ظهور «دونالد ترامپ» اگرچه از هر منظر که بسنجیم فاجعه‌ای بزرگ برای جامعه جهانی به حساب می‌آید، اما این اتفاق از بعد رسواساختن چهره واقعی سیاست ایالات متحده بسیار حائز اهمیت بود. آشکارشدن چهره آزادی و حقوق بشر دروغین آمریکایی و این نکته که حاکمان کاخ سفید تا هنگامی به قوانین بین‌المللی پایبند هستند که برخلاف منافع آن‌ها نباشد، همه محصول حضور «دونالد» در رأس هرم قدرت بود. در این بین رفتار ترامپ در قبال جمهوری اسلامی ایران هم منبعث از دیگر رویکردهای وی بود و بسیاری از ابعاد خشن سیاست خارجی آمریکا را به رخ جهانیان کشاند. حاکمان واشنگتن فارغ از جمهوری‌خواه یا دموکرات در تمام طول دوران پس از انقلاب اسلامی رویکرد ضد ایرانی داشتند، با این حال بعضاً آن را در قالب الفاظ زیبا پنهان می‌ساختند، اما ترامپ همه این رویکردهای ریاکارانه را کنار گذاشت و شمشیر را برای کشورمان از رو بست.

اوج رویه ضد ایرانی رئیس جمهور آمریکا خود را در قالب سیاست تحریم و فشار حداکثری نشان داد. یکی از آخرین اقدام‌های وی در این راستا و در آخرین روزهای زمامداری‌اش تحریم ۱۶ فرد و شرکت ایرانی بود که در میان آن‌ها نام آستان قدس رضوی و تولیت آن «حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی» نیز به چشم می‌خورد. اینکه واشنگتن آن‌قدر دستش بسته شده که به سمت تحریم یک نهاد مردمی می‌رود، نشان‌دهنده اوج گرفتاری واشنگتن در باتلاق خودساخته است. چرایی این رفتار هم از دو بعد قابل بررسی است. از بعد فنی بهانه آمریکا در تحریم آستان قدس رضوی وابستگی آن به دفتر رهبر انقلاب است، پس این رویه با هدف فشار بر تصمیم‌سازان ما در راستای تغییر جهت‌دادن به سیاست خارجی کشورمان اتخاذ شده است. ایالات متحده می‌پندارد با این‌گونه اقدام‌های ایذایی می‌تواند شرایط را سخت‌تر کند و پازل سیاست فشار حداکثری خود را به پیش ببرد. البته این رفتار واشنگتن سابقه‌دار است. آن‌ها دو سال پیش نیز دفتر و شخص رهبر ایران را به بهانه‌های واهی در لیست تحریمی خود افزودند، ولی نتیجه چه شد؟ اینکه جمهوری اسلامی از اهداف ترسیمی خود کوچک‌ترین عقب‌نشینی نداشت.

اما به‌طور خاص تحریم‌های نهادهای عام‌المنفعه مانند آستان قدس و مؤسسه دانش‌بنیان برکت که در حوزه تولید نخستین واکسن کرونای ایرانی فعال هستند، سندی مهم و محکم بر اقدام‌های ضد حقوق بشری یانکی‌هاست. تمرکز فعالیت آستان قدس رضوی به عنوان نهادی دینی – مذهبی در حوزه داخلی و خارجی بر فعالیت‌های بشردوستانه است و تحریم این نهاد بهترین گواه برای اثبات رویکرد ضد انسانی واشنگتن است. مقامات کاخ سفید تلاش بسیاری کردند این‌گونه وانمود کنند که اقدام‌های آن‌ها علیه جمهوری اسلامی تنها نهادهای حاکمیتی را هدف قرار داده و روی مردم اثرگذار نیست، با این حال تلاش آن‌ها برای جلوگیری از ورود غذا و دارو به کشورمان و اقدام اخیر نشان می‌دهد آن‌ها تنها مردم را هدف اقدام‌های خصمانه خود قرار داده‌اند.

در نهایت اینکه به نظر می‌رسد تحریم‌های ضد ایرانی در اواخر دوره ترامپ با دو هدف، روند افزایشی به خود گرفته است. نخست علت وضع تحریم‌های پی‌درپی، ایجاد برگ برنده‌ای برای دولت بعدی واشنگتن در صورت انجام هرگونه مذاکره با جمهوری اسلامی است. دلیل دیگر هم تحت تأثیر قراردادن و ترساندن جامعه نخبگانی ایران از از ادامه تحریم‌هاست. با وجود این، اقدام‌های یانکی‌ها و هدف قرار دادن سازمان‌یافته مردم کشورمان که نشأت‌گرفته از یأس و ناامیدی آن‌ها و ناشی از درهم ریختگی داخلی، طرد بین‌المللی و شکست در مقابل جمهوری اسلامی است، آب در هاون کوبیدن است؛ چراکه اکنون بر همگان ثابت شده تحریم‌ها در دوره افول اثرگذاری قرار داشته و در عرصه عمل اثر ندارد.