قدس آنلاین: اوج‌گیری گروه تروریستی-تکفیری داعش در ۲۰۱۴ بود که در ژوئن همین سال به دنبال جنایت‌های خود در سوریه، هم‌زمان با حمله به شمال عراق، موصل را تصرف کرد.
موصل با جمعیت نزدیک به ۲ میلیون نفر و موقعیت راهبردی حساس در تاریخ ۹ ژوئن ۲۰۱۴ به دست تکفیری‌های داعش افتاد. هم‌زمان با سیطره داعش بر استان موصل عراق در سال ۲۰۱۴ وحشی‌گری‌های آن نیز آغاز شد.
جنایات وحشتناک داعش پس از اشغال موصل
داعش در مدت سه سال اشغال موصل مرتکب جنایت‌های وحشیانه‌ای شد و بی شک یکی از نمادهای این جنایت‌ها، گودال بزرگ و معروف «خسفه» است که در آن هزاران انسان بی‌گناه در زیر خروارها خاک مدفون شدند.
در هفتم اوت ۲۰۱۵ (۱۶ مرداد ۹۴) گروه تروریستی داعش شمار زیادی از زنان و مردان موصلی و حومه را در لبه گودال خسفه جمع کرد و همه آنها را به ضربه گلوله یا چاقوی دهشت افکنی، سر از بدن جدا کرد و سپس همه را به درون این حفره بزرگ انداخت.
این تنها جنایت داعش در این گودال عمیق نبود بلکه پس از آن، این گروه تروریستی، در دسته‌های چند نفری، قربانیان را به لبه گودال می آورد و آنها را اعدام و سپس در گودال می انداخت.
داستان‌های تکان‌دهنده‌ای درباره جنایت داعش در این گودال روایت شده که برخی از اهالی موصل گفته‌اند که داعش در دسته‌های ۱۰ و ۲۰ تایی، مردان و زنان موصلی را به لبه گودال می آورد و از آنها می‌خواست خود را به داخل گودال پرت کنند.
جنایت‌های داعش در موصل تنها منحصر به شیعیان نبوده و با ارعاب مسیحیان این شهر و تصرف اموال و عبادت‌گاه‌های آنها و آواره کردن حدود ۴ هزار خانواده مسیحی ادامه یافت که این حجم از آوارگی از زمان مهاجرت مسیحیان به عراق بی‌سابقه بود.
پس از مسیحیان موصل نوبت به ایزدی‌ها رسید که به کوه‌های سنجار آواره شوند و زنان آنها را برای فروش به بازارهای نینوا ببرند. قابل توجه است که زنان ایزدی داستان‌های وحشتناکی از زمان اسارت خود در دست عناصر داعشی تعریف می‌کنند.
تروریست‌های داعش در قتل عام مردم موصل از روش‌های وحشیانه متعددی از جمله سر بریدن، سوزاندن، جمع کردن بیش از ۱۰ نفر در یک قفس کوچک و غرق کردن آنها در آب، بستن کمربند انفجاری به افراد که اغلب روی کودکان صورت می‌گرفت و بمب‌گذاری و... و. استفاده می‌کردند.
علاوه بر جنایت‌های انسانی، آثار فرهنگی موصل نیز از وحشی‌گری‌های ترویست‌های داعش در امان نماند و عناصر تکفیری داعش به تندیس‌ها و بناهای مذهبی و گورستان‌های موصل حمله و تعداد قابل‌توجهی از مراکز باستانی را ویران کردند. داعشی‌ها حرم‌های ایزدی‌ها در غرب موصل و حرم یونس پیامبر و شیث پیامبر در موصل را نیز بمباران کردند.
فاجعه قرن در اسپایکر؛ قتل عام بیش از ۲۲۰۰ نوجوان دانشجو
اما فاجعه «اسپایکر» یکی از وحشتناکترین جنایت‌های داعش در موصل محسوب می‌شود. اسپایکر پایگاهی هوایی است در حومه شمال غربی شهر تکریت مرکز استان صلاح الدین واقع در ۱۷۰ کیلومتری شمال بغداد که در زمان صدام رئیس رژیم بعث احداث شده بود.
این پایگاه جزء سه مکان استراتژیک دولت عراق محسوب می‌شد که اتفاقا نام آن هم توسط آمریکایی‌ها در زمان اشغال عراق انتخاب شده بود. نامی که برگرفته از اسم یک خلبان آمریکایی است به نام «مایکل اسکات اسپایکر» است و گفته می‌شود برای تحقیر مردم عراق نام بزرگترین پایگاه هوایی شان به نام یک آمریکایی است.
روز ۲۳ خرداد سال ۹۳ مصادف با ۱۵ ژوئن سال ۲۰۱۴ جنایتی در پایگاه هوایی اسپایکر در تکریت عراق به وقوع پیوست که در تاریخ کم نظیر است. گروه تکفیری داعش شروع به انتشار تصاویری از کشتار هزاران دانشجوی دانشکده نیروی هوایی در یک پایگاه آموزشی در شمال بغداد به نام «اسپایکر» کرد و به دنبال آن رسانه‌ها خبر از یک قتل عام وحشتناک و باورنکردنی توسط تکفیری‌های داعش در این پایگاه دادند: کشتار ۲۲۰۰ نوجوان دانشجو!
این جنایت هولناک ۳ روز بعد از سقوط موصل و سیطره تکفیری‌های داعش بر این شهر اتفاق افتاد، در آن روز بیش از ۴ هزار دانشجو در پایگاه اسپایکر در حال آموزش بودند که بدون هیچ سلاحی به شکل ناگهانی خود را در محاصره عناصری با پرچم‌های سیاه دیدند.
گفته می‌شود که عناصر داعش به دانشجویان اسپایکر وعده دادند در صورت تسلیم، رهایشان خواهند کرد، آنگاه این پایگاه را به اشغال خود در آوردند، اما آن نوجوان ها نمی‌دانستند که با کامیون‌ها و وانت بارها به قتلگاه منتقل می‌شوند.
«علی حسین کاظم» یکی از دانشجویان این پایگاه که جان سالم از این جنایت به در برده بود می‌گوید: «ما هنگامی که خبر نزدیک شدن داعش به اسپایکر را شنیدیم، لباس شخصی پوشیدیم ولی دیر شده بود زیرا عناصر داعش که حدود یکصد نفر بودند، وارد اسپایکر شده بودند. عناصر داعش دستان ما را بستند و سوار ده‌ها کامیون کردند و هر کسی را که کوچکترین حرکتی از خود نشان می داد، می کشتند و کسانی که زیر دست و پا مانده بودند نیز جان خود را از دست دادند. ما را به صف کردند و با تیر همکلاسی‌هایم را کشتند و خون یکی از آنها به چهره‌ام پاشید و تیری که به سوی من شلیک شد، به من اصابت نکرد و من خودم را در چاله‌ای که روبرویم حفر شده بود، انداختم و خود را به مُردن زدم.»
جمله معروف سردار سلیمانی درباره جنایت اسپایکر
جنایتکاران داعش ۲۲۰۰ نفر از این دانشجویان را که ۱۷۰۰ تن از آنها شیعه بودند دست بسته سر بریدند، تیرباران کردند و پیکر برخی از آنها را در این قتل عام دسته جمعی به رود دجله انداختند. آنقدر از این دانشجوهای بی گناه خون ریخته شده بود که آب‌های دجله به خون نشسته و قرمز شده بود.
سردار شهید «قاسم سلیمانی» در یکی از سخنرانی‌های خود درباره این جنایت قرن گفت: : «در هیچ دوره‌ای از تاریخ، در زمان بربرها و تاتارها، حتی در حمله مغول، تاریخ شاهد این همه خشونت، توحش و سختی نبوده است. ۲۲۰۰ نفر از جوانان دانشکده اسپایکر عراق را دست بسته سربریدند و تیرباران کردند، هزاران زن و دختر ایزدی را بین خودشان به حراج گذاشتند و طفل نوزاد را از بغل مادرش جدا کرده و جلوی چشم مادر سوزاندند. در تاریخ همچین توحشی نداشته‌ایم».
اسپایکر یکی از شریان‌های حیاتی نقاط شمالی عراق است که داعش با این کار توانست راه‌های کمک‌رسانی به مناطق شمالی عراق از جمله «تکریت» را قطع کند. تکفیری‌ها با کمک خائنانی از عشایر منطقه، مسئولان محلی منطقه صلاح‌الدین و برخی نظامی‌ها توانستند دست به چنین جنایتی بزنند.
سکوت جامعه جهانی مقابل کشتار شیعیان در اسپایکر
اما در حالی که جامعه جهانی و سازمان ملل در برابر هر تجاوزی علیه کشورهای غربی واکنش نشان داده و اقدام به دستگیری و مجازات عاملان آن می‌کنند، مقابل چنین جنایتی که می‌تواند «فاجعه قرن» نام بگیرد تنها سکوت کردند و صدای قربانیان این حادثه هولناک هرگز شنیده نشد.
حتی سازمان‌های حقوق بشری نیز در گزارش‌های روزانه خود به این فاجعه نپرداختند و بسیار زودتر از آنچه که تصور می‌شد کشتار نوجوانان عراقی به فراموشی سپرده شد. این درحالی است که حتی سرنوشت اجساد بسیاری از این دانشجویان پس از ۷ سال مشخص نشده است.
بسیاری از خانواده‌های قربانیان این فاجعه شکایت دارند که چرا جامعه جهانی تا این حد نسبت به کشتار شیعیان بی تفاوت است و اگر این جنایت علیه گروه‌های دیگری اتفاق افتاده بود حتما بازتاب آن در سطح رسانه‌ها و محافل جهانی بسیار گسترده می‌شد. «ابو یاسر» یکی از پدران دانشجویان اسپایکر در جمع خانواده‌هایی که یک سال بعد از این جنایت در میدان التحریر در مرکز بغداد تجمع کرده بودند، خطاب به مجامع بین المللی فریاد می‌زد «مگر خون شیعه با دیگران تفاوتی دارد»؟ یکی دیگر از اعضای خانواده‌های قربانیان این حادثه با صدای بلند گفت: مجامع بین‌المللی کوتاهی کرده‌اند و سازمان‌های جهانی از جمله نهادهای حقوق بشری با این جنایت به شکل بی رحمانه‌ای سرد برخورد کردند.
بی‌توجهی به این جنایت هولناک حتی در رسانه‌های منطقه نیز به وضوح دیده می‌شود و اجازه دادند که این خبر در ابتدا توسط داعش و طبق رویکردی که این گروه تکفیری در نظر داشت منتشر شود. متاسفانه، این واقعه در سانسور بسیار شدید رسانه‌ای قرار داشت و اخبار مربوط به آن بعد از مدتی به گوش مردم رسید؛ داعش در اطلاع رسانی این جنایت نقشی مهم داشت و می‌کوشید خود را با این تصویر خشن نشان دهد. آنها با برداشت ناصحیح از روایات، می خواستند با وحشت بر دلها موردتایید قرار بگیرند و در دنیا خود را نشان دهند.
کوتاهی عراقی‌ها نسبت به این مسئله را نیز نباید نادیده گرفت، درحالی که در این کشور همه ساله به مناسبت‌های مختلف مراسم و یادبودهایی برگزار می‌شود؛ درحالی که هیچ یادبود و گرامیداشتی برای این نوجوانان شیعه برگزار نمی‌شود و حتی بسیاری از عراقی‌ها تاریخ وقوع این جنایت را نیز نمی‌دانند، جنایتی که بیش از ۲۰۰۰ خانواده عراقی را عزادار کرد. البته گفته می‌شود احتمالا تعداد شهدای این جنایت بیش از ۲۲۰۰ نفر باشد که این موضوع در رسانه‌ها اعلام نشده است.
فتوای جهاد کفایی آیت‌الله سیستانی و پایان کار تروریسم در عراق
فاجعه اسپایکر تنها جنایت داعش در موصل نبود و اگر نیروهای مقاومت نبودند شاید جنایاتی به مراتب وحشتناک‌تر از این در عراق اتفاق می‌افتاد. آمریکایی‌ها و متحدان غربی آن در قالب ائتلاف مبارزه با تروریسم در حالی که ادعای مبارزه با تروریست‌ها را داشتند از جهان مختلف به پشتیبانی و تقویت آنها می‌پرداختند.
در تاریخ ۱۳ ژوئن ۲۰۱۴ آیت‌الله سید «علی سیستانی» مرجع عالیقدر شیعه با صدور فتوای جهاد کفایی زمینه تشکیل حشد شعبی را فراهم کرد؛ گروه بسیج مردمی که که در کنار سایر نیروهای مقاومت و با فرماندهی بی‌نظیر سردار قاسم سلیمانی عراق را از چنگال تروریسم نجات داد.
انتهای پیام/
نظر شما