به گزارش قدس آنلاین، سخت است برای زایران و عزادارانی که هوای کربلا دارند و خود را به این سر و آن سر می زنند تا کبوتر دلشان را میهمان در آستان اباعبدالله حسین (ع) کنند و همه متفق القول می گویند؛   دلمان به مستحبی خوش است که جوابش واجب است،   السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین.  

دلم که برای کربلایت تنگ می شود چشم می دوزم به عکس هایی که در سال های پیش در بین الحرمین به یادگار گرفته ایم،   آن قدر نگاه می کنم تا اشک هایم امانم را می برند،   گله می کنم گله از تمام این روزها که گذشتند و مرا از خاطره کربلایت ۲ سال دور کرده است.

دلسوخته اباعبدالله حسین(ع) و از عزادارانی که تجربه چندباره پیاده روی اربعین اباعبدالله الحسین (ع) را دارد، اظهار کرد: امسال که قسمت نبود در این حماسه عظیم حضور داشته باشم با مرور تصاویر سال های گذشته حسرت خیلی از شیرینی های این سفر مقدس در دلم زنده شد.

سید حمید موسویان گفت: دلم که برای کربلایت تنگ می شود چشم می دوزم به عکس هایی که در سال های پیش در بین الحرمین به یادگار گرفته ایم

آن قدر نگاه می کنم تا اشک هایم امانم را می برند.

وی اظهار کرد: من از تمام پایانه های مرزی برای شرکت در راهپیمایی اربعین رفت و آمد داشته ام و هر کدام برای خود صفا و ویژگی خاصی دارد مرز مهران و جاده تنگ منتهی به آن که همیشه ترافیک بود و ایام رفت جاده را کلا یک طرفه می کردند.

وی ادامه داد:  ایام برگشت هم جاده یک طرفه می شد برای خروج مسافران از مرز، این ترافیک خودش حال و هوایی داشت از هر ماشینی صدای نوحه و عزاداری و دعا بلند بود، عده ای از جوانان طول مسیر ترافیک را به پخش آب بین زائران در ترافیک مانده مشغول بودند.

موسویان یادآور شد: شلمچه که کلا دست تبریزی ها بود و موکب معظم شباب علی اکبر پذیرای مسافران غیر ایرانی بود از حمام و آرایشگر و دکتر و خیاط گرفته تا آب و غذا فراهم بود تشریفات گمرکی در این مرز به کندی پیش می رفت و جوانان تبریزی در خدمت زائران ترکیه و آذربایجان و پاکستان و افغانستان و هند بودند

وی خاطر نشان کرد: مرز چذابه مرز آرامی بود و تشریفات گمرکی به سرعت انجام می شد مسیر منتهی به مرز که خودش پر بود از موکب ها، زایر رو از همین ایران با حال و هوای پیاده روی آشنا می کرد.

موسویان یادآور شد: آن سوی مرز پر بود از صحنه هایی که گریه شوق بر چشمان زائر جاری می کرد از ازدحام بیش از حد مهران که عبور کنی، گویی جهانی را فتح کرده ای و آن سوی مرز باید دنبال وسیله ای بودی تا تو را به کوت یا نجف برساند.

وی گفت: مرز شلمچه که مرز غیر ایرانی ها بود اغلب با اتوبوس های کشور مبدا تا نجف ادامه می دادند و اما چذابه که بیشتر مردم جنوب و جنوب غرب از آن تردد می کردند پذیرایی عراقی ها در این مرز بیشتر از مرزهای دیگر بود.  

این فعال فرهنگی و مذهبی ادامه داد: عراقی ها با هر وسیله ای که داشتند به استقبال زائران آمده بودند من یکبار سوار کف تریلی شدم یکبار هم، کانتینر یخچالدار سوارمون کرد، وقتی یخچال رو خاموش می کرد شکایت زائران از گرما بلند می شد وقتی یخچال رو روشن می کرد همه یخ میزدند صحنه های شیرین و لذت بخشی بود.

موسویان گفت: راننده یخچال دار ما را به کوت رساند و جلوی منزل شیخی همه رو پیدا کرد که همه جای محله رو موکت انداخته بود و با نهار از زائران پذیرایی می کرد.

وی اظهار کرد: مسیر نجف به کربلا از عمود یک تا خود بین الحرمین سرتاسر خاطره است و حسرت و ما با این خاطرات زنده ایم تا سال بعد هم با ریشه کن شدن کرونا تجربه اش کنیم.

وی گفت: حضور کودکان و پیرها در این مسیر حال دل همه را خوب می کرد موکب دارانی که ملتمسانه سر راهت سبز می شوند و دعوتت می کنند به موکب برای پذیرایی یا استراحت، نزدیکی های غروب و بعد از نماز مغرب و عشاء این التماس ها مقداری فرق می کند اعراب التماس می کنند به منزل شان بروی هم شام میهمانشان بشوی و هم شب را استراحت کنی.

این عزادار حسینی گفت: اگر هم خواستی به راه ادامه بدی تا زودتر به کربلا برسی و خواستی کمی شب را استراحت کنی باید دنبال موکبی باشی که جای خالی برای استراحت داشته باشد دیدن موکب های پر از زائر خوشحالت می کند.

موسویان ادامه داد:  پس از نماز صبح و همزمان با طلوع خورشید، صدای بفرما چای عراقی، چای ایرانی از همه جا شنیده می شود، انواع صبحانه های محلی در موکب ها آماده پذیرایی هستند،   قهوه خوردن در عراق و در بین اعراب آداب خاص خود را دارد مثلا تکان دادن فنجان به معنای تشکر است.

وی گفت: یکی دیگر از حسرت هایی که الان دارم بوی آتش هیزم و دود اسپند مسیر پیاده روی است که حال و هوایی سنتی به فضا می داد.

موسویان گفت: موکب های ایرانی، عراقی، کویتی، بحرینی، لبنانی هر کدام تیپ خاص خودشان را دارند موکب های کویت که با نام ۱۱۰ و بیاد امیرالمومنین برپا می شوند کلاس خاص داشتند و زائران همدیگر را برای حضور در این موکب ها سفارش می کردند موکب های عظیمی که با خادمان آن اغلب پیرغلامانی با چهره های نورانی و مهربان بودند رفتار بسیار مودبانه و در شان اهلبیت (ع) داشتند.  

بزرگترین حسرت پیاده روی اربعین، مهربانی و فضای برادرانه ای است که با غریبه های آشنا وجود دارد

وی با اشاره به دلتنگی های دوران پیاده روی ۲ سال پیش اربعین، گفت: بزرگترین حسرتی که دلم برایش خیلی تنگ است مهربانی و فضای واقعا برادرانه ای است که با غریبه های آشنا داری،   آن سال ها که من توفیق حضور داشتم ویروس منحوس کرونا شایع نبود هر جا نگاه میکردی شیعیان از ملل مختلف در کنار هم در حال سلفی گرفتن بودند.

شاعر جوان اهل بیت(ع) نیز گفت: خیلی ها قبل از اعزام به پیاده روی اربعین دنبال کفش مناسب برای پیاده روی هستند اما غافل از اینکه اغلب زائران پابرهنه این مسیر را طی می کنند.

امیرعلی رستمی اظهار کرد: حسرت قدم زدن بیاد شهدا و آن امام حسین‌چی هایی که سال ها در حسرت زیارت ارباب زیستند و از دنیا رفتند.

وی با بیان اشعاری ادامه داد:

بعدِ یک سال خون دل خوردن

نوبت عشق بازی ما شد

حسرتت سهم ما عجم ها و

کربلا قسمت عرب ها شد

تشنه ی تاولند این پاها

آرزو هام‌ نقش بر آب است

مثل آن پرچمِ سر گنبد

کوله پشتی چقدر بی تاب است

چای شیرین کربلایی ها

مرحم تلخ کامی ما بود

تاول و خستگی و بی خوابی

دلخوشی های ما ز دنیا بود

من که سیبی نخورده ام  آقا

به کدامین گناه تبعیدم

دلم‌ آتش گرفت از این دوری

سرم آمد از آنچه ترسیدم

حال ما را رقیه میداند

دست بر دامن سه ساله شدم

مثل شال عزای کنج اتاق

گوشه ای ماندم و مچاله شدم

ظرف ما را شکست لیلی ما

گله از کار یار بی ادبیست

میل کرده است دورتر باشیم

لحنِ امسال اربعین عربیست

شاهِ مِی، داده از نجف فرمان

روده باده دوباره راه افتاد

خشک سالیست ظاهرا امسال

بس که در این‌ مسیر، ‌اه افتاد

غم مخور کوله پشتی بی تاب

پای تاول نخورده یاری کن

یک شب جمعه ... پنجره فولاد

بغل شاه طوس زاری کن

یکبار بروی دیگر نمی‌توانی اربعین سال بعد در خانه بمانی

دیگر زایر اربعین حسینی در سال های گذشته اظهار کرد: چند سالی است که پیاده روی اربعین حسینی بطور خودجوش به راه افتاده بود، عاشقان امام حسین و کربلا از نیمه محرم شروع به رفتن به این تجمع عاشورایی می کردند تا در روز اربعین در صحن و سرای امام حسین (ع) حضور داشته باشند، اما افسوس که شیوع کرونا، حسینیان را از این سعادت محروم کرده است.  

علی ابراهیمی گفت: ۲ سالی است که ویروس کرونا کل دنیا را درگیر کرده و آرزوی حرم را به دلمان گذاشته،   خدای من امکانش هست که باری دگر چشم گشایم و ببینم که آقایم سرورم دعوتم کرده برای نوکری، و چه زیباست مسافرتی که عزیزی تو را دعوت کند، و چه زیباتر سفری که عزیز دل زهرا تو را بپذیرد.

وی افزود: وقتی مسیر ۸۰ کیلومتری نجف تا کربلا را پیاده طی میکنی، دیگر نمی‌توانی اربعین سال بعد در خانه بمانی،   انگار چیزی از درون تو را تکان می دهد و در دلت آشوبی است انگار که تمام وجودت رو آنجا جا گذاشته ای و باید بروی، که نمی‌توانی.

وی ادامه داد: صد حیف که کرونا ۲ سالی است این جاده را مسدود کرده، سال قبل که مرزها بسته بود و امسال هم شرایط به همان منوال است، وقتی شوق مردم را در مسیر می‌بینی، وقتی اشتیاق‌شان برای رفتن را می‌بینی، بدون اینکه ذره‌ای از سختی سفر حرفی بزنند، باور می‌کنی جزعشق چیزی نمی‌تواند انسان را متحول کند.

ابراهیمی ادامه داد: کجای دنیا هر سال میلیون‌ها نفر با عشق به سمت یک مقصد مشخص حرکت می‌کنند،   پس این جاده ی عشق است که نمی توان توصیفش کرد، و ما باز با چشم پر از اشک منتظر دعوتیم از سوی مولایمان برای خادمی،   السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.  

امروز جاماندگان و عاشقان حسینی نیز به نیت پیاده روی زیارت اربعین در قالب پیاده روی خانوادگی جاماندگان اربعین تبریز مسیر مصلی، نصف راه، خطیب، میدان امام حسین و گلزار شهدای وادی رحمت را پیمودند.    

امسال ۱۶۸۴ نفر از استان آذربایجان شرقی در مراسم اربعین در کربلا شرکت کرده اند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/