در جنگ ۱۲ روزه اخیر، مشروعیت مبارزات ضداشغالگری فلسطینی‌ها بیش از هر زمان دیگری مشخص شد. اسرائیلی‌ها سال‌های طولانی تلاش کردند حرکت گروه‌های فلسطینی را حرکتی تروریستی و افراط گرایانه نشان دهند و هرگونه اقدام آزادی بخش در فلسطین را به عنوان یک حرکت افراطی معرفی کنند. اما در جنگ اخیر، صحنه تازه ای برای افکار عمومی رخ داد که هم اشغالگری رژیم صهیونیستی را مشخص کرد و هم حقانیت مردم غزه را نشان داد

در درگیری‌های اخیر، گروه‌های مبارز فلسطینی زمانی عملیات را آغاز کردند که اسرائیلی‌ها تلاش کردند به سیاست اشغال خزنده در محله شیخ جراح بیت المقدس ادامه دهند. برخلاف تصور غلطی که برای عموم ایجاد شده، اشغالگری صهیونیست‌ها مربوط به ۷۳ سال پیش نیست، بلکه سیاست اشغال در سال‌های اخیر نیز ادامه داشته است. بخش جولان در سال‌های اخیر رسماً به خاک رژیم اشغالگر منضم شده و در حال حاضر سیاست الحاق کرانه باختری اعلام شده است. آنچه در فلسطین اتفاق افتاد، این بود که اسرائیلی‌ها بنا داشتند بخش دیگری از بیت المقدس را تحت عنوان فریبنده «شهرک سازی» به اشغال خود دربیاورند تا سیاست یهودی سازی را کامل کنند. این سیاست در چند دهه اخیر در دستور کار آن‌ها بوده است.

در تحولات اخیر حماس، جهاد اسلامی و رزمندگان فلسطینی زمانی که دیدند سیاست اسرائیلی‌ها مورد اعتراض مردم شیخ جراح قرار گرفته، با اهرم نظامی به میدان آمدند. اهرمی که سال‌های اخیر نشان داده تنها شیوه ای است که می‌تواند اسرائیل را وادار کند دست از اشغالگری خزنده بردارد. البته در درگیری‌های انجام شده، برخلاف رزمندگان فلسطینی که تنها تجهیزات، فرودگاه‌ها و مراکز نظامی اسرائیلی را هدف قرار می‌دادند، نیروهای اسرائیلی بر نقاط پرجمعیت تمرکز می‌کردند و تعداد شهدا این پیام را به خوبی به مردم جهان منتقل کرد که کدام طرف متجاوز و ظالم و کدام طرف مدافع و مظلوم است.

همچنین مقاومت فلسطینی‌ها به خوبی نشان داد آنچه تحت عنوان صلح یا معامله قرن از آن یاد می‌شود تنها پوششی برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت‌های فلسطین است؛ چرا که مردم فلسطین به عنوان یک طرف اصلی این معامله هیچ بنایی برای سازش در برابر اشغال نداشته و به خوبی برای مقاومت در برابر دشمن صهیونیستی آمادگی دارند.

در چنین فضایی با تظاهرات‌های گوناگون مردم کشورهای مختلف در شرق و غرب عالم می‌توان گفت مردم جهان در یک همه‌پرسی جهانی نه تنها به مشروعیت حرکت فلسطین رأی دادند، بلکه به مظلومیت فلسطین و ضرورت حمایت از آن تأکید کردند. در چنین شرایطی حمایت از مردم فلسطین به مسلمان‌ها خلاصه نشده است. چنان که مشاهده می‌شود همه مردم دنیا با پذیرش هزینه‌های مادی و معنوی حاضرند در تجمعات حضور پیدا کنند. حتی دیده می‌شود در برخی کشورها مانند فرانسه، تجمعات به شدت سرکوب می‌شود و حتی اصل برگزاری تجمعات باردیگر ممنوع اعلام می‌شود یا در چند کشور مانند برخی ایالت‌های آمریکا افراد مجبورند برای شرکت در محل اعتراضات، مسافت زیادی را پیاده بروند، اما باز هم ملت‌های دنیا این هزینه‌ها را در شرایط کرونا می‌پذیرند تا حمایت خود از فلسطین را اعلام کنند.

در این فضا، مسلمان‌ها نباید از غیرمسلمان‌ها عقب بمانند. موضوع کمک به فلسطین، یک موضوع اسلامی و انسانی است. بنابراین فرمایش رهبر انقلاب مبنی بر در صحنه بودن ملت‌ها یک مبنای انسانی دارد. در واقع پیام ایشان به نمایندگی از همه مسلمان‌ها و آزادگان جهان است که بر ادامه حمایت‌های مادی، معنوی، سیاسی و نظامی تأکید دارند و می‌توان این پیام را نوعی فراخوان ملت‌ها برای حمایت از مظلوم در برابر ددمنش‌ترین دشمنان دانست.