در این راستا، محمدرضا دوست‌محمدی، جلیل سامان، افشین علا، وحید یامین‌پور و علی‌محمد مودب به عنوان پنج نامزد نهایی این جایزه مطرح شدند. از میان پنج نامزد نهایی چهره سال هنر انقلاب، نام افشین علا، وحید یامین‌پور و علی‌محمد مودب که هر سه از اهالی قلم هستند به چشم می‌خورد. در گزارش امروز به دلایل انتخاب این نویسندگان و مفهوم هنر انقلاب پرداخته‌ایم که می‌خوانید.
کارشناسان درباره این انتخاب نظر دهند
دلیل انتخاب افشین علا، شاعر و پژوهشگر ادبی به عنوان یکی از پنج نامزد نهایی واکنش بهنگام و مؤثر ادبی به وقایع روز جامعه و خلق منظومه حماسی ۲۰۰ بیتی «سربازنامه» در رثای شهید قاسم سلیمانی بود. در تماسی با علا نظر او را راجع به این انتخاب جویا شدیم. این شاعر گفت: من نمی‌توانم درباره این انتخاب صحبت کنم و نظری بدهم. به هر حال کارشناسان، اهل فن و مردم باید بگویند آیا این انتخاب درست بوده است یا نه، چون من هر چه بگویم چیزی جز تعریف از خود نخواهد بود. به هر حال این انتخاب برای من مهم است اما قضاوتی درباره آن نمی‌توانم بکنم.
علی‌محمد مودب، شاعر و مؤسس شهرستان ادب چهره دیگری است که به عنوان یکی از پنج نامزد نهایی چهره هنر انقلاب در سال ۱۳۹۹ معرفی شده است. دلیل انتخاب این شاعر اهتمام مؤثر به پرورش نسل تازه‌ای از شاعران و نویسندگان متعهد به انقلاب اسلامی و واکنش بهنگام ادبی به وقایع روز جامعه بوده است. مدیرعامل مؤسسه شهرستان ادب در خصوص علت انتخابش به عنوان یکی از پنج نامزد نهایی چهره هنر انقلاب، گفت: اول که لطف عزیزان است و دوم هم آنچه خودشان گفته‌اند تأسیس و ایجاد مؤسسه و جریان ادبی شهرستان ادب مد نظرشان بوده است و نیز آثاری مثل شعر بابارجب و محسن ما و چاووشی قدس که من به مناسبت‌هایی منتشر کرده‌ام.
سیستم‌های اداری برای هنرمندان مانع‌تراشی نکنند
مودب در پاسخ به این پرسش که چالش‌های پیش روی تعالی و رشد هنر انقلاب اسلامی چیست، گفت: هنر انقلاب نیاز به سازمان‌ها و نهادهایی دارد که روزآمد باشند. نکته مهم این است که انسان امروز به شدت در حال تغییر است و شرایط ایستایی در حوزه انسان‌شناسی نداریم. اما در کشور ما سازمان‌ها و نهادهایی که متولی پرورش هنرمندان و فعالان عرصه هنر هستند پویایی لازم را ندارند و در فهم تغییرات سریع انسان امروز چابک نیستند. بنابراین من معتقدم نبود زیرکی و چابکی لازم در حوزه فهم و شناخت عرصه، در سازمان‌ها و نهادهای متولی هنر در کشور ما هنر و هنرمندان انقلاب را دچار چالش کرده است. مودب افزود: به نظر من راه میانبر برای رهایی از این فضا این است که مأموریت‌ها و سیاست‌گذاری‌های هنری را به خود هنرمندان واگذار کنیم زیرا آن‌ها بیش از دیگران و زودتر از همگان از تغییرات آگاه می‌شوند. این تلقی اشتباهی است که هنرمندان نمی‌توانند مدیران خوبی باشند نه اتفاقاً در میان آن‌ها چهره‌هایی وجود دارد که سابقه مشخص مدیریتی دارند و با آموزش مدیریت به هنرمندان می‌توان منتظر تحول در این عرصه بود.
این شاعر معاصر با تأکید بر اینکه خود هنرمندان درگیرترین عناصر با مخاطبان و مردم هستند، افزود: در عرصه هنر انقلاب هم این هنرمندان هستند که جهان‌بینی‌ها و سلایق مخاطبان امروزی را می‌شناسند اما سیستم‌های اداری ما مدام برای هنرمندان مانع‌تراشی می‌کنند و مانع ارتباط زنده و گرم هنر انقلاب با مردم می‌شوند بنابراین ما نیاز داریم به خود هنرمندان انقلاب رجوع کنیم.
مودب در پاسخ به این پرسش که هنر انقلاب برای جذب هنرمندان جوان چه باید بکند، تصریح کرد: هنر انقلاب به شرط زنده بودن و نگاه به آینده می‌تواند برای دیگر هنرمندان جذاب باشد اگر هنر زنده نباشد و رو به جلو حرکت نکند و در لحظه چشم به چشم مخاطب نباشد علاوه بر اینکه مخاطبانش را از دست می‌دهد نمی‌تواند جوانان را جذب کند چون آن‌ها به دنبال فضاهای زنده و تازه‌اند نه فضاهای دستوری و فرمایشی.
مودب تأکید کرد: بحران بزرگ اکنون ما این است که بروکراسی رایج ما خیلی نگران است و این نگرانی به حد اضطراب رسیده است و این اضطراب نمی‌گذارد هنر و هنرمندان انقلاب کار خودشان را درست انجام دهند در حالی که باید به هنر و هنرمند انقلاب اعتماد کرد.
نویسنده مشهور خوشبخت است!
وحید یامین‌پور، نویسنده‌ای است که نامش در میان سه چهره ادبی در میان پنج نامزد هنر انقلاب دیده می‌شود. انتشار چاپ هفدهم کتاب رمان «ارتداد» و به چاپ هجدهم رسیدن کتاب «کاهن معبد جینجا» در سال ۹۹ دلیل انتخاب این پژوهشگر بوده است.
یکی از دلایل موفقیت آثار یامین‌پور پیش از هر چیز، خود نویسنده کتاب است که به دلیل شهرت پیشینش، توجه مخاطبان و اهالی کتاب را به سرعت به خود جلب می‌کند.
یامین‌پور بر خلاف سایر آثارش هیچ گاه راجع به «ارتداد» و «کاهن معبد جینجا» صحبت نکرد. او در جلسه رونمایی کتاب «ارتداد» گفت: برخلاف کتاب‌های دیگرم که درباره‌شان صحبت کرده‌ام، تصمیم دارم درباره این رمان و محتوای آن صحبتی نکنم تا خود مخاطب کتاب را بخواند. ایده نوشتن این رمان چند سال بود که با من بود و من با چند نفر از مدیران فرهنگی صحبت کردم که این ایده را در اختیار یک نویسنده بگذارم و او این ایده را بنویسد اما کسی پیدا نشد که بخواهد درباره ایده من بنویسد.
اما در مورد «کاهن معبد جینجا» باید گفت، این اثر سفرنامه وحید یامین‌پور همراه چند تن از هنرمندان و نویسندگان از جمله حبیب احمدزاده و پرویز پرستویی به ژاپن به دعوت موزه صلح هیروشیما در سال ۹۵ است.
ژاپن برای ما ایرانی‌ها معمولاً کشوری با نظم، با مردمی دقیق و پرتلاش و مسئولانی که برای کوچک‌ترین قصور و تقصیری از مردمانشان عذرخواهی می‌کنند، تعریف شده است. حالا پس از این گزاره‌هایی که در ذهن هر ایرانی ممکن است جا خوش کرده باشد، یامین‌پور در سفری به این کشور از زاویه جدیدی، ژاپن قرن ۲۱ را برای ما ایرانی‌ها شرح می‌دهد.
«کاهن معبد جینجا» روی دیگر سکه را نیز به مخاطب نشان می‌دهد. نویسنده از این فرصت استفاده کرده و گزاره‌های ذهنی‌اش از ژاپن و مردم این کشور را محک زده است. در این بین، مخاطبان کتاب احتمالاً با وجه دیگری از ژاپن روبه‌رو می‌شوند که تا پیش از این به آن فکر نکرده بودند. از این جهت کتاب یامین‌پور خواندنی است و می‌تواند فهم جدیدی از کشوری با آن سابقه تاریخی ارائه دهد.
نظر شما