افشاگری‌های هفته‌های اخیر به ویژه صحبت‌های دستیار محمد مایلی کهن ، رضا چلنگر، حمید درخشان و بسیاری دیگر از چهره‌های شناخته شده فوتبال این نگرانی را به جامعه فوتبال تزریق می‌کند که گویا مدیران خرافه گرا به جای رجوع به علم روز فوتبال و بهره گیری از افراد مستعد و با دانش به دنبال ایجاد فضایی خرافه‌گرایی در فوتبال ایران هستند!

ماجرا وقتی نگران کننده‌تر می‌شود که نمایندگان مجلس نیز به این موضوع واکنش نشان می‌دهند و بابت آن جلسات متعددی را تشکیل می‌دهند تا مشخص شود چه اتفاقاتی زیر پوست مدیریتی فوتبال ایران می‌گذرد! آش به قدری شور شده که پس از بررسی مجلس این حقیقت فاش می‌شود که انگار واقعاً خبرهایی هست و رمال‌ها برو و بیایی در فوتبال ایران دارند!

اما جالب اینجاست صدای هیچ مقام مسئولی در سئول جنوبی بابت این موضوع شنیده نمی‌شود،آن‌ها حتی برای تکذیب این اتفاقات نیز وارد عمل نمی‌شوند تا ابهامات در این خصوص افزایش یابد.

اما در این میان اخبار غیر رسمی دیگری نیز در محافل ورزشی میان فوتبالی ها رد و بدل می‌شود که با واکنش تند منتقدان همراه شده، مثلاً برخی عنوان کرده بودند در ماجرای البسه تیم ملی که سبب نارضایتی بازیکنان نیز شده بود،پای رمال ها در میان است، به همین دلیل لباس‌ها تعویض نشد، یا در جریان اعطای شماره پیراهن مهدی طارمی به صیادمنش و در دادن شماره پیراهن علیرضا جهانبخش در بازی مقابل سوریه به امید نورافکن نیز تعمدی در کار بوده است که به ماجرای خوبان عالم ارتباط دارد.

به نظر می‌آید با حساسیت ویژه ای که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در برهه کنونی نسبت به این موضوع دارند، باید هر چه سریع‌تر تکلیف این قائله خنده دار و مضحک روشن شود تا بساط خرافه گرایی در فوتبال ملی ایران جمع شود تا موضوع به رسانه‌های خارجی نکشد و حساسیت نهادهای بین المللی از جمله فیفا به این ماجرا جلب نشود!