جهان‌پور متولد سال 1351 در رودبار گیلان است. کار نوشتن را از 16سالگی با نوشتن داستان شروع کرد و چاپ داستانش در یکی از نشریات کودک و نوجوان بهانه‌ای شد برای اینکه در این مسیر بماند. کارهای او در نشریاتی همچون سروش نوجوان، کیهان‌بچه‌ها، رشد نوجوان، باران، سلام بچه‌ها و ... به چاپ رسیده است. بعضی از آثار او عبارت‌اند از «دوبلور»، «رودخانه‌ای که می‌رفتیم»، «گوشه‌هایی از زندگی نویسندگان بزرگ»، «بلیت‌های لای کتاب»، «گردوریزان» و ... . یکی از آخرین کتاب‌های او« پای صحبت نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان» است. این اثر شامل 38مصاحبه با نویسندگان و شاعران حوزه کودک و نوجوان است که برخی از این چهره‌ها عبارت‌اند از مجید راستی، فروزنده خداجو، محمود برآبادی، مژگان شیخی، فرهاد حسن‌زاده، بابک نیک‌طلب، محمدرضا شمس، شهرام اقبال‌زاده‌،‌محمد میرکیانی، رودابه حمزه‌ای، کمال شفیعی، اسدالله شعبانی، عباس جهانگیریان و ... . این کتاب تلاش جهان‌پور است برای بهتر شناخته‌شدن تعدادی از فعالان عرصه ادبیات کودک و نوجوان به مخاطبانی که این گروه سنی دغدغه آن‌هاست. «پای صحبت نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان» همچنین می‌تواند کمکی باشد به نوقلمانی که علاقه‌مند به ادبیات کودک و نوجوان هستند و می‌خواهند در این عرصه فعالیت کنند و با خواندن این اثر تا حدودی با زندگی ادبی و خصوصیات اخلاقی تعدادی از شاعران و نویسندگان فعال در این عرصه آشنا می‌شوند.

 این گفت‌وگوها در چه بازه زمانی شکل گرفتند؟

 سال‌های 1393تا 1395بود.آقای محمود پوروهاب، شاعر خوب کودک و نوجوان کشورمان که همیشه خدمتشان ارادت دارم در ایمیلم پیغامی فرستاد که ماهنامه «دوست نوجوانان» پس از مدتی تأخیر قراراست دوباره منتشر شود و اگر مطلب ادبی دارم برایش بفرستم. رشته تحصیلی من در مقطع کاردانی خبر و رسانه است. در آن دوره با نشریه همشهری محله منطقه22 تهران هم به عنوان خبرنگار و روزنامه‌نگار فرهنگ و هنر همکاری داشتم .از طرفی سال‌ها داستان می‌نویسم و با آثار نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان کشور آشنایی دارم، قرار بر این شد هر ماه یک گفت‌وگو با یکی از چهره‌های ادبیات کودک و نوجوان برای مجله تنظیم کنم.

 انتخاب این چهره‌ها برای گفت‌وگو برچه اساسی بوده است؟

 سعی من بر این بود سراغ شاعران و نویسندگانی بروم که با توجه به فعالیتشان کمتر در رسانه‌های ما مطرح شده‌اند و کمتر از آن‌ها نوشته و یاد شده است. همچنین می‌خواستم در انتخاب مصاحبه‌ها به ترکیب ایده‌آل از نویسندگان و شاعران نسل قدیم و نسل جدید برسم و می‌توانم بگویم 38چهره اهل قلمی که در این کتاب با آن‌ها گفت‌وگو شده، ترکیبی از نویسندگان پیشکسوت و تقریباً جوان کشورمان هستند. در واقع با دو نسل از شعرا و نویسندگان این گروه‌های سنی صحبت کردم . نخست کسانی مثل عباس جهانگیریان، محمود برآبادی، افسانه شعبان‌نژاد، فروزنده خداجو، جعفرتوزنده‌جانی، فرهاد حسن‌زاده، مجید راستی، محمدمیرکیانی و... که فعالیت حرفه‌ای‌شان را ازهمان اوایل دهه 60 و نخستین روزهای پیروزی انقلاب شروع کردند و مطالبشان در نشریات سراسری و کتاب‌های درسی هم دیده می‌شود و دسته دوم چهره‌هایی که در این نوع ادبیات، رهروی آن‌ها بودند. مثل جنابعالی، کمال شفیعی، آتوسا صالحی،مهدی مرادی، پریسا برازنده، شاهین رهنما و دیگر نویسندگانی که تقریباً از اوایل دهه 70 سرودن و نوشتن را آغاز کردند.

 چه شد این گفت‌وگوها در قالب کتاب منتشر شد؟

 من این خلأ را احساس کردم و به این نتیجه رسیدم که باید کتابی از مجموعه گفت‌وگوهای فعالان ادبی کودک ونوجوان منتشر شود تا هم بیشتر و بهتر به مخاطبانشان معرفی شوند و هم تقدیر و یادآوری کوچکی از زحمات چندین ساله آن‌ها باشد. در دهه‌های اخیر کتاب‌های زیادی تحت عنوان «گفت‌وگو با نویسندگان و شاعران کشور» در ادبیات بزرگسال ما منتشر شده و اکنون هم اگر در سایت‌ها و کتابخانه‌ها جست‌وجو کنیم با کتاب‌های متعدد و بی‌شماری از گفت‌وگوهایی گردآوری شده از شاعران و نویسندگان بزرگسال کشورمان روبه‌رو می‌شویم که توسط خبرنگاران و اهالی قلم به چاپ رسیده و در دسترس اهل فن قرار گرفته است . یک روز داشتم مصاحبه‌های چاپ شده‌ام در نشریات را مرور می‌کردم که به این نتیجه رسیدم جای خالی این کتاب‌ها برای اهالی ادبیات کودک و نوجوان احساس می‌شود و در این چهار دهه اهل قلم کودک و نوجوان انصافاً چه در زمینه انتشار کتاب و چه نشریات برای بچه‌ها کم نگذاشته‌اند و هیچ مجموعه گفت‌وگویی هم از آن‌ها به‌خصوص در دو دهه اخیر منتشر نشده است. شاید در دهه 60 و 70 یک یا دو کتاب منتشر شده باشد، برای همین به فکر چاپ این مجموعه افتادم .

 چقدر برای فراهم کردن این کتاب احساس نیاز کردید؟

 پاسخ این پرسش را در پشت جلد همین کتاب نوشته‌ام:«کتاب حاضر کوششی است برای بهتر شناخته‌شدن برخی از چهره‌های ادبیات کودک و نوجوان به مخاطبانی که دغدغه این گروه سنی را دارند و به این سبک از ادبیات علاقه‌مند هستند و همچنین نوقلمانی که علاقه‌مند به فعالیت در این زمینه هستند و دوست دارند با زندگی ادبی و مسیرهای رسیدن به مقصد نویسندگی و شاعری آشنا شوند».

 این مجموعه به علاقه‌مندانی که در شروع راه سرودن و یا نوشتن برای کودکان هستند، چه کمکی می‌کند؟

 من فکر می‌کنم این گفت‌وگوها برای نویسندگان تازه‌کار مفیدتر و مثمرثمرتر از هر گروه سنی دیگری باشد، چون آن‌ها در مسیر آموختن و اول راه هستند. یکی از دلایلی که من این گفت‌وگوها را برای کتاب شدن انتخاب کردم، نکته‌های بسیار کلیدی و آموزشی در مورد چگونگی پیدایش، خلق شعر و داستان کودک و نوجوان بود که در لابه‌لای صحبت‌های اهالی ادبیات گفته شده بود، چون حیف می‌شد اگر این صحبت‌ها فقط در نشریه می‌ماند و بایگانی می‌شد. دوست داشتم خوانندگان با خواندن این کتاب با تجربیات، سختی‌ها و تلاش نویسندگان قدیمی آشنا شوند و اغراق نیست اگر بگویم بیشتر گفت‌وگوهای این کتاب به اندازه کلاس‌های دانشگاهی بازدهی و جنبه آموزشی دارند و برشی از فعالیت‌های تاریخ ادبیات کودک و نوجوان کشور ما هستند، چون نویسندگان و شاعران حرفه‌ای کشور از تجارب و فوت و فن‌های سرودن و نوشتن حرف زده‌اند.

 استقبال مخاطبان از این کتاب چگونه بود؟

 استقبال خوب بود و اگر میهمان ناخوانده‌ای به اسم کرونا سروکله‌اش پیدا نمی‌شد و این اثر در نمایشگاه بین‌المللی کتاب رونمایی می‌شد، استقبال مخاطبان دوچندان می‌شد. پس از چاپ کتاب هم تعدادی از دوستان گلایه کردند که جایشان در این کتاب خالی است در حالی که آن‌ها هم شاعر و نویسنده کودک و نوجوان بوده‌اند. من در کمال شرمندگی از این فرصت استفاده می‌کنم و خدمت این عزیزان عرض می‌کنم که باور کنید اگر انتشار نشریه «دوست نوجوانان» قطع نمی‌شد و ادامه پیدا می‌کرد تصمیم داشتم به سراغ همه عزیزانی که در این وادی تلاش کرده‌اند و زحماتشان بر هیچ یک از مخاطبان و اهل فن پوشیده نیست، بروم. معیار چاپ این کتاب بیشتر همان گفت‌وگوهایی بود که برای نشریه در نظر گرفته بودیم و چاپ شده بود.