حالا خبر رسیده که تهیه‌کننده و کارگردان این فیلم بنا دارند قسمت دوم این فیلم را با ایده‌ها و پیشنهادهایی که از سمت بینندگان ارائه می‌شود، بسازند. به بهانه این تصمیم با حامد بامروت‌نژاد، تهیه کننده این فیلم درباره انگیزه این تصمیم و نحوه اجرایی شدن آن گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
آقای بامروت نژاد، شما تصمیم دارید قسمت دوم را با بهترین ایده و قصه‌ای که مخاطبان «منطقه پرواز ممنوع» به شما پیشنهاد می‌دهند، بسازید. چگونه و چرا به این ایده رسیدید؟
بعد از اینکه فیلم «منطقه پرواز ممنوع» را ساختیم، پیشنهادهای فراوانی از سمت بینندگان فیلم به دست ما رسید؛ هم نوجوانانی که فیلم را دیده بودند و هم کسانی که در حوزه کودک و نوجوان کار می‌کنند و دغدغهمند هستند.
جنس این پیشنهادها هم این‌طور بود که یا نکاتی درباره قصه داشتند، یا مسائلی در حوزه کودک و نوجوان را با ما درمیان می‌گذاشتند و یا برای ادامه فیلم پیشنهادهایی داشتند و خلاصه هرکس از دید و نگاه خودش نکاتی را به ما منتقل می‌کرد. وقتی از قسمت اول «منطقه پرواز ممنوع» استقبال خوبی شد و افزون بر یک‌میلیون نفر در سینما و خارج از سینما مثل اکران‌های مردمی در مدارس و مساجد فیلم را دیدند، خلأ تولید کار برای مخاطب کودک و نوجوان در سینما برای خود ما هم احساس شد.
در نتیجه این استقبال و خلأیی که احساس کردیم، به فکر ساخت قسمت دوم فیلم افتادیم. ضمناً می‌دانستیم مخاطبی که قسمت اول را دیده است با خاطرجمعی بیشتری به دنبال قسمت دوم فیلم می‌آید. وقتی تصمیممان برای ساخت قسمت دوم فیلم قطعی شد، گفتیم چه بهتر از اینکه فیلم‌نامه قسمت دوم را کسانی بنویسند که هم «منطقه پرواز ممنوع» را دیده‌اند و هم بیشتر از ما دغدغه کار نوجوان دارند و بیشتر از ما نوجوانان را می‌شناسند. این شد که تصمیم گرفتیم قسمت دوم را با پیشنهادها و ایده‌هایی که خود تماشاگران فیلم به ما می‌دهند، بسازیم. این اتفاق هم سبب جذابیت قصه و داستان می‌شود، هم مخاطب ما با فیلم همراهی بیشتری خواهد داشت و هم اینکه به مسائل نوجوانان بیشتر نزدیک خواهیم شد.
فیلم قرار بود در همان قسمت اول تمام شود یا از ابتدا قصد ساخت قسمت دوم آن را داشتید؟
نه. قصد اینکه سینمای نوجوان را جدی بگیریم و ادامه بدهیم داشتیم، ولی اینکه قسمت دوم منطقه را بسازیم نه. بعد از اینکه قسمت اول ساخته شد و مورد استقبال قرار گرفت، ترغیب شدیم قسمت دوم را هم بسازیم و از این ظرفیت استفاده کنیم.
آیا قسمت دوم قرار است ادامه داستانی که در قسمت اول روایت شد، باشد یا شاهد یک ماجرای تازه خواهیم بود؟
نه. قصه قسمت دوم فیلم می‌تواند هر موضوعی داشته باشد. مهم این است که مبتنی بر این سه شخصیت باشد و نقطه اتصال داستان همین سه کاراکتر باشند. البته ممکن است به اقتضای داستان شخصیت دیگری هم به این جمع سه نفره اضافه شود، ولی به هرحال مبتنی بر جمع همین سه نفره است. اما به لحاظ داستانی ممکن است این سه نفر به سراغ یک موضوع علمی، اقتصادی یا ورزشی یا موضوعی دیگر بروند. اینجا محدودیتی نداریم. چون قصه ما در قسمت اول تمام شد و دیگر لزومی ندارد که همان ماجرا را ادامه دهیم. اینکه در قسمت دوم با چه مسئله و قصه‌ای مواجه باشیم به عهده تماشاگران و دوستداران فیلم «منطقه پرواز ممنوع» است.
با این توضیح فکر می‌کنم این امکان وجود دارد که ما قسمت‌های سوم و چهارم و پنجم این فیلم را هم در آینده ببینیم.
شدنی که هست. یعنی می‌توان با محوریت این سه نوجوان حتی یک سریال هم ساخت، ولی اینکه آیا ما این توان را داریم، هنوز نمی‌دانیم و باید قدم به قدم پیش برویم. نمی‌توان روی قدم‌های طولانی حساب باز کرد، ولی همین که قدم اول را محکم برداشته‌ایم می‌توانیم برای قدم دوم هم اطمینان داشته باشیم. اینکه قدم‌های سه و چهار هم برداشته می‌شود یا نه، به قدم دوم ما بستگی دارد.
کسانی که ایده و داستانی دارند باید به کجا مراجعه کنند؟
در سایت «عماریار» فضایی تمهید شده که می‌توانند آنجا مشخصاتشان را وارد و قصه‌ای که دارند را ثبت کنند. هم می‌توانند یک قصه کامل با شروع و میانه و پایان برای ما بنویسند و پیشنهاد بدهند و هم می‌توانند خلاصه و چکیده ایده‌ای که دارند را به ما منتقل کنند. ما هر دو امکان را در نظر گرفته‌ایم.
با توجه به فروش خوبی که هم در سینماها و هم در پلتفرم‌های آنلاین داشتید، آیا اطلاع دارید به صورت مشخص چندنفر فیلم را در فضای واقعی و در فضای مجازی دیده‌اند؟
عدد مشخصی از پلتفرم‌های مجازی نداریم، ولی فیلم هم در سایت «عماریار» و هم در سایت «فیلم‌گردی» از کارهای پربیننده و پرفروش بوده است. چون برای فیلم تبلیغات خوبی صورت گرفت و در دوران کرونا هم منتشر شد، بینندگان زیادی فیلم را از طریق فضای مجازی دیده‌اند، اما ما عدد مشخص و دقیقی از تعداد بینندگان مجازی فیلم نداریم. تنها عدد دقیق ما مربوط به بینندگان واقعی است که همان یک میلیون نفر است.
فروش ۷ میلیاردی این فیلم یک شگفتی برای سینمای ایران بود. به نظر خودتان این اتفاق چه تأثیری در بدنه سینما، به خصوص سینمای کودک و نوجوان، خواهد داشت؟
به نظر من منطقه پرواز ممنوع، برخلاف نظر سینمادارها و کسانی که در فضای عرفی سینما هستند، نشان داد مخاطب تشنه این جنس فیلم‌ها ست و آن‌ها را می‌پسندد.
این فیلم این امکان را پیش روی سینما گذاشت و گفت اگر تو در ژانرهای دیگر و برای مخاطبان مختلف و با موضوعات متنوع و مبتنی بر نیاز مخاطب فیلم بسازی، اتفاقاً به سرپا شدن خودت کمک کرده‌ای. منطقه پرواز ممنوع این اعتماد به نفس را به سینما داد که می‌شود فیلمی ساخت که مخاطبِ از سینما قهرکرده نوجوان را دوباره به سینما آورد. این اعتماد به نفس را هم به سینمادارها و هم به کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان سینمای نوجوان داد که اگر حرف خوبی بزنی و از عرفیات سینمای کودک و نوجوان که بیشتر مناسب جشنواره‌ها هست فاصله بگیری، می‌توانی موفق شوی.
نشان داد هم می‌توان فیلم جشنواره‌ای نبود و برای مخاطب نوجوان بود و هم می‌توان از افزونه‌های غیرمجاز استفاده نکرد و فیلم جذابی بود. به نظر من اگر این اتفاق یکی دو بار دیگر در سینمای نوجوان تکرار شود، می‌تواند به یک فرمول خوب برای سینمای کودک و نوجوان تبدیل شود و سینمای کودک و نوجوان را دستخوش تغییرات خوب و جدی قرار دهد.
نظر شما