ثریا صدقی متولد۱۳۳۳ بجنورد اما ساکن مشهد، مدرس داستان و کارشناس ارشد تاریخ است.

او که ورودش به دنیای ادبیات با شعر شروع شد اما علاقه اصلی‌اش داستان بود و چون آن زمان در بجنورد هیچ ‌جلسه و انجمنی وجود نداشت در انجمن‌های ادبی شرکت می‌کرد. سال۸۵ که به مشهد آمد با انجمن‌ها و استادان داستان آشنا شد. دو مجموعه داستان به نام‌های «هم نمک» و «کوچه سنگی» حاصل تلاش‌های او بود. بعدها کار ویرایش زندگی‌نامه چند شهید را برعهده گرفت و این روزها به صورت جدی نوشتن را جزئی از زندگی خود قرار داده و رمان «بهنو» حاصل همین تلاش‌هاست.

نوشتن با تم بومی

 او درباره موضوع‌هایی که بیشتر برای نوشتن توجه‌اش را جلب می‌کنند، می‌گوید: به اعتقاد من در داستان‌های کوتاه به قول اهل فن لوکال کالر یا همان فضا و رنگ و تم بومی است که توجه‌ام را بیشتر از سایر موضوعات جلب می‌کند.

این نویسنده درباره نخستین رمانش می‌گوید: کاملاً فضا، شخصیت‌ها، آداب ورسوم و خرده فرهنگ‌های بومی شمال خراسان را در حد بضاعتم در این رمان روایت کرده‌ام.

او درباره داستان این رمان خاطرنشان می‌کند: رمان بهنو قصه اهالی روستایی به نام «دره سنگ» است. ماجرا به سال‌های پیش از انقلاب (سال‌های ۴۸‌ و۴۹) برمی‌گردد. دختر جوانی که نشان کرده شاگرد پدرش است. برای خریدعروسی به شهر می‌آید... ماجراها، قضاوت‌ها و تلاش برای یافتن دختر و علت فرارش شروع می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: انگیزه من از نوشتن این رمان این بود که در حد توانم نشان دهم چگونه بعضی‌ها قربانی زیاده‌خواهی‌های دیگران می‌شوند و تقاص یک لحظه بی‌تدبیری را تا آخرعمر باید پس بدهند.

موضوعات مشترک، نگاه متفاوت

او در پاسخ به این پرسش که آیا با این‌گونه شخصیت‌ها و ماجراها نسل امروز می‌تواند ارتباط برقرار کند، می‌گوید: به نظر من موضوع رمان‌ها ‌و فیلم‌ها بسیار محدود است. از زمانی که بشر توانست با زبان ‌شعر و قصه و داستان، دردها و مشکلات و مصائب ‌و حتی خوشی‌هایش ‌را بیان کند، شاید به ظاهر موضوعات محدود باشند مثل عشق، زندگی، زن، جنگ، فقر و... اما نگاه نویسنده، ذهنیتش، تجربه زیسته‌اش و اینکه در کدام جغرافیا و در بین کدام ملت و قوم و با چه زبان و اندیشه و با فرهنگی زندگی می‌کند، این تنوع و گستردگی در موضوع را به‌وجود می‌آورد. نسل جوان ناگزیر است برای شناخت هویت خود به گذشته‌های دور و نزدیک کشورش نگاهی بیندازد و تأمل کند.

ارتباط خوب با نسل امروز

او ادامه می‌دهد: به نظر من شخصیت‌ها از کره دیگر نیامده‌اند اگر کمی دقت کنیم همین شخصیت‌ها در کنار ما زندگی می‌کنند. پیش از چاپ، برای نظرسنجی از جوان‌ترها شروع کردم و خوشبختانه پس از خواندن رمان ارتباط خوبی با این داستان برقرار کرده بودند و این درحالی است که کسب رضایت همگان با سلایق و دیدگاه‌های متنوع و متفاوت هم کار سختی است.

ثریا صدقی تأکید می‌کند: به اعتقاد من برای حفظ مخاطب در مرحله نخست باید عرق‌ریزان روح داشت که به‌شدت آن را تجربه کردم تا به زبان و حس وحال مخاطب نزدیک باشم. پس از آن، دردهای مشترکی را که در زندگی تجربه می‌شود، می‌توان روایت کرد.

 وی درباره جایگاه نویسندگان زن نیز بیان می‌کند: امروزه زنان نویسنده با همتی که دارند، بسیار مورد توجه جامعه‌ هستند. استقبال از آثار آنان نشان می‌دهد چقدر جامعه نیازمند حضور این بخش فعال جامعه است. ورود به عرصه‌هایی که می‌توانند در بیان معضلاتی که دیده نمی‌شوند و به شدت آسیب‌زاست، کمک کنند.

او تصریح می‌کند: به اعتقاد من نگاه ظریف و دقیق ‌و واکاوی‌هایی که مختص‌ زنان است در ادبیات و هنر به یاری جامعه می‌آید و راحت‌تر راه و بیراه را نشان می‌دهد و آینده روشن و تأثیرگذاری را پیش روی ادبیات زنان داریم.

رشد نویسندگان زن

این بانوی نویسنده اظهار می‌کند: به جرئت می‌توانم بگویم انجمن و خانه رمان مشهد که با حضور زنان نویسنده مشهد شکل گرفت، جریان‌ساز ادبیات داستانی زنان در این استان و کشور خواهد شد. تولد حدود ۱۵ رمان در این انجمن‌ و دو اثر در زیر چاپ و دو اثر دیگر آماده چاپ نیز نشان از همین ادعاست.

این نویسنده درخصوص آثار دیگرش خاطرنشان می‌کند: دو رمان در دست تألیف دارم ‌که به زودی یکی از آن‌ها آماده چاپ خواهد شد.