به گزارش قدس آنلاین، در این رابطه روایتی از حضرت فاطمه (س) وجود دارد که با تعمق در فرازهای آن می‌توان به نتایج شگفتی دست یافت.

آنجا که بانوی اسلام «امام» را به «کعبه» تشبیه می کند که نشانی از نسبت «مردم» و «سیاست» دارد و مردم باید به سویش بروند و نه اینکه او به سوی مردم بیاید.

متن زیر گفت‌وگویی بین «محمود بن لبید» با حضرت فاطمه (س) در قبرستان احد است:

درهای دل‌ها بسته، آدم‌ها نشسته، کوچه‌هایی که دود فتنه از آن برخاسته بود. دختر رسول خدا، شب‌های زیادی به تک‌تک خانه‌های یاران پدر رفته و به آنان یادآوری کرده که یادتان هست رسول چه گفت؟ فتنه‌ها از هر سو بالا گرفته بود. منبر پیامبر خدا که باید نصیب پاک‌ترین خلق خدا می‌شد، جایگاه کسانی شده بود که برای کسب قدرت و دستیابی به سیاست، دست و پا می‌زدند. بهترین خلق خدا برای حفظ امانت و امنیت انسان‌ها، سکوت پیشه کرده و خانه نشسته بود.

بانو که می‌دید کار از کار گذشته، روزها به قبرستان می‌رفت تا دل بی‌تابش را با ذکر معبود و یاد مرگ پیامبر خدا آرام بخشد. در یکی از آن روزها، دختر رسول (ص)، همسر علی (ع) روزی کنار مزار «حمزه» عموی پیامبر در اُحد ایستاده بود و حالی پریشان داشت و چشمی گریان. مردی در نزدیکی، حال فاطمه (س) را می‌دید و ایستاد تا اندکی آرام شود. سپس پیش آمد و خود را معرفی کرد. «محمود بن لبید» بود و از دختر پیامبر خواست تا به پرسش‌هایش پاسخ بدهد.

پیش آمد و پرسید: ای دختر رسول خدا! سؤالی برایم پیش آمده که می‌خواهم با شما در میان بگذارم.

دختر رسول فرمود: بپرس!

مرد پرسید: آیا رسول خدا (ص) قبل از وفات خود، تصریحی بر امامت علی (ع) داشته است و آیا از طرف ایشان نصّی بر این مطلب وجود دارد؟

بانوی بزرگ پاسخ گفت: شگفتا و عجبا! آیا روز غدیر خم را فراموش کرده‌اید؟

مرد گفت: روز غدیر را می‌دانم. سوالم از خود شماست که اگر رسول خدا اسراری بیشتر از این با شما در میان گذاشته، مرا آگاه کنید.

بانو فرمود: خدا را شاهد می‌گیرم که از رسول خدا (ص) شنیدم که فرمود «علی» بهترین کسی است که او را جانشین خود در میان شما قرار می‌دهم. «علی» امام و خلیفه بعد از من است و دو فرزندم (حسن و حسین) و ۹ تن از فرزندان حسین، پیشوایان و امامانی پاک و نیکند. اگر از آنها اطاعت کنید، شما را هدایت خواهند نمود و اگر مخالفت ورزید، تا روز قیامت بلای تفرقه و اختلاف در میان شما حاکم خواهد شد.

محمود بن لبید باز پرسید: بانوی من! پس چرا علی سکوت کرده است و برای گرفتن حقّ خویش قیام نمی‌کند؟

حضرت زهرا (س) در عمق آرامش و منطقی قوی پاسخ داد: ای اباعمر! رسول خدا (ص) فرمود مَثَلِ امام، همانند کعبه است که مردم به سراغ آن می‌روند، نه آنکه کعبه به سراغ مردم بیاید. آگاه باش و به خدا سوگند اگر حق را به اهلش واگذار می‌کردند و از عترت رسول خدا (ص) اطاعت می‌کردند، هیچ یک از مردم در حکم خداوند با یکدیگر اختلاف نمی‌کردند و امامت همان‌گونه که پیامبر خدا (ص) معرفی فرمود، از علی (ع) تا قائم ما، فرزند نهم حسین، از جانشینی به جانشینی دیگر می‌رسید. اما مردم کسی را برای خلافت مقدّم داشتند که خدا او را کنار زده بود و علی را کنار زدند که خدا او را مقدم داشته بود. نتیجه آن شد که محصول بعثت را انکار کردند و به بدعت‌ها روی آوردند. آنها هواپرستی را برگزیدند و بر اساس رای و نظر شخصی خود عمل کردند. هلاکت و نابودی بر آنان باد!

سپس بانو ادامه داد: آیا نشنیدند کلام خدا را که فرمود «پروردگار تو هر چه بخواهد، می‌آفریند و هر چه بخواهد، برمی‌گزیند. آنان (در برابر او) اختیاری ندارند». آری شنیدند، اما همان‌گونه که قرآن فرمود «چشم‌های ظاهر نابینا نمی‌شود، بلکه دل‌هایی که در سینه‌هاست، کور می‌شود». افسوس که آنان آرزوها و هوس‌های دنیایی خود را تحقّق بخشیدند و از مرگ و قیامت غافل ماندند. خدا نابودشان می‌کند و آنان را در کارهایشان گمراه خواهد کرد. پروردگارا به تو پناه می‌برم از کمی یاران پس از فراوانی آنان.»

متن عربی این روایت: واعجباه! أنسیتم یوم غدیرخم... اشهداللّه تعالی لقد سمعته یقول: علیٌّ خیر من أخلّفه فیکم، و هو الامام والخلیفة بعدی، و سبطای و تسعة من صلب الحسین أئمّة أبرار، لئن اتبعتموهم وجدتموهم هادین مهدیّین، و لئن خالفتموهم لیکون الاختلاف فیکم الی یوم القیامة.
یا اباعمر لقد قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم : مثل الامام مثل الکعبة اذ تؤتی و لا تأتی ـ أو قالت: مثل علیّ ـ ثمّ قالت: أما واللّه لو ترکوا الحقّ علی أهله و اتبعوا عترة نبیّه لما اختلف فی اللّه اثنان، و لورثها سلف عن سلف و خلف بعد خلف حتی یقوم قائمنا التاسع من ولد الحسین، و لکن قدّموا من أخّره اللّه و أخّروا من قدّمه اللّه، حتی اذا ألحدوا المبعوث و أودعوه الجدث المجدوث، اختاروا بشهوتهم و عملوا بآرائهم، تبّاً لهم أو لم یسمعوا اللّه یقول: «و رَبُّکَ یَخْلُقُ مایَشاءُ وَ یَخْتارُ ماکانَ لَهُمُ الخِیَرَةُ»؟ بل سمعوا و لکنّهم کما قال اللّه سبحانه: «فَاِنَّها لا تَعْمَی الاَبْصارُ وَلکِنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الّتی فی الصُّدُورِ» هیهات بسطوا فی الدّنیا آمالهم و نسوا آجالهم، فتعساً لهم و أضلّ أعمالهم، أعوذبک یا ربّ من الحُور بعد الکَوْر.

منابع:

- کفایة الأثر: ص ۱۹۵

- مصباح یزدی، جامی از زلال کوثر: فصل ۵

- عوالم المعارف، ج ۱۱، ص ۲۲۸

- إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج‏ ۳، ص: ۱۱۸-۱۱۷

بحار الانوار، مجلسی، احیاء تراث، ج ۳۶، ص ۳۵۳

- صدوق، کمال الدین، اسلامیه، ج ۲

انتهای پیام