او از سال ۱۳۹۴ وارد حوزه دوخت و طراحی پوشاک اسلامی کودکان شده است و در این خصوص می‌گوید: من برای تهیه لباس به بازارها مراجعه می‌کردم و لباس برای سنین یک ‌یا دوسال معمولاً لباس‌هایی با آستین‌های رکابی بود و من عقیده داشتم حیای دختران باید از سنین کودکی حفظ شود. لباس‌های پوشیده‌ای که در بازار پیدا می‌کردم، کار ترک بودند و این ایده به ذهنم رسید چرا خود ما این کارها را تولید نکنیم؟

حمایت از تولید داخلی 

 او می‌افزاید: پس از آن من با هدف حفظ حیای دختران از کودکی، به سمت این کار رفتم. هدف دیگر من استفاده از مواد اولیه ایرانی و پارچه‌های ایرانی برای حمایت از تولید داخلی بود.
هنگامی که من شروع به کار کردم در ابتدا پیدا کردن پارچه‌هایی متفاوت و مناسب برای کودکان بسیار سخت بود و طراحی با پارچه‌های محدود کمی کار را دشوار می‌کرد، اما پس از مدتی پارچه‌های طرح‌دار بسیارمناسب و زیبا وارد بازار شدند. همچنین دستگاه‌های چاپ روی پارچه تولید شدند که این امکان را فراهم می‌کرد طرح دلخواه روی پارچه چاپ شود و این‌ها کمک زیادی به طراحی‌های من کردند.
وی با اشاره به تحریم‌ها بیان می‌کند: از آنجایی که در تمام عرصه‌ها در تحریم بودیم، من عقیده دارم این تحریم‌ها موجب رشد تولید ملی ازجمله عرصه نساجی شد.

مواردی وجود دارد که من سعی می‌کنم همیشه در طراحی‌هایم آن‌ها را رعایت کنم ازجمله حفظ حیا و حجاب کودکان، ارائه طراحی‌هایی ساده و شیک و پس از آن سعی می‌کنم قیمت محصولات را در حدی نگه دارم که همه اقشار جامعه بتوانند آن را خریداری کنند و فقط مختص به قشر مرفه جامعه نباشد.

این بانوی کارآفرین درباره میزان سرمایه‌ای که در شروع کار استفاده کرده است، اظهار می‌کند: سرمایه اولیه من بسیار اندک بود، چراکه من یک طلبه ساده بودم. به یاد دارم در ابتدا با یک میلیون تومان شروع به کار کردم که صرف خرید پارچه‌های متری شد و لباس کودکان را طراحی و اجرا می‌کردم و به فروش می‌رساندم. پس از فروش محصولات کم کم سرمایه من افزایش پیدا کرد تا اینکه پس از ۶ ماه سرمایه‌ام به ۵ میلیون تومان رسید و موجب شد کارم را گسترش دهم.

وی خاطرنشان می‌کند: این گسترش شامل خریداری وسایلی ازجمله دو دستگاه چرخ خیاطی به قیمت ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تومان، میزبرش، اتو، قیچی برش و پارچه برای برپایی یک کارگاه کوچک بود.

فروش مجازی 

 سیبویه تصریح می‌کند: هنگامی که کارم گسترش پیدا کرد، سعی کردم از خانم‌های دیگری برای قلاب‌بافی، گلدوزی، بافت، درست کردن اکسسوری‌هایی مانند گل سر، ست لباس‌ها و... استفاده کنم. من در سه ماه ابتدایی شروع کارهیچ سود و حقوقی برای خودم در نظر نمی‌گرفتم و حتی درآمدم از تدریس را صرف هزینه‌های کارگاهم می‌کردم.
وی تأکید می‌کند: کار را با فروش مجازی شروع کردم که فروش بسیار خوبی هم داشتم و با شیوع بیماری کرونا از معدود مشاغلی بودیم که علاوه بر اینکه ضرر مالی نکردیم، فروشمان دو برابر هم شد. فروش عمده اجناسمان به صورت مجازی است و به برخی از فروشگاه‌ها در سراسر ایران مانند: تهران، قم، اهواز و... محصولات را به فروش می‌رسانیم. 

اشتغال‌زایی برای ۴۵ نفر

این بانوی کارآفرین توضیح می‌دهد: درخصوص اشتغال‌زایی باید بگویم در ابتدا که کارگاهم را دائر کردم در یک مکان بسیار کوچک بود و با سه نفر دیگرهمکاری می‌کردم. اما اکنون برای ٢۵ نفر در داخل کارگاه و حدود٢٠ نفر در خارج از کارگاه اشتغال‌زایی شده است.
درحال حاضر تولیدات پوشاک ما برای گروه سنی یک تا ۱۵ سال است. البته استقبال برای سایزهای بزرگ‌تر هم بسیار زیاد است اما نیاز به سرمایه بیشتر داریم و اگر در آینده شرایط آن فراهم شود، به طور قطع تولید لباس در سایزهای بزرگ‌تر را گسترش خواهیم داد.

مشکلات بر سر راه تولید 

وی درباره مشکلات تولیدکنندگان اظهار می‌کند: در دو سال اخیر هزینه مواد اولیه افزایش بسیار زیادی داشته است، به طور مثال یک زیپ از ٢٠٠ تومان به هزارو۵٠٠ تومان و نخ از ۵هزار به ٢۵هزار تومان رسیده است. در این شرایط افزایش تورم، بالطبع نیروها نیز توقع افزایش مزدشان را دارند و از طرفی با افزایش قیمت تمام شده محصولات، قدرت خرید مشتری‌ها نیز کاهش می‌یابد و این مسائل در کنار هم مشکلات زیادی را برای همه تولیدکنندگان ایجاد می‌کند. با وجود فروش بسیار اما سود خیلی پایینی در حدود ٢٠ تا ٣٠ درصد داشته‌ایم.

این بانوی کارآفرین در پایان تأکید می‌کند: خواسته‌ من از مسئولان این است که ما تولیدکنندگان در واقع می‌جنگیم و در این جنگ نیاز به حمایت دولت داریم و اگر حمایت نشویم تا یک مقطعی توان داریم. از این رو دولت باید تدابیرجدی برای ثابت ماندن قیمت‌ها بیندیشد و یا تسهیلاتی در اختیار ما قرار دهد تا راه تولید در این گرانی هموار شود.