به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین، مهرداد کوروش‌نیا امسال با «بی آبان»، نخستین فیلم سینمایی خود در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. فیلمی که بنا به گفته او تجمیع تجارب سال‌ها فعالیت در عرصه‌های مختلف هنری است.

رضا اخلاقی راد، علیرضا استادی، نسیم ادبی، صحرا اسداللهی، بابک نوری، رضا حیدری، رضا رباط‌جزی، الهام شعبانی و ... از بازیگران این فیلم سینمایی هستند که در یک فضای جنگلی در شهر طالش روایت می‌شود.

کوروش‌نیا درباره انگیزه خود از ساخت فیلم سینمایی پس از سال‌ها فعالیت در عرصه تئاتر می‌گوید: واقعیت این است که شروع فعالیت من از سینما بود و مهرماه سال ۷۶ در سینماجوان دوره‌های فیلمسازی را آغاز و به واسطه آن شروع به عکاسی و تصویربرداری کردم، پس از آن سراغ تئاتر رفتم و آن را به صورت جدی ادامه دادم. در واقع فعالیت تئاتری من از سال ۸۰ آغاز شد و سال ۹۲ با همکاری بهتاش صناعی‌ها دو فیلمنامه نوشتیم که دومین همکاری ما «قصیده گاو سفید» بود که سال گذشته هم در جشنواره فجر به نمایش درآمد و کاندیدای سیمرغ بهترین فیلمنامه شد. از سال ۹۶ هم سریال‌های «ممنوعه»، «کرگدن» و «ماه پیشونی» را برای شبکه نمایش خانگی کار کردم و در کنار اینها به تدریس هم مشغول بودم و مجموع این تجارب باعث شد به این نتیجه برسم که بهتر است فیلم خودمان را بسازیم.

نویسنده تنها کسی است که از هیچ، هست تولید می‌کند

وی با اشاره به اینکه خالق اولیه هر اثر دراماتیک نویسنده آن است، متذکر شد: در واقع تنها کسی که از هیچ، هست تولید می‌کند نویسنده است. مشکلی که من در سریال‌های اخیر داشتم این بود که پس از نگارش متن، بنا به سلیقه و اقتضائات مختلف، متن از آنچه که نویسنده نوشته بود به سمت دیگری می‌رفت و تبدیل به چیز دیگری می‌شد که چندان مورد علاقه من نبود. به دلیل سال‌ها تجربه نگاهم این بود که چقدر بهتر است آنچه که خودم تخیل می‌کنم را بسازم و نهایتاً همه اینها منجر به این شد که تصمیم گرفتم فیلمنامه طرحی را به اتفاق دوست و همکارم آقای اصغری که پیش از این تجربه همکاری در سریال‌های «کرگدن» و «ممنوعه» را داشتیم، بنویسم و تولید کنیم.

به گفته کوروش نیا، مجموعه تجاربی که به واسطه همکاری در این دو سریال به دست آمده بود باعث شد تا با یکدیگر هماهنگی‌های لازم را پیدا کنیم، چرا که ذهنیت‌های همدیگر را می‌دانستیم و نوشتن این فیلمنامه با ایشان برای من راحت‌تر بود. به علاوه این که می‌خواستم این فیلمنامه سریع به تولید برسد و چون فیلم راجع به آبان و فصل پاییز بود نباید این زمان را از دست می‌دادیم و مجبور بودیم که خیلی سریع کار را آماده کنیم.

«بی آبان» از تمام کارهایی که تابحال کردم به فضای ذهنی‌ام نزدیک‌تر است

وی درباره فضای «بی آبان» و نزدیک بودن به فضای سریال‌هایی که فیلمنامه آنها را به رشته تحریر درآورده، گفت: اتفاقاً این فیلم خیلی از آن فضاها دور است. شاید بتوان گفت این فیلم از هرکاری که تابحال انجام دادم به ذهنیت خودم نزدیک‌تر است و شاید به همین دلیل این فیلم را بیشتر دوست دارم. علاقه من به فضاهای کُند، بطنی‌تر و تفکربرانگیز بیشتر از فضای هیجانی، سرگرمی ساز و سینمای تجاری است و این فیلم چنین فضایی دارد. «بی آبان» داستان جنگلبانی است که دو مفهوم اصلی را پیگیری می‌کند که یکی مسئولیت فردی انسان در جامعه امروز و وجدان و دیگری بحث محیط زیست است. فیلم داستان جنگلبانی است که پس از ۱۵ سال طی اتفاقی به خاطر می‌آورد که گناهی مرتکب شده و الان باید تاوان آن را پس بدهد.

وی درباره حضور بهتاش صناعی‌ها در این پروژه به عنوان مشاور کارگردان و تجربه همکاری با او گفت: همانطور که اشاره کردم با ایشان هم سابقه همکاری داشتم و همه تیم آشنا هستند و اتفاقاً اگر نبودند این فیلم ساخته نمی‌شد. من در این پروژه سرمایه‌گذار نداشتم و کل هزینه فیلم را شخصاً تقبل کردم. زمانی که آقای علی‌محمد قاسمی به عنوان فیلمبردار انتخاب شد و طبیعتاً بهترین گزینه برای این فیلم بود، چراکه بیشترین شناخت را از فیلمبرداری در فضای جنگلی در ایران دارد، از ایشان خواستم مسئولیت تهیه کنندگی را برعهده بگیرد اما مسئله سرمایه گذاری همچنان برعهده خودم بود.

این کارگردان در بخش دیگری از سخنان خود به حضور بازیگران تئاتری در این فیلم اشاره کرد و افزود: قصد من این بود با روحیه تئاتری فیلم بسازم و همان نگاه همدلی و وفاقی که در تئاتر وجود دارد را در این پروژه هم داشته باشم. طبیعتاً بهترین شکل این بود که از بازیگران تئاتر استفاده کنم و به همین دلیل یک تیم کاملاً تئاتری کنار ما قرار گرفتند و بقیه عوامل هم همچون دستیار تولید و دستیاران کارگردان، به جز عوامل فنی، همه از اهالی تئاتر هستند.

«بی‌آبان»؛ فیلمی کم دیالوگ و متکی بر تصویر

کوروش نیا درباره تاثیرات فضای تئاتر و سال‌ها تجربه در این عرصه بر ساخت این فیلم گفت: اتفاقاً این فیلم خیلی سینماست، همه لوکیشن‌ها بیرونی و تعدد لوکیشن در آن بالاست. «بی‌آبان» یک فیلم کم دیالوگ با ایماژ بسیار است و بیشتر متکی بر تصویر است، در واقع می‌توان گفت به شدت فضای بصری دارد که دلیلش هم سابقه تصویربرداری و عکاسی من است. چیزی که در این فیلم ممکن است کسی به آن خرده بگیرد این است که فیلمنامه می توانست قدری کامل تر باشد و به عبارتی اجرا، قوی تر باشد که البته دلیل این کاستی‌ها بودجه کم و فشار زمانی است که باعث آن شد، اما کلیت کار به معنای واقعی یک اثر سینمایی است.  ما در این فیلم حدود ۸۰ سکانس داریم که چیزی در حدود ۶۰ سکانس آن بیرونی است و اتفاقاً من دنبال این بودم تجربه جدیدی را که تا پیش از این نداشته‌ام، کسب کنم.

اینکه همه فیلم‌ها توسط داوران دیده می‌شود، یک امتیاز است

وی درباره حذف هیئت انتخاب در این دوره از جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: به نظرم این اتفاق هم حسن دارد و هم قبح. حسنش این است که همه فیلم‌ها توسط داوران دیده می‌شود. فرض را بر این بگذاریم سال‌های گذشته ۶۰ فیلم به دبیرخانه می‌رسید و هیئت انتخاب از این تعداد ۴۰ فیلم را کنار می‌گذاشت و ۲۰ فیلم داوری می‌شد اما ممکن بود از این ۴۰ فیلمی که کنار گذاشته شده بودند یکی از آنها در یک بخش کاندیدا می‌شد و ارزش‌هایی درون آثار وجود داشت که چون به مرحله داوری نمی‌رسید طبعاً دیده نمی‌شد. اما امتیاز جشنواره امسال در این است که همه فیلم‌های پذیرفته شده داوری می‌شوند اما ایرادش هم این است که سلیقه این هفت داور اعمال می‌شود در حالی که قبلاً دو مرحله داوری و انتخاب وجود داشت و ممکن بود اتفاقات دیگری رخ بدهد اما امسال همه چیز به نظر این هفت داور بستگی دارد.

این کارگردان درباره برپایی این دوره از جشنواره فیلم فجر در شرایط فعلی و رونق بخشیدن به سینما گفت: اولاً یادمان باشد جشنواره‌ها محل عرضه کردن هنرمندان و آثار هنری هستند و به همین دلیل هر جشنواره‌ای برای جامعه هنری مفید است. از طرف دیگر زمانی که هر رویدادی تحت عنوان فستیوال، نکوداشت، بزرگداشت، مرور و... اجرا می‌شود یک شور و شوق و تمرکزی به آن بخش می‌دهد و حواس مردم و رسانه‌ها را به آن جلب می‌کند و برای اهالی سینما و فرهنگ مفید است.

وی در ادامه افزود: نکته سوم این که وقتی این رویدادها برگزار می‌شود، بودجه‌ای در اختیار خانواده هنر قرار می‌گیرد و این پول سر سفره هنرمندان می‌آید و به چرخه اقتصادی خانواده هنر و سینما کمک می‌کند. بنابراین این جشنواره‌ها در هر شکلی مفیدند و اگر حتی معایبی هم داشته باشند زیر چتر محاسن برپایی آن قرار می‌گیرند. به همین دلیل است که سالانه رویدادها و فستیوال‌های هنری بسیاری در دنیا اجرا می‌شوند و باید آنها را جدی گرفت.

انتهای پیام/