بشیر اسماعیلی کارشناس سیاست بین‌الملل و روابط خارجی در گفت‌وگو با قدس آنلاین نظر خود را درباره تمدید یک ماهه توافق با آژانس بین المللی اتمی بیان کرد و گفت: تمدید یک‌ماهه توافق با آژانس بین المللی انرژی اتمی در حالی صورت می پذیرد که به طور موازی مذاکرات چند جانبه‌ای برای بازگشت به برجام و از سرگیری تعهدات متقابل در جریان است، به هر حال باید حول این موضوع اندیشید و تفکر کرد که آیا چنین تصمیمی در این شرایط و اوضاع و احوال به سود منافع ملی کشور است یا اینکه به تضعیف آن منجر خواهد شد؟
وی درادامه خاطر نشان شد: در پاسخ به این پرسش بایست نخست این مهم را خاطر نشان کرد که اساساً نهادهای بین‌المللی، رژیم‌های بین‌المللی و حقوق بین‌الملل در جهان امروز، تحت هدایت و جهت دهی قدرت های بزرگ هستند و بدین نحو، دولت‌ها نمی‌توانند روی حسن نیت آنها حساب چندانی باز کنند. در مقوله مورد بحث یعنی انرژی هسته‌ای، به ویژه این مسأله بارزتر هم می‌شود لذا باید توجه داشت که معاهداتی مثل قرارداد منع اشاعه ( NPT) به این هدف تشکیل شده است که کشورهایی که تا به حال هسته‌ای نشده‌اند، از دستیابی آنها به تسلیحات اتمی ممانعت به عمل آید اما این معاهده هیچ برنامه‌ای برای خلع سلاح کشورهای هسته‌ای موجود در دنیا ندارد .
بشیر اسماعیلی خاطر نشان کرد: آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز به طور گزینشی به اعمال فشار به کشور ها مبادرت ورزیده و به طور مثال در قبال تسلیحات اتمی رژیم صهیونیستی ، مطلقاً مداخله‌ای نداشته است. از طرفی آنچه در دیپلماسی دست بالا را برای منافع ملی کشور فراهم می آورد، در اختیار داشتند ضمانت‌ها و اهرم‌های فشاری است که طرف مقابل را مجبور به امتیاز دهی کند . اگر طرف مذاکره کننده نسبت به قطعیت و ثبات قدم طرف مقابل خود دچار تردید شود ، می‌کوشد تا توازن امتیازات را به سود تغییر دهد .
کارشناس سیاست خارجی با تاکید بر اهمیت قاطعیت جمهوری اسلامی ایران بر مواضع اعلام خود گفت: اهمیت این امر به خصوص در جهان ظالمانه و قدرت محور امروز ، برجسته تر می‌گردد چرا که بنابر بر تجربه سال‌های اخیر، آنچه طرف‌های غربی را مجاب به عقب نشینی از خواسته‌های غیر متعارف خود می‌کند، نشان دادن قدرت ، قاطعیت و ثبوت قدم است .
وی دراین باره تصریح کرد: چنین اصلی در دیپلماسی همواره در بین بازیگران مهم این عرصه مورد توجه بوده است ؛ به عنوان مثال در بحبوحه جنگ جهانی دوم زمانی که نیروی دریای بریتانیا تحت محاصره ارتش آلمان نازی بود و شهرهای آن به طور مداوم بمباران می‌شد، حزب رقیب وینستون چرچیل از وی می‌خواست که برای خروج بریتانیا از بحران و فشار، با هیتلر پای میز مذاکره بنشیند. چرچیل اما به واسطه هنر و تجربیاتی که در سیاست و دیپلماسی داشت معتقد بود اگر در موضع ضعف با دشمن مذاکره شود ،نتیجه‌ای جز بر باد دادن کشور و منافع ملی نخواهد داشت و بایستی دست کم یک پیروزی در میدان نبرد به دست آورد تا قدرت چانه زنی در مذاکره بالا برود. همین مقاومت بریتانیا در جنگ جهانی دوم در نهایت به شکستن حلقه محاصره و پیروزی در جنگ منجر گردید .
وی با تاکید بر حفظ اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران گفت: بنابراین طبق اصول سه گانه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران یعنی عزت حکمت و مصلحت ، دیپلماسی و تعامل با سازمان های بین المللی مجاز شمرده شده و بلامانع است . اما این مسأله بایستی به گونه‌ای دقیق صورت پذیرد که ضامن منافع ملی کشور بوده و از احجاف و بد عهدی طرف های مقابل ممانعت شود. بدون شک آنچه تا این لحظه غرب را به عقب نشینی در مذاکرات مجبور کرده است ، قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و مقاومت ملی ایرانیان در سخن ترین شرایط تحریمی بوده است، امری که نبایست با اتخاذ تدابیر نادرست و عجولانه ، باعث از میان رفتن شکیبایی و مساعی ملی گردد.
انتهای پیام/
نظر شما