به گزارش قدس آنلاین، ایسنا به نقل از نیواطلس نوشت:

 سلول‌های ایمنی بدن، کار فوق‌العاده‌ای را روی پاتوژن‌ها یا سلول‌های خطرناکی که می‌توانند برای ما مضر باشند، انجام می‌دهند و به واسطه پروتئین‌ها و آنزیم‌هایی که غشای محافظ را جدا می‌کنند، آنها را مورد حمله قرار می‌دهند. یکی از رازهای پیرامون سلول‌های کشنده طبیعی این است که چرا این حمله‌ها به طور همزمان به غشای محافظ آسیب نمی‌رسانند. دانشمندان باور دارند که پاسخ این سوال، در یک "سپر انفجاری" از جنس چربی نهفته است که در برخی از سلول‌های سرطانی نقش دارد و به آنها در فرار کردن از حملات سیستم ایمنی کمک می‌کند.

گروهی از پژوهشگران "دانشگاه کلمبیا"(Columbia University) که در حال بررسی عملکرد سیستم ایمنی هستند، امیدوارند که بتوانند مکانیسم‌های بیولوژیکی ورای قابلیت‌های محافظتی را کشف کنند. این که مکانیسم‌های بیولوژیکی چگونه می‌توانند در حال جلوگیری از آسیب رسیدن به خودشان، دشمنان خود را با انفجارهای سمی از بین ببرند و روزانه تا شش سلول آلوده یا سرطانی را حذف کنند.

"جردن اورنج"(Jordan Orange)، سرپرست این پژوهش گفت: من از اوایل ۱۹۹۰ روی سلول‌های کشنده طبیعی کار می‌کردم و هر بار که به صحبت کردن در مورد این سلول‌ها می‌پرداختم، کسی این سوال را می‌پرسید.

"یو لی" (Yu Li)، همکار اورنج، توجه خود را به یک غشای دو لایه معطوف کرد که روی قسمت بیرونی همه سلول‌ها قرار دارد و از نوعی چربی موسوم به لیپید ساخته شده است. لی با بررسی این غشا زیر میکروسکوپ متوجه شد که غشاهای لیپیدی اطراف سلول‌های ایمنی، منظم‌تر و متراکم‌تر از غشای اطراف سایر سلول‌ها هستند.

لی گفت: فرضیه‌های بسیاری در مورد این موضوع وجود داشت که چرا سلول‌های کشنده طبیعی هنگام حمله به سلول‌های دیگر، خود را از بین نمی‌برند اما همه آنها نشان می‌دادند که یک پروتئین جادویی و ناشناخته ممکن است از این سلول‌ها محافظت کنند. من با توجه به ملاحظات بیوفیزیکی فکر نمی‌کردم که یک پروتئین به قدری قوی باشد که بتواند از سلول‌ها محافظت کند. هنگامی که به بررسی سلول‌ها پرداختم، به لیپیدها فکر کردم.

لی برای آزمایش نظریه لیپید، غشاها را طی آزمایشاتی، در معرض ترکیبی قرار داد که لایه‌های لیپید را ضعیف می‌کند. این غشا که تراکم و نظم کمتری داشت، موجب شد که سلول‌های ایمنی در برابر انفجارهای سمی خود تا حد زیادی محافظت نشوند و علاوه بر سلول‌های مورد نظر، خود را نیز از بین ببرند.

پژوهش‌های بیشتر نشان داد هنگامی که سلول‌های ایمنی قصد حمله دارند، کمی آماده‌سازی انجام می‌دهند. این آماده‌سازی، حرکت گرانول‌های کوچک به همراه مواد کشنده را به سمت لبه‌های بیرونی غشا شامل می‌شود تا بار خود را آزاد کنند. غشای متراکم لیپیدی آنها با این کار جدا می‌شود و با سلول ایمنی ترکیب می‌شود و به عنوان یک تقویت‌کننده‌ ساختاری مهم عمل می‌کند.

اورنج گفت: لی دریافت که این غشا در اصل، به یک سپر انفجاری تبدیل می‌شود و محافظت، حاصل روش سازمان‌دهی لیپیدهای غشا است. هنگامی که لیپیدها به صورت منظم‌تری سازمان‌دهی شوند، مقدار بیشتری از آنها در غشا قرار می‌گیرد و مواد سمی به سادگی نمی‌توانند راهی به درون غشا پیدا کنند.

دانشمندان می‌دانند که برخی از سلول‌های سرطانی می‌توانند از خود در برابر سلول‌های ایمنی محافظت کنند و شاید این سپر انفجاری بتواند علت آن را توضیح دهد. لی سلول‌های سرطان پستان را که نشان‌دهنده این رفتار هستند، آزمایش کرد و دریافت که آنها غشاهای خود را از این راه مستحکم می‌کنند. هنگامی که این ترکیب به لایه‌های لیپید اضافه شد، سلول‌های سرطانی نسبت به حملات، آسیب‌پذیر شدند.

لی گفت: ما هنوز نمی‌دانیم که آیا این یک مکانیسم کلی است که سلول‌های سرطانی را در برابر سلول‌های کشنده طبیعی مقاوم می‌کند یا خیر. اگر این موضوع قابل تعمیم باشد، می‌توانیم به درمان‌هایی فکر کنیم که غشای سلول‌های تومور را مختل می‌کند و آن را مستعد حمله سیستم ایمنی می‌سازد.

این موضوع، در مجله "PLOS Biology" به چاپ رسید.