قدس آنلاین: طی ماه های اخیر و به ویژه با شیوع کرونا بسیاری از مردم عزیز کشورمان دچار مشکلاتی شده‌اند که این مشکلات نه فقط بعد معیشتی و اقتصادی زندگی آنها را شامل شده، بلکه بعد روحی، معنوی و روانی آنها را هم در برگرفته است، که البته برخی از این مشکلات از دل مشکلات دیگر بر آمده و علت برخی از آنها به دلیل توجه زیاد به مشکلات دیگر است.

بسیاری از ما انسان ها در طول زندگی با مشکلاتی مواجه شده و اساساً زندگی بدون مشکل و رنج وجود نداشته و نخواهد داشت؛ کما اینکه خداوند تبارک وتعالی در قرآن کریم در آیه 4 سوره مبارکه "بلد" می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ» ما انسان را به حقیقت در رنج و مشقّت آفریدیم (و به بلا و محنتش آزمودیم). ابن عبّاس و سعید بن جبیر از مفسران قرآن کریم در تفسیر این آیه شریفه می‌گویند: "یعنی در تعب و سختی و رنج؛ انسان مصیبت‌های دنیا و سختی‌های آخرت را متحمّل می‌شود و فرزند آدم همواره متحمّل سختی و ناراحتی می‌شود تا از دنیا بیرون رود» که این سختی ها ابعاد مختلفی داشته و در دوره‌های متعدد حتی هنگامی که در شکم مادر بوده‌ایم را نیز شامل می‌شود.

براین اساس در زندگی گریزی از سختی و رنج نیست و همه افراد حتی انسان های ثروتمند و باصطلاح پولدار نیز دچار مشکل خواهند شد و از این قاعده مستثنی نیستند اما آنچه در برخورد با مشکلات باعث سختی و تلخی زندگی یا آسانی و شیرینی آن در کام ما می‌شود، نحوه تعامل ما با این مشکلات است. اگر ما فردی منفی نگر، ضعیف، بی ایمان و کم اعتماد بنفس در برابر مشکلات باشیم، قطعاً زندگی در کام ما تلخ خواهد بود و همواره زندگی روی ناخوش خود را به ما نشان خواهد داد، اما اگر ما مشکلات را نعمتی از خداوند برای خود بدانیم، برای حل آن به خدای متعال توکل و اتکا داشته باشیم، ضعیف النفس نباشیم و افکار منفی و عوامل درونی تقویت کنده مشکلات را از خود دور کنیم، به فضل الهی نه فقط زندگی شیرینی خواهیم داشت بلکه بر تمام مشکلات فائق خواهیم آمد و آنها را برطرف می‌کنیم.

نقل است که فردی غمگین و رنجور نزد امیرمؤمنان علی(ع) آمد و عرض کرد: ای امیر مؤمنان، به نزد تو آمده‌ام در حالیکه هیچ چاره‌ای برای مشکلات و اندوه خود نمی‌یابم.

حضرت امیر(ع) فرمود: از تو دو سؤال می‌پرسم و می‌خواهم که به آن پاسخ دهی.

آن مرد عرض کرد: بفرمائید

حضرت امیر(ع) فرمود: آیا وقتی به این دنیا آمدی، آن مشکلات همراه تو بودند؟

عرض کرد: خیر

حضرت فرمود: آیا وقتی از این دنیا خواهی رفت، این مشکلات را با خود خواهی برد؟

عرض کرد: خیر

پس حضرت فرمود: مشکلی که نه با خود آورده‌ای و نه با خود خواهی برد، شایسته است تا فکر و ذهن تو را تا این حد مشغول نکند؛ بر کار روزگار صبور باش. نگاه تو به آسمان باید بلندتر از نگاه تو به زمین باشد تا آنچه می خواهی را بدست آوری.

امام علی علیه السلام ادامه می‌دهند: لبخند بزن؛ روزی تو نهاده شده و تقدیر تو قطعی است. حالات دنیایی شایسته غم و اندوه خوردن بر آن نیست؛ چراکه همه چیز آن به دست خدای حی قیوم است.

ایشان تأکید می‌کند: انسان مؤمن بین دو امر زندگی می کند؛ سختی و آسانی که اگر یقین داشته باشد، هر دو نعمتی است. در آسانی باید شکر خدا گوید که «وَسَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ» و در سختی باید صبر کند که «إِنَّمَا یُوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسَابٍ».

بنابراین شایسته است انسان مؤمن به جای آنکه خود را در غم مشکلات غرق کند و مدام از بود و نبودها صحبت کند و به جای اینکه هم و غم او زندگی دنیایی و رفع نیازهای آن باشد، بی آنکه به لطف بی کران پروردگار خود که روزی همگان را تضمین کرده، توجه داشته باشد، شایسته است تا در سختی‌ها صبر پیشه کرده، به خدای مهربان توکل کند و حل آن را به پروردگار واگذارد و امروز را که فرصت است برای فردای حساب و عبور از راه پرپیچ و خم آخرت و گردنه‌های صعب‌العبور آن توشه ای بردارد که حضرت امیر(ع) می فرماید: "آه آه مِنْ قِلَّۀِ الزَّادِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ وَحْشَةِ الطَّرِیقِ وَ عَظِیمِ المَوْرِدِ".

انتهای پیام/