قدس آنلاین:  «صادق المهدی» نخست‌وزیر اسبق سودان که ریاست حزب «الامه» را بر عهده داشت، شب گذشته بر اثر ابتلاء به کرونا در سن ۸۵ سالگی درگذشت. عباس خامه‌یار رایزن فرهنگی ایران در لبنان یادداشتی را به مناسبت درگذشت این سیاستمدار فهیم سودانی نوشته است که در ادامه آن را خوانید خواند:

شاید کمتر کسی از هم‌نسلی‌هایم باشد که «صادق المهدی» نخست‌وزیر اسبق و رئیس حزب «الامه» سودان را که شب گذشته (چهارشنبه ششم آذر ۱۳۹۹) بر اثر ابتلاء به بیماری کرونا در سن ۸۵ سالگی درگذشت، نشناسد و حضور پُر رنگ او را در عرصه سیاست منطقه‌ای و بین‌المللی نداند.

▪️صادق المهدی و حزب سیاسی‌اش در نیم‌قرن اخیر، نقش برجسته و تأثیرگذاری در تحولات شمال آفریقا و مغرب عربی ایفا کرد و علاوه بر ریاست حزب «امت» در سودان، از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ عهده‌دار منصب نخست‌وزیری آن کشور بود که در سال ۱۹۸۹ به دنبال کودتای «عمر البشیر» سرنگون شد و پس از آن، البشیر جایگاه نخست‌وزیری سودان را منحل کرد.
حزب الامه که ریاست آن را صادق المهدی بر عهده داشت، بزرگترین حزب سیاسی سودان است و همواره مخالف شدید عادی‌سازی روابط این کشور با رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.
صادق تا آخرین لحظات حیاتش و به‌رغم تهدیدها و تطمیع‌های فراوان قدرت‌های منطقه‌ای، سرسختانه، شجاعانه و صادقانه پای این موضع ایستاد و هیچ تهدید و ترغیبی نتوانست اراده وی را متزلزل کند.

▪️صادق المهدی بسیار باهوش و باذکاوت، واقع‌گرا و واقع‌بین بود. نهضت مردمی و انقلاب اسلامی ایران را می‌شناخت و احترام خاص و ویژه‌ای برای ملت ایران قائل بود و همواره از مواضع جمهوری اسلامی حمایت می‌کرد؛ چه زمانی که درون حاکمیت و چه در دوره‌ای که بیرون آن قرار داشت.

▪️از سالیان پیش صادق المهدی را می‌شناختم و در تهران، خارطوم و دوحه با وی دیدار داشتم. آخرین‌بار، زمانی بود که هردویمان در هم‌اندیشی سالیانه مرکز مطالعات الجزیره قطر در ۲۶ و ۲۷ فروردین‌ماه ۱۳۹۶ میهمان قطری‌ها برای شرکت در کنفرانس «بحران دولت؛ و آینده نظام منطقه‌ای در خاورمیانه» بودیم.

▪️آنچه که بیشتر من را در این شرایط سخت منطقه‌ای و در غیبت اندوهناک او به یادش می‌اندازد، جمله‌ای است که پس از پایان سخنرانی‌ام در کنفرانس به من گفت.
موضوع و عنوان سخنرانی من، «مرور یک‌صد سال توافق بالفور: چرایی موجودیت آینده اسرائیل در منطقه» بود که با واکنش عده‌ای از معارضان سوری که از کشورهای مختلف در آن کنفرانس گرد هم آورده! و آمده بودند، مواجه شد.
شادروان صادق المهدی من را در کنار خود نشاند (همانطور که در عکس زیر آمده است) و ضمن تحسین و تأیید مطالبم و تکرار جمله: «براوو علیک»، اظهار کرد:
«دکتر! ناراحت نشو! دوسوم جمعیت انبوه این سالن قلباً با ایران و تو هستند. اما چه کنیم که… (جمله‌اش را با ساییدن دو انگشتان دستش به هم ادامه داد که به معنای رایج دریافت پول است!!!)
سری تکان دادم و پرسیدم: «سیادت الرئیس! یعنی به قول سرور شهیدان: قُلوبُهُم‌ْ مَعَنا و سُیُوفُهُمْ عَلَیْنا؟».
با تکان دادن سر، پاسخم را داد...