالت معابر پیرامونی تقاطع‌ها و دیگر پروژه‌های ترافیکی شهر به همراه دارند، بهسازی و ترمیم آسفالت این اماکن هرچه زودتر در اولویت برنامه «نهضت آسفالت معابر مشهد» قرار گیرد.
نظر شما