همیشه در پشت پرده موفقیت‌ها داستان‌های زیادی وجود دارد که شاید در ظاهر با یکدیگر تفاوت داشته باشند اما همه در یک نقطه با یکدیگر تلاقی پیدا می‌کنند، آن نقطه جایی نیست جز تلاش و پشتکار.

مایکل شوماخر بعد از اینکه چندین سال متوالی قهرمان رالی دنیا شد، رمز موفقیت خود را اینگونه بیان کرد: «تنها رمز موفقیت من این است، زمانی که دیگران ترمز می‌گیرند من گاز می‌دهم»، شاید شما هم این جمله را شنیده باشید اما کمتر کسی از این رموز در زندگی‌اش بهره‌ می‌برد.

در این گزارش می‌خواهیم به بخشی از تلاش‌های یک ورزشکار مشهدی بپردازیم که خیلی شناخته شده نیست اما روحیه جنگنده او باعث تمایزش از دیگران شده است؛ دقیقا زمانی که اکثرا ترجیح می‌دهند استراحت کنند او به تمرین می‌پردازد.

مجید جواهری، جوان ۲۷ ساله‌ای است که در رشته قایقرانی (کایاک) ماده ۲۰۰ متر سرعت حائز مقام‌های متعدد کشوری شده و چندین سال نیز پیراهن تیم ملی کشورمان را بر تن کرده است.

اگر کمترین شناخت را نسبت به رشته‌ی قایقرانی داشته باشید خواهید دانست که ورزشکارانی از استان‌های مازندران و گیلان در این رشته رکوردهای بالایی در سطح مسابقات آسیایی ثبت می‌کنند و قطعا رقابت‌ با آنها برای جوانی که کیلومترها از آب و محلی مناسب برای تمرین فاصله دارد کار ساده‌ای نخواهد بود، اما جواهری توانست با تمام مشکلات و موانع سر راهش، مبارزه کند و به تمام کسانی که روزی او را مورد تمسخر قرار می‌دادند جوابی دندان‌شکن دهد.

با او به گفت‌وگو نشستیم و از او خواستیم تا بیشتر از خودش برایمان بگوید.

مجید جواهری صحبت‌های خود را از چگونگی ورودش به این رشته آغاز کرد و گفت: من ابتدا در رشته‌ی بدنسازی فعالیت داشتم، حدود ۱۲سال پیش تیمی برای استعدادیابی رشته‌ قایقرانی به سالنی که در آنجا تمرین می‌کردم آمد و من را به عنوان فردی که توانایی حضور در این رشته را دارد برگزید.

وی ادامه داد: پیش از آنکه تجربه‌ی حضور در مسابقات قایقرانی را داشته باشم، این رشته‌ را آسان می‌پنداشتم تا اینکه حدوداً سال ۸۹ برای نخستین‌بار در مسابقات کشوری شرکت کردم، مسابقات سطح بسیار بالایی داشت؛ ورزشکاران شمال کشور همچون قایق موتوری از من سبقت می‌گرفتند و مرا پشت سر می‌گذاشتند آنجا بود که دانستم برای موفقیت راه دشواری پیش‌رو دارم.

ملی‌پوش سابق تیم ملی قایقرانی، نخستین شکستش را انگیزه شروع تمرینات سخت عنوان کرد و افزود: در آن سال‌ها که تصمیم جدی برای شروع تمریناتم گرفتم ماشین شخصی نداشتم و برای رفتن به محل تمرین تنها یک اتوبوس وجود داشت، ساعت ۶ صبح هر روز به محل تمرین می‌رفتم ولی زمانی که باز می‌گشتم اتوبوسی نبود و باید منتظر می‌ماندم تا ماشین‌های سنگین یا عبوری بگذرند و مرا تا شهر برسانند.

جواهری تصریح کرد: به مرور زمان توانستم به جمع فینالیست‌ها بپیوندم و همیشه جزو چهارنفر اول بودم، چون مربی زبده‌ای در مشهد و خراسان رضوی نداشتیم از مربیان استان‌های مطرح در این رشته برنامه می‌گرفتم و تمرین می‌کردم.

ملی‌پوش سابق تیم قایقرانی ایران با بیان اینکه کسی تصورش را نمی‌کرد ورزشکاری از مشهد بتواند به عنوان مدعی حضور در مسابقات آسیایی اینچئون عرض اندام کند، خاطر نشان کرد: چهار سال در اردوهای تیم ملی حضور داشتم، گاهی اوقات چهار ماه به دلیل عدم وجود محل اسکان و خوابگاه مجبور بودم در کانکس زندگی کنم، تمام کارهایم را برای حضور در مسابقات آسیایی انجام داده بودم و حتی پاسپورتم را نیز اخذ کردم اما نزدیک به اعزام که شد یک ورزشکار دیگر که در ماده‌ای دیگر می‌خواست شرکت کند ادعا کرد که می‌تواند در ۲۰۰متر سرعت نیز رقابت کند سرمربی تیم ملی هم نام مرا خط زد و ورزشکار دیگری به جای من اعزام شد و نتوانست در این رشته موفق عمل کند.

جواهری خط خوردنش از تیم ملی را سبب دلسردی و کنار گذاشتن موقت این رشته عنوان کرد و گفت: بی‌توجهی و ضایع شدن حقم باعث بی‌انگیزگی‌ و کنار گذاشتن ۶ماهه تمریناتم شد، اما بعد از مدتی با روی کار آمدن رییس جدید در هیات قایقرانی دوباره برگشتم، من عاشق این رشته هستم در حال حاضر نیز تمام تفکرم این است که این بار در مسابقات رکورد خوبی ثبت کنم تا جای اما و اگر باقی نماند، نمی‌خواهم اجازه دهم دوباره حقی از من ضایع شود.

وی یادآور شد: در حال حاضر روزی دو نوبت تمرین دارم و در طول روز میانگین ۱۵ کیلومتر پارو می‌زنم، آب در زمستان سنگین است در واقع زمستان تمرینات استقامتی انجام می‌دهیم.

ملی‌پوش سابق تیم ملی با اشاره به مخاطرات تمرین در سد گفت: من به قایقرانی وابسته هستم اگر تمرین نکنم افسردگی می‌گیرم و به قول ورزشکاران انزلی باتلاق می‌شوم، متاسفانه شناخت مردم از این رشته در خراسان رضوی کم است و خیلی‌ها نمی‌دانند رشته قایقرانی در مشهد فعال است اگر مردم به سمت این رشته جذب شوند قطعا استعدادهای خوبی را می‌توان به قایقرانی کشور معرفی کرد.

جواهری نبود اسپانسر را بزرگترین معضل رشته‌های انفرادی دانست و افزود: در رشته‌های انفرادی شانس مدال آوری بالایی داریم اگر بخش کوچکی از توجه و هزینه رشته‌های تیمی صرف ورزشکاران رشته‌های انفرادی شود بدون شک نتایج قابل قبولی را در سطح جهان بدست خواهیم آورد.

وی ضمن قدردانی از رییس هیات قایقرانی خراسان رضوی، خطاب به مسئولان ورزش کشور عنوان کرد: متاسفانه خیلی از ورزشکاران تمام زندگیشان را وقف ورزش و افتخار آفرینی برای کشور عزیزمان ایران می‌کنند اما همین که دوران قهرمانی به پایان می‌رسد همچون مهره سوخته کنار گذشته می‌شوند و بدون منبع درآمد و شغل مناسبی باید به کارهایی که در شأن قهرمانان این مرزوبوم نیست بپردازند، حداقل کاری که می‌توان برای یک قهرمان انجام داد تضمین آینده شغلی آن است.