به گزارش قدس آنلاین، نماز رکن اساسی دین و ستون خیمه اسلام است. نماز معراج مؤمنان، راز و نیاز خداجویان و زمزمه عاشقان است به همین دلیل در تعالیم اسلامی از اهمیت نماز و نقش حیاتی آن حتی در زندگی این دنیایی انسان، سخنان بسیاری گفته شده و به برپایی آن با آداب و شرایط ویژه تاکید بسیار شده است.

به دلیل اهمیت نماز خواندن پیشوایان دین نیز در روش و سیره خود به این امر توجه ویژه‌ای داشتند تا برای دیگران اهمیت نماز، روشن شود. پیامبر(ص) و امامان(ع) در سخت‌ترین شرایط و روزگار سخت و پیش‌آمدهای سنگین از نماز اول وقت غفلت نمی‌کردند. نیم روز عاشورا و بر پایی نماز امام حسین(ع) نمونه‌ای از این سیره مهم اسلامی درباره نماز است. حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) نیز در سیره خود اهمیت این موضوع را نشان داده است.

ابراهیم بن موسای قزار می‌گوید: در خراسان و مسجدی روزی در خدمت امام رضا(ع) بودم و بر چیزی که از آن حضرت می‌خواستم اصرار کردم. در این هنگام امام(ع) برای پیشواز یکی از جماعت طالبیین بیرون رفت. در راه وقت نماز شد و امام به سمت ساختمانی که در آن جا بود رفت و در زیر صخره‌ای در نزدیکی آن ساختمان فرود آمد. ایشان فرمود: اذان بگو. عرض کردم: منتظر باشید تا اصحاب به ما بپیوندند. امام(ع) فرمود: خداوند تو را بیامرزد، هرگز نماز را از اول وقت به آخر وقت آن هم بدون علت به تاخیر میفکن و هیچ گاه نماز اول وقت را از دست مده. پس اذان گفتم و نماز خواندیم.

روایت دیگری نیز که از آن امام(ع) بر جای مانده مربوط به مناظره و جلساتی است که مأمون بین امام(ع) و عالمان بزرگ ادیان، مذاهب و مکاتب فلسفی تشکیل داده بود. عمران صابی که از عالمان بزرگ و متکلمان به نام زمان بود گفته است: در میانه یکی از مناظرات وقت نماز فرا رسید. امام(ع) رو به مامون کرد و فرمود هنگام نماز است. آنگاه حضرت مناظره را قطع و فرمود نماز خوانده و به گفت‌وگو باز می‌گردیم و پس از نماز و با ادامه گفت‌وگو آن عالم اسلام آورد.

این روش و سیره پیشوایان بزرگ انسانیت است که هر کاری را اگر چه بسیار با اهمیت باشد، بر نماز اول وقت مقدم نمی‌دارند.

انتهای پیام/