به گزارش قدس آنلاین، از دعاهای منسوب به امام عصر(عج)، دعای معروف «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ...» است که به زیبایی هر چه تمام و در فرازهایی کوتاه، وظایف منتظران از اقشار و صنوف مختلف را بیان کرده و راه و رسم زندگی به سبک انتظار را نشان می دهد.

حضرت حجت (عج) در فرازی از این دعای شریف بیان می کنند: «وَ عَلَی الْأَغْنِیَاءِ بِالتَّوَاضُعِ وَ السَّعَةِ؛ بر توانگران تواضع و وسعت در بخشش کرم نما».

در شرع مقدس غنی به شخصی گفته می شود که خرجی سالیانه خود و خانواده¬اش را داشته باشد و یا با شغلی که دارد، بتواند آن را بدست آورد و فقیر کسی است که این مقدار را نداشته و نتواند کسب نماید اما در عرف غنی و ثروتمند کسی است که چندین برابر این مقدار و حتی فراتر از عمر طبیعی یک انسان اموال و ثروت داشته باشد پس در نگاه عرف غنیِ شرعی ثروتمند نیست.

بنای فرهنگ اسلامی بر ثروت اندوزی و تفاخر به مال و ثروت نیست علاوه بر آنکه اگر هدف و مقصد قرار گیرد مذموم شمرده شده است. در قرآن به انفاق از آنچه روزی انسان شده است، توصیه فراوان گردیده است که نشان-دهنده آن است که انفاق اختصاص به اغنیاء ندارد بلکه فقیر هم می¬تواند با انفاق بخشی از روزی خود درهای رحمت الهی را بروی خود بگشاید.

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع) : ‌ «إِنَّ اللَّهَ فَرَضَ فِی أَمْوَالِ الْأَغْنِیَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی الْمَالُ‌ مَالِی‌ وَ الْفُقَرَاءُ عِیَالِی وَ الْأَغْنِیَاءُ وُکَلَائِی فَمَنْ بَخِلَ بِمَالِی عَلَی عِیَالِی أُدْخِلُهُ النَّارَ وَ لَا أُبَالِی» [۱]‌

ثروتمندان، امانتداران اموال الهی و مجرای رسیدن برخی از نعمت های خداوند بر دیگران اند. میان ثروتمندان جامعه اسلامی که در انتظار مهدی موعود موجود (عج) به سر می برند و متکاثران مال اندوزی که اموال و تجارتشان را از خداوند بیشتر دوست می دارند [۲] فاصله بسیاری است. ثروتمندان منتظر به اوصاف ذیل آراسته اند:

الف) تواضع: استکبار و خودبرتربینی، انسان را از خداوند غافل می کند و به ورطه هلاکت می افکند. خطر ابتلا به این آفت، زمانی جدّی تر می شود که انسانی بر اثر توانایی و تموّل خدادادی، قارونی و فرعونی بیندیشد، ‌ ثروت را دستاورد تلاش های خویش و قدرت را محصول توانایی تدبیرش بپندارد، از این رو ثروتمندانی که در انتظار آخرین پرچمدار اندیشه توحیدی به سر می برند می بایست بکوشند تا هرچه بیشتر به صفت تواضع درآیند؛ بدین معنا که از درون و بیرون نفس خویش را در مرتبة فرو دست تری که همانا فقر محض نسبت به ایزد متعالی است بشناسند و ثروت خود را از آن خدا دانسته و خویش را در ردیف سایر بندگان خدا ببینند: و علی الأغنیاء بالتواضع.

ب) وسعت بخشی: بر اغنیاء و ثروتمندان منتظر است که به شکرانه تفضل الهی بر آن ها و به پاس بهره مندی از نعمت خدادادی مال، به دستگیری از نیازمندان و رفع مشکلات برادران و خواهران ایمانی خویش بپردازند. نه تنها حقوق شرعی خویش چون خمس و زکات و... را ادا کنند، با شناسایی نیازمندان بکوشند در رفع تنگناهای زندگی دیگران تا می توانند مؤثر باشند: و السّعة.»[۳]

پی نوشت ها:

۱-جامع الأخبار علیه السلامللشعیری)، ص: ۸۰

۲- ر. ک: سورة توبه، آیة ۲۴.

۳-آیت الله جوادی آملی، امام مهدی موجود موعود، ص۲۱۲.

به کوشش گروه ادعیه و زیارات مرکز تخصصی مهدویت

منبع: شبستان

انتهای پیام/