طی سه روز گذشته چهار مقام ارشد دیپلماسی روسیه نسبت به اهمیت احیای برجام هشدار داده اند. لاوروف وزیر خارجه روسیه، سخنگو و دو معاون وی از فشارهای آمریکا برای گرفتن امتیازات فرابرجامی از ایران هم انتقاد کرده اند. این در حالی است که دولتمردان ما در پی انعقاد هر چه سریع‌تر یک توافق شفاهی در مذاکرات وین هستند و چندان به انطباق این مذاکرات با مفاد توافق هسته‌ای تیر ۱۳۹۴ اهمیتی نمی‌دهند. اما چرا برجام برای روس‌ها مهم‌تر از دولتمردان بی انگیزه ایران است؛ برجام برای مسکو از یک سو در امان ماندن از خطر هسته ای بالقوه ایران و جلوگیری از مسابقه تسلیحاتی در غرب آسیاست و از سویی دیگر دروازه مبادلات اقتصادی با تهران و به‌‎ویژه استفاده از ظرفیت شاهراهی اقتصادی شرق به غرب و شمال به جنوب است. اما از همه این موارد مهم‌تر، ایران و تا حدودی چین گرانیگاه تقابل راهبردی روسیه در برابر غرب است. اگر به خاطر داشته باشید، پوتین نخستین رهبر خارجی بود که تنها چند دقیقه پس از اعلام نتایج انتخابات سیزدهم دوره ریاست جمهوری، به سیدابراهیم رئیسی تبریک گفت. او به‌خوبی می‌داند سیاست نگاه به شرق جمهوری اسلامی اگر چه در سال‌های اخیر معطل تاکتیک‌های غلط دولت ایران شده، اما به احتمال زیاد این راهبرد در دولت بعد اجرا خواهد شد. در تعامل با ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای مسلم و یک قدرت بین‌المللی بالقوه، برجام می‌تواند یک ابزار خوب چانه زنی و یک سند محاجه در برابر کشورهای اروپایی و غربی باشد، چنان که روسیه پس از برجام به استناد همکاری‌های همه جانبه با ایران، در پرونده سوریه وارد شد و برای خود قدرت تعریف کرد.