به گزارش قدس آنلاین، شام غریبان؛ شبی که حرم غرق ماتم می‌شود و اشک‌های زائران و خادمان، همه آسمانیان و زمینیان را با عزاداری در این سوگ همراه می‌کند. روز غمبار آخر صفر به شب رسید، شام غریبان شد و از غم شهادت مظلومانه امام رئوف، جان هر شیفته و عاشق می‌سوزد.

دلسوخته، همچو شمع‌های شام غریبان

همزمان با شام غریبان شهادت امام هشتم، جمعی از خادمان حرم مطهر، همراه شمع و چراغ آیین شام غریبان را برپا کردند و جمعی از زائران و مسئولان ملی و استانی نیز، هم غم و هم ناله با آنان در این مراسم بودند. حال غریبی داشت، صحن و سرای امام رئوف در شام حزن انگیز شهادت ایشان، و چه زیبا نوشته شده بود بر کتبیه صحن‌ و سرای حرم که: «جانم به قربان تو آقا که غریب الغربایی». خادم و زائر، همانند شمع‌های در دست‌شان، در غم شهادت حضرت رضا(ع) می‌سوختند و از لب‌هایشان نوای «یا رضا، رضا(ع)» به گوش می‌رسید.

من دخیل پنجره فولاد رضا جانم

ذاکر اهل بیت(ع) با ابیاتی که برای همه آشنا بود، دل‌های شکسته عزاداران را آتش زد و این گونه نوا سر داد: «آمدم ای شاه پناهم بده/ خط امانی ز گناهم بده/ ای حرمت ملجا درماندگان/ دور مران از در و راهم بده».  حاج احمد واعظی هم با چند بیت، ذکر مصیبت را آغاز و این ابیات را زمزمه کرد: «اهل ایرانم، از تبار پاک سلمانم/ من دخیل پنجره فولاد رضا جانم/ شکر خدا که در سایه شاه خراسانم/ صبح و شب بر لبم ذکر یا رضا جانم...»

شام غریبان آقا، حسن ختام عزاداری‌های محرم و صفر است و زائرانی که از جای جای ایران به مشهدالرضا(ع) آمده بودند همراه با میلیون‌های عاشقی که از راه دور دل‌هایشان را روانه حرم کرده بودند، به امید حضور در محرم و صفری دیگر،   با این حرم و با امامشان خداحافظی می‌کنند؛ و حرف دل همه آن‌ها یک جمله است: این حرم آبروی کشور ماست...

منبع: آستان نیوز

انتهای پیام/